Μπύρα…Το ευλογημένο προϊόν της ευρωπαϊκής (και όχι μόνο) γης. Από την άμστελ του εργάτη στην οικοδομή, μέχρι τη μαύρη βαρστάινερ του γερμανού γιάπη, η ουσία είναι μία…ατελείωτη απόλαυση. Και μην ακούσω κανένα να λέει ότι η μπύρα κάνει κοιλιά, γιατί μέχρι εκεί…Εξάλλου, μπρος στην μπύρα, τι είναι το κάλος; Τι έγινε δηλαδή άν πηγαίνουμε στη θάλασσα και έχουμε σωσίβιο απο φυσικού μας; Πρόβλημα; Aθλούμαι, αλλά όχι όπως νομίζετε. Βασική γυμναστική στη ζωή ενός μπυρόβιου είναι ο μοναδικός κοιλιακός της ημέρας: αυτός που κάνει όταν σηκώνεται το πρωί από το κρεβάτι. Και αν το σαββατοκύριακο κοιμηθεί και το μεσημέρι (ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε), τους κάνει και δύο άμα λάχει. Για να μην ξεχνάμε το ότι ένας μπυρόβιος δικαιούται να έχει μόνο ένα κοιλιακό μύ. Είδατε τώρα τί μου κάνατε; Παρασύρθηκα και μακρυγόρησα.
Στο δια ταύτα λοιπόν…Τι σχέση έχω με το τροπικό Εδιμβούργο; Μέχρι πριν από μερικά (δε λέμε πόσα) χρόνια, καμμία. Άξαφνα, λοιπόν, σε μια βραδιά υπερκατανάλωσης (τι άλλο) μπύρας, πιάνω κουβέντα με ένα συμφοιτητή τον οποίο είχαν να δουν τα τσακίρικά μου μάτια πολύ καιρό. «Πού χάθηκες βρε ψυχή;», του λέω, και εκείνος όλο χαρά μου το σκάει «Είχα πάει εράσμους στο Εδιμβούργο για ένα εξάμηνο». Παύση…Αναρωτιέμαι : «Που στον κόρακα είναι αυτό;»…Και το παληκάρι με βγάζει σε χρόνο ντε τε από το αδιέξοδο «Πανέμορφη η Σκωτία φίλε». Τότε μου καρφώθηκε η έμμονη (όπως αποδείχτηκε) ιδέα : «Γουατ δε χελ, δεν πεταγόμαστε μέχρι εκεί να δούμε αν κουνιούνται οι βάρκες;». Και να μαι ένα ώραίο φθινοπωρινό απόγευμα με τις βαλίτσες στο χέρι στο Έντινμπρα…Από εκεί και πέρα η διαδρομή γνωστή. Κάθε παμπ και μία καινούρια ζυθοπεριπέτεια. Νόμιζα ότι ήμουν στον παράδεισο. Και ακόμα νομίζω ότι είμαι…Το δίλημμα αν είμαι σαλταρισμένος ή όχι θα το αφήσω στη δική σας κρίση (μην μπείτε καν στον κόπο να απαντήσετε…)
Αυτή η πόλη σε διχάζει. Από τη μία σε κάνει να αισθάνεσαι σαν στο σπίτι σου, αφού το να μην ακούσεις ελληνικά στο δρόμο είναι το ίδιο πιθανό με το να βρεις μια πανέμορφη σκωτσέζα να σου κάνει τα γλυκά μάτια Παρασκευή βράδυ στο Last Drop. Και από την άλλη, ώρες ώρες σε κάνει να νιώθεις τόσο άβολα, όπως όταν πιάνει ξαφνική μπόρα και συνειδητοποιείς ότι ούτε ομπρέλλα έχεις, αλλά ούτε (ώ τι παράξενο!) φοράς το raincoat που με τόσο κόπο (και στερούμενος τόσα pints) αγόρασες. Αλλά στο κάτω κάτω της γραφής όλα μες στην μπύρα…εεε…στη ζωή είναι.
Και σαν να μην έφτανε το πρώτο πέρασμά μου από εδώ, είπα να ξανάρθω, αυτή τη φορά όμως για πολύ περισσότερα χρόνια. Και να μαι λοιπόν, μαζί με όλους τους άλλους, ένας για όλους και όλοι για κανένα…Αλλά ας σας αφήσω για την ώρα. Και την επόμενη φορά που θα ελεήσετε(;) να διαβάσετε κάτι δικό μου, σας συνιστώ, χωρίς κανένα ενδοιασμό, να πιείτε και μία πίντα (pint αγγλιστί) από αυτό.
Υ.Γ. : Και αν νομίζετε ότι θα γλιτώσετε από τα πρόθυρα του αλκοολισμού (ή και από τον αλκοολισμό αυτοπροσώπως), είστε μακριά νυχτωμένοι. Σας προκαλώ…Ή μάλλον σας εύχομαι άσπρο πάτο…
Ειλικρινά δικός σας,
Mπυρατής
παρα εξι 
Θα σταθώ σε ένα σημείο αυτού του ποστ κ θα εξάγω τις εξής πιθανότητες:
α) Κάνετε σεξ μόνο με τις λίγες ωραίες ελληνίδες που υπάρχουν στην πόλη.
β) Δεν κάνετε σεξ. Κ πνίγετε τις ορμές σας στο ποτό.
γ) Κάνετε σεξ αλλά σας χαρακτηρίζει μια…πώς να την πω… σαβουρογ….α?
Θα ήθελα να ξέρω τι απ’όλα ισχύει…. ;-)
Κατά τ’άλλα, έυχομαι κ σε σένα καλή αρχή κ ακόμα καλύτερη συνέχεια! Αυτό με τον μοναδικό κοιλικακό, ήταν θεικό!!
Λοιπόν, μιας και οι υπόλοιποι δεν κάνουν κίνηση, ας κάνω την αρχή. Κατ’αρχάς, η απαρίθμιση των πιθανοτήτων δεν είναι εξαντλητική, ενώ οι πιθανότητες δεν είναι κατ’ανάγκη αλληλοαποκλειόμενες, και σε καμία περίπτωση μόνιμες ή συνολικές για όλους μας. Π.χ., η ωραία ελληνίδα του ενός δεν είναι κατ’ανάγκη ωραία στα μάτια και του άλλου, ενώ το ποτό δε σημαίνει κατ’ανάγκη έλλειψη σεξ. Μπορεί να πίνουμε με κάποια ωραία Ελληνίδα, έτσι δεν είναι;
Ένιγουεϊ. Ξέρω ότι δεν απαντώ στην ερώτηση, αλλά η δική μου απάντηση υπάρχει στα posts του blog. (Ε, τι, να μην ανεβάσουμε και τις επισκέψεις μας λίγο; ;) ).
Εγώ το μόνο που έχω να πω στην αγαπητή μας paperflowers, είναι ότι έχω βρεθεί και στις τρεις περιπτώσεις που απαρίθμησε. Να μη μιλήσω και για τους συνδυασμούς τους… Είμαι καλά γιατρέ μου; ;-)