Συμβουλές σε περίπτωση που συναντηθούμε

Δε θέλω να σας τρομάξω, αλλά υπάρχει πιθανότητα, μικρή είναι η αλήθεια αλλά σίγουρα μη μηδενική, κάποια στιγμή να συναντηθούμε. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, ψυχραιμία. Η πιθανότητα είναι ότι θα έχω φοβηθεί κι εγώ το ίδιο — πολύ περισσότερο δε αν δουλεύετε για την εφορία. Οπότε: μην πανικοβληθείτε. Και σε καμία περίπτωση μη μου πάρετε τη σειρά στην ουρά. Με ενοχλεί.

Προφανώς αν δε θέλετε να μπείτε στη διαδικασία της συνάντησης θα πρέπει να αποφύγετε τα μέρη στα οποία συχνάζω. Οπότε μείνετε μακρυά από διάφορα μικρά μαγαζάκια με χαμηλά φώτα. Επίσης, μιας και πάω κινηματογράφο μόνος συνήθως, προτιμώ τις προβολές νωρίς το απόγευμα. Οπότε οι βραδυνές θα είναι καλύτερη επιλογή για σας μιας κι ελαχιστοποιούν την πιθανότητα κακού συναπαντήματος.

Γενικώς δε θεωρώ τους ανθρώπους εχθρούς μου, εκτός αν με απειλήσουν ή με προκαλέσουν με κάποιο τρόπο. ‘Η αν προσπαθούν απεγνωσμένα να μου πουλήσουν κάτι. Οπότε αν με δείτε από μακρυά προσπαθήστε να βγείτε με αργά και σταθερά βήματα από το οπτικό μου πεδίο, αλλά σε καμία περίπτωση μην αρχίσετε να τρέχετε γιατί τότε θα αγχωθώ και θα νομίσω ότι μου κάνετε επίθεση. ‘Η θέλετε κάτι να μου πουλήσετε. Ή, ακόμα χειρότερα, έχετε κλέψει κάτι. Οπότε και ίσως να σας πάρω στο κατόπι. Και πάλι, μη φοβηθείτε. Μπορείτε να γυρίσετε απότομα και να ανοίξετε τα χέρια σας. Ειδικά αν φοράτε παλτό, πράγμα που θα σας κανεί να φανείτε μεγαλύτεροι, είναι σίγουρα μια καλή επιλογή — αν και δουλεύει περισσότερο μόλις έχω ξυπνήσει ή όταν έχω πιει μια-δυο μπυρίτσες. Άλλα που βοηθούν είναι απειλές ότι ξέρετε καράτε, ή ότι έχετε συγγενή μπάτσο ή δικηγόρο, ή κάτι ανάλογο.

Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μπορείτε να κάνετε το νεκρό. Αλλά θα πρέπει να είστε πολύ καλοί. Θα προσπαθήσω να καταλάβω αν ανεβοκατεβαίνει το στήθος σας με την αναπνοή σας. Και μάλιστα θα φέρω καθρεφτάκι να βάλω μπροστά από τη μύτη σας για κανά δεκάλεπτο να σιγουρευτώ. Αν δεν είστε όντως νεκροί, θα εκνευριστώ. Εντάξει, μη νομίζετε κι οτί είμαι κορόϊδο από πάνω. Υπάρχουν κι όρια.

Μία άλλη επιλογή είναι να σκαρφαλώσετε σε κάποιο δέντρο, ή να μπείτε σε κάποιο κτήριο (σε ποιο αφήνω την επιλογή πάνω σας) και να ανεβείτε τις σκάλες. Θα σας ακολουθήσω, αλλά όχι για πολύ. Μπορεί να περιμένω λίγο, να κοιτάξω προς τα πάνω μήπως καταλάβω από τη φασαρία σε ποιον όροφο έχετε κρυφτεί, αλλά η αλήθεια είναι ότι βαριέμαι εύκολα και πιθανότατα θα εγκαταλείψω την προσπάθεια και θα επιστρέψω σε ό,τι έκανα.

Τώρα. Υπάρχει πάντα και το χειρότερο δυνατό σενάριο. Να συναντηθούμε χωρίς καμία προειδοποίηση. Π.χ., μπορεί να στρίβω μία γωνία ακούγοντας μουσική μη δίνοντας και πολλή σημασία στον κόσμο γύρω μου, και να έρχεστε εσείς από την άλλη. Τώρα τι γίνεται; Και πάλι, ψυχραιμία. Με μία ήρεμη κι αποφορτισμένη φωνή, πείτε μου ότι αυτό που ακούω είναι πολύ ωραίο. Δε χρειάζεται να ξέρετε τι ακριβώς είναι. Χαμογελάστε. Αλλάξτε κατεύθυνση. Το πρόβλημα λύθηκε.

Αν αυτό δε δουλέψει και με δείτε να εκνευρίζομαι (ίσως γιατί με πατήσατε, ή πέσατε πάνω μου, ή δε μου είπατε ότι αυτό που ακούω είναι καλό — δικό σας το λάθος σε κάθε περίπτωση) τότε πρέπει να γίνετε επιθετικοί. Προτείνω να μου τραβήξετε βίαια τα ακουστικά από τα αυτιά, και όπως δε θα περιμένω την κίνηση να με χτυπήσετε αστραπιαία στη μύτη (θα δείτε, είναι αρκούντως μεγάλος στόχος). Το πιθανότερο είναι να ζαλιστώ. Θα σας πρότεινα επίσης απόδραση στο πρώτο διαθέσιμο κεμπαμπτζίδικο γιατί οι στομαχικές μου διαταραχές μου απαγορεύουν ακόμα και να το μυρίσω οπότε σίγουρα δε θα σκεφτώ καν να δω μήπως έχετε κρυφτεί εκεί.

Όπως σίγουρα θα έχετε αποκρυπτογραφήσει από τα παραπάνω είμαι ένα σχετικά αντικοινωνικό και ντροπαλό ον και δεν αντιδρώ άσχημα παρά μόνο αν έχω τρομάξει, αν νιώθω ότι καταπατάτε την περιοχή μου, αν μου πατήσετε τον κάλο, ή αν για κάποιο λόγο δε μου αρέσει η μούρη σας. Αν δώσουμε ο ένας στον άλλον αρκετή πληροφορία για το πώς συμπεριφερόμαστε, ακολουθήσουμε τις πρωθύστερες γενικές συμβουλές, και στοχεύσουμε στην αποφυγή παρά στην τυχαία συνάντηση, δεν έχω κανένα λόγο να πιστεύω ότι δε θα μπορέσουμε να ζήσουμε αρμονικά.

Μπορώ μάλιστα να φανταστώ και μία ημέρα που αν προσπεράσουμε ο ένας τον άλλον στο δρόμο θα σας κάνω ένα φιλικό νεύμα ή, στα ντουζένια μου, θα σηκώσω και το χέρι για να χαιρετήσω πριν να επιστρέψω στην κρυψώνα μου — συνήθως στους θάμνους εκεί  ανατολικά στο παρκάκι της London Road που δεν περνάνε και πολλοί πεζοί.