Der turbitzenvolksen

Ξέρετε τι μου τη σπάει; Αυτοί οι τύποι που είναι έτοιμοι να μπουν στο ασανσέρ πριν καλά-καλά ανοίξουν οι πόρτες. Ναι, αυτοί, τους έχετε δει όλοι. Είμαι σίγουρος ότι οι Γερμανοί έχουν μία λέξη-σιδηρόδρομο να τους περιγράφουν, der turbitzenvolksen ή κάτι τέτοιο. Οι turbitzenvolksen περιμένουν μπροστά από την πόρτα του ασανσέρ στους 12.3 πόντους, και, με του που χτυπάει το κουδουνάκι ότι το ασανσέρ έφτασε, ορμάνε μέσα με ταχύτητα φωτός.

Και πάντα θα βρεθεί ένας. Το ότι είναι 7 το πρωΐ, εσύ είσαι όρθιος από τις 5 λόγω αϋπνίας, είσαι μέσα στα νεύρα, κι ακόμα δεν έχεις πιεί καφέ — κι είναι από τους λόγους που πας τόσο νωρίς δουλειά, για να τον πιείς με την ησυχία σου πριν πλακώσει ο κόσμος — τους αφήνει παγερά αδιάφορους.

Και σα να μην έφτανε αυτό, οι turbitzenvolksen εκπλήσσονται κιόλας που ένα ασανσέρ που κινείται μπορεί να έχει κόσμο μέσα! Τι λες ρε φίλε! Με το που πας να βγεις κάνουν ένα «oops» ή κάτι τέτοιο, αλλά δεν κουνιούνται. Περιμένουν εκεί, μπροστά από την πόρτα σα χελώνες με αρθρίτιδα, και σε αναγκάζουν να κάνεις φιδίσιους ελιγμούς τισφτετελιού για να περάσεις.

Αλλά έχω λύση.

Τα ασανσέρ θα πρέπει σε τυχαία χρονικά διαστήματα, και για όλους τους ορόφους πάνω από τον πρώτο, να ανοίγουν τις πόρτες όταν ο θάλαμος δεν είναι εκεί. Έτσι, για πλάκα. Υπολογίζω ότι σε ένα μήνα περίπου οι turbitzenvolksen θα είναι μία κακή ανάμνηση.

Παρακαλώ ας το κανονίσει κάποιος.