Arsebanging Friday #you’re-so-money

…and you don’t even know it.  Οι παλιοί ξέρουν, οι νέοι μαθαίνουν.

Οι τελευταίες ώρες της Πέμπτης που με βρίσκουν να μεγαλουργώ για την καλή Παρασκευή σου, με βρίσκουν κουρασμένο, περήφανε, τρανέ μου αναγνώστη.  Με βρίσκουν κουρασμένο γιατί η μισή ώρα που συνήθως κάνω να πάω στην ή να έρθω από τη δουλειά έχει γίνει χαλαρά 45 λεπτά μιας και δε μπορώ να περπατήσω ευθεία.  Και δε μπορώ να περπατήσω ευθεία γιατί πρέπει να κάνω σλάλομ, κι όχι γιατί ανακάλυψα κάποιο καινούργιο δηλητήριο πιστέ συνοδοιπόρε μου.

Κάνω σλάλομ, βλέπεις, γιατί η πόλη έχει γεμίσει τουρίστες από τον κόσμο ούλο οι οποίοι τρέχουν σαν τρελοί προσπαθώντας να μη χάσουν την παραμικρή παράσταση που μπορεί να παίζεται σε οποιοδήποτε σημείο.  Έχουν ξεχυθεί στους δρόμους, στα παραδρόμια, στα πεζοδρόμια και τρέχουν, τρέχουν, τρέχουν.  Κι εγώ στρίβω, στρίβω, στρίβω.  Όπου τρύπα και παράσταση, όπου παράσταση και κόσμος, όπου κόσμος με μαθηματική ακρίβεια θα χρειαστεί να περάσω ανάμεσά του.  Κι αυτό το βρίσκω να είναι άδικο τιτανομέγιστε στρατηλάτη.

Είναι άδικο γιατί τις τελευταίες ημέρες έχω φάει στη δουλειά κάτι αγγούρια να με το συμπάθειο και τα 15ωρα φεύγουν για πλάκα.  Και δε μου φτάνει η κούραση από τη δουλειά, έχω και την κούραση από το περπάτημα.  Και όταν φτάσω σπίτι, έχω και το γείτονα.  Σου έχω πει για το γείτονα;  Άσε, που να στα λέω.  Τη βρίσκει με τη μουσική.  Αλλά εγώ δεν τη βρίσκω με τη μουσική του χαριτωμένε θωπευτή των λέξεών μου. Και οι τοίχοι μου είναι λίγο λεπτοί και, όπως καταλαβαίνεις, τα βράδυα είναι μακρυά.

Γιατί, ο κερατάς, παλαβιάρη θαυμαστή μου που μου κλείνεις πονηρά το μάτι, είναι ψαγμένος ηθοποιός/κωμικός που έχει έρθει εδώ μόνο για το φεστιβάλ, θα κάτσει ένα μήνα, και κάθε βράδυ κρίνει σκόπιμο να φωνάζει το θίασό του όλο στο σπίτι του για μουσική, συζητησούλα, και ποτά, μπας κι επιτέλους κάποιος τους ακούσει — έστω και ξώφαλτσα.  Γιατί εκεί που παίζουν έχουν τόσες πιθανότητες να προκαλέσουν το γέλωτα και το ενδιαφέρον όσες σε ένα νεκροτομείο: όχι πολλές.  Πού το ξέρω, ρωτάς εσύ, αξεπέραστε λαθραναγνώστη που με επισκέπτεσαι στα κρυφά γιατί ντρέπεσαι που με διαβάζεις;

Πέταξε διαφημιστικό κάτω από την πόρτα μου. Το πάτωμά μου ένιωσε φτηνό, ξετσίπωτο, και χρησιμοποιημένο.  Και όταν με βρήκε στη σκάλα τις προάλλες μου είπε να πάω στην παράστασή του.  Δεν πήγα.  Αλλά όποιος σε προκαλεί στην παράστασή του, χουχουλιάρικο ζουμπουρλό πρεζόνι της πρόζας μου, είναι ατάλαντος και θύμα.  Και πρέπει να το πάρει απόφαση και να κάνει άλλη δουλειά.

Και να μη μου σπάει τα νεύρα βραδυάτικα.  Ειδικά όταν κρούω τον κώδωνα της λινκοπυγοκρουσίας:

Αυτά και για τούτη την εβδομάδα μεγαλοπρεπή επισκέπτη, Μαγγελάνε του διαδικτύου.  Μη μας ξεχάσεις.  Το Ζεν είναι παντού και το Κάρμα επιστρέφεται.

5 Responses to Arsebanging Friday #you’re-so-money

  1. Ο/Η Anasa λέει:

    Kαλέ πως τα λέτε!

    Κουράγιο ταλαίπωρε συμπατριώτη..όλα περνούν, όλα ξεχνιούνται, όλα τελειώνουν κάποτε..Θα τελειώσει και το δικό σου μαρτύριο κάποια στιγμή..Που να ήσουν εδώ στο Ελλάντα να έβλεπες…

    Κράτα γερά!

  2. Ο/Η daskalos λέει:

    Γερά κρατάω, αλλά με τραβάνε και θα με ξεχειλώσουν!

    Όντως όμως θα περάσει. Απλά θα ξανάρθει — το οποίο δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό.

    Κράτα κι εσύ γερά στο Ελλάντα.

  3. Ο/Η Anasa λέει:

    Γράψε μια ανάρτηση για τα χάλια μας! Στάχτη και μπούρμπερη γίναμε! Τα πάντα κάηκαν! και καίγονται ακόμη την ώρα που σου γράφω…

    Δες live ανταπόκριση από την καμμένη πατρίδα..Η Αττική σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης..μόνο που δεν υπάρχει κανείς να την σώσει..

    Τα όμορφα χωριά…όμορφα καίγονται???!!!
    http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.skai.gr%2Fplayer%2Ftvlive%2F&h=c379c5115fda41513228c5af9f24a69b

  4. Ο/Η daskalos λέει:

    Όσο όμορφα κι αν καίγονται, τα όμορφα χωριά καίγονται πάντα από άσχημο κόσμο όμως.

  5. Ο/Η paperflowers λέει:

    Εγώ αυτό το παιχνίδι δεν το κατάλαβα…

Σχολιάστε