Θεωρίες συνωμοσίας και χάους

Παρασκευή πρωί στα κεντρικά γραφεία του παραέξι (γιατί ως γνωστόν, έχουμε και παραρτήματα). Είμαι μόνος μου και προσπαθώ να φιλτράρω σωστά τον καφέ, με τους φρεσκοψημένους κόκκους που μόλις παραδόθηκαν από τους θαυμαστές μας στη μακρινή Κένυα. Άκρα του τάφου σιωπή. Ψυχή δεν υπάρχει από τη συγγραφική ομάδα. Περίεργο, πολύ περίεργο, είπα. Συνήθως τέτοιες ώρες τα κεντρικά σφύζουν από ζωή. Μα καλά, πού έχουν πάει όλοι;

Ο μόνος δικαιολογημένος ήταν ο Τσολιάς μας, ο οποίος έχει πάρει τα βουνά και τα λαγκάδια (οι πληροφορίες λένε ότι εθεάθη στα δυτικά Highlands) για το κυνήγι του ξακουστού άγριου σκωτσέζικου στηθόδεσμου. Αλλά οι άλλοι; Καμία δικαιολογία. Μήπως ο Δρ. Αφάνας βρίσκεται σε κάποιο σκοτεινό υπόγειο και προετοιμάζεται για την πρώτη συνάντηση του κατηχητικού των προσκόπων; Δεν ξέρω…Ειλικρινά. Αλλά και να ήξερα, αυτό δεν ικανοποιεί την περιέργειά μου. Αφήστε που άκουσα ότι δέχθηκε να περιποιηθεί την πανέμορφη κώμη του (επιτέλους!!!) το ψαλίδι του κουρέα…

Ο Δάσκαλος πάλι πιθανολογώ ότι βρίσκεται στην αναζήτηση του υπογείου χώρου στον οποίο θα στεγαστεί το μπαρ/ερευνητικό εργαστήριο δύο επιπέδων, από όπου θα ξεκινήσει η προσπάθειά του (μας) να κατακτήσει (κατακτήσουμε) τον κόσμο. Εύγε δάσκαλε, και καλή τύχη στο εγχείρημα (δεν ξέρω αν το καταλάβατε, απλά θέλω να τελειώνουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται με την οργάνωση του μπαρ, για να επιδοθώ σε μπυροποσία). Η Σαλώμη εικάζεται ότι χτενίζει, μέσα στο ψιλόβροχο και τον αέρα, το ιστορικό κέντρο της πόλης με το ασημένιο της πιάτο άδειο…Προσοχή όλοι εσείς εκεί έξω, πιθανόν να είστε το επόμενο θύμα (δεν μου περισσεύει και καμία πανοπλία να σας δανείσω).

Για τον Κιμπάρη ούτε λόγος, μάλλον επιδίδεται στην εβδομαδιαία ενασχόλησή του με την κιμπάρα (και καλά κάνει το παιδί, εδώ που τα λέμε), ενώ ο Χουζούρης φαντάζομαι ότι έχει ξεκινήσει προπόνηση wind surf για να συνηθίσει τα extreme sports και την άγρια φύση που τον καλεί κοντά της. Όσο για το Μαρανέλλο, πιστεύω ακράδαντα (και σίγουρα είμαι ο μοναδικός) ότι τριγυρίζει με τη Ferrari του στην πόλη προσπαθώντας απεγνωσμένα να θυμηθεί το password. Αν είστε ένας από τους ξανθούς αγγέλους που κυκλοφορούν εκεί έξω (αλήθεια, πώς είναι αυτό το έξω;;;), παρακαλώ μείνετε αυτό το σαββατοκύριακο στο σπίτι σας, γιατί δε θέλω να μου αποσπάσετε την προσοχή του Μαρανέλλο από την επίμονη προσπάθεια.

Κάποιον ξεχνάω, αλλά ποιόν; Α, ναι, μα φυσικά. Το αγαπημένο μας Λαμόγιο. Η τύχη του πραγματικά αγνοείται εδώ και μερικές μέρες. Οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι περιοδεύει στην Ευρώπη αγωνιζόμενος για την ανεξαρτησία της Σκωτίας από τη δυνάστρια Αγγλία (αν και οφ δι ρέκορντ πιστεύεται ότι τα παίρνει και από τη βασίλισσα για να αυτοσαμποταριστεί).

Και πάλι όμως δεν πείθομαι από όλα τα παραπάνω. Ρε μπας και είναι κάπου μαζεμένοι όλοι και μου σκάβουν το λάκκο; Ή μήπως ζω ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας; Η αλήθεια είναι ότι το σκοτάδι στα κεντρικά του παρα έξι έχει επηρρεάσει τη σκέψη μου. Τί λέτε και εσείς;;;

Διδακτορικό

Μπορώ με αρκετή σιγουριά πλέον να πω ότι η ζωή ενός διδακτορικού φοιτητή συνοψίζεται κάλλιστα στο παρακάτω comic:

 

(μπάι δε γουέι, το phdcomics.com τα σπάει…)

Arsebanging Friday #τηλέφωνα-στην-Ολλανδία

Εντάξει λοιπόν, το παραδέχομαι. Όταν μεγαλώσω θέλω να ανοίξω ένα μπαράκι, στο υπόγειο του οποίου θα υπάρχει ένα ερευνητικό εργαστήριο για να κάνω την πλάκα μου. Αυτό βέβαια θα γίνει μόλις τελειοποιήσω την πρωτοποριακή τεχνική που αναπτύσσω για να κερδίσω το Λόττο σε όλες τις χώρες του κόσμου μέσα σε μία εβδομάδα. Όταν έρθει αυτή η εβδομάδα θα το καταλάβετε γιατί θα βουίξει το σύμπαν.

Δεν έχω αποφασίσει αν θα προσλάβω τους υπόλοιπους γιατί αν το blog είναι κριτήριο δεν τους βλέπω να δουλεύουν καθόλου — απλά θα τελειώνουν τα ποτά κάθε βράδυ και θα με βάλουν μέσα. Τεσπά, θα τους προσλάβω μάλλον, απλά και μόνο για να έχει λόγο το μπαράκι να λέγεται «παρά έξι» μιας και δε μου έρχεται κάποιο άλλο όνομα αυτή τη στιγμή — αν θέλετε όμως προτείνετε κάτι να το συζητήσουμε, αρκεί να μη σας πειράζει να σας αγνοήσω στην τελική απόφαση.

Στο μπαράκι λοιπόν, από το πρωΐ μέχρι το απογευματάκι θα προάγουμε την επιστήμη στο υπόγειο. Το απογευματόβραδο, θα ανεβαίνουμε προς τα πάνω σιγά-σιγά για να πιούμε το ποτάκι μας, να κάνουμε το τσιγαράκι μας, και να το αμπελοφιλοσοφούμε με τους θαμώνες μέχρι αργά. Θα έχουμε happenings που κατά πάσσα πιθανότητα θα βασίζονται στα παρδαλά αποτελέσματα της βαριάς μας έρευνας («Oh, the colours man, the colours!»).

Θα έχω κρατήσει μία βραδυά την εβδομάδα για να παίζω και μουσική από το δικό μου ραφάκι πάνω από το super-duper ηχοσύστημα (τουτέστιν, από το δικό μου folder στο σκληρό δίσκο το οποίο θα είναι διπλοτριπλοκλειδωμένο με πρόσβαση μόνο από μένα, κι άντε τον Αφάνα και τον Κιμπάρη που έχουν κι ολίγο γούστο). Ο Τσολιάς θα έχει τη δικιά του βραδυά prick tease καταλήγοντας να μένει με τον πιο sexy στηθόδεσμο που έχει δει ποτέ το φως της νύχτας, συνοδευόμενος και προστατευόμενος από τη Σαλώμη στον κεφαλοκόφτη, ενώ ο Μπυρατής με τον Αφάνα θα έχουν προσκοπικό-κατηχητικό σύλλογο που θα συναντιέται κάθε Δευτέρα βράδυ που δεν έχει και παραστάσεις θεάτρου. Ο Κιμπάρης πάλι θα διαβάζει ταρώ κάθε Τετάρτη παραπλανώντας τους κακομοίρηδες που θέλουν να μάθουν τη μοίρα τους, να τους πει το ριζικό τους, δίνοντάς τους κρυπτικές και αφοπλιστικές παρατηρήσεις τύπου «Η Όλγα Τρέμει, κι η Φωτεινή Πιπιλεί,» ενώ ο Χουζούρης θα κάνει stand-up comedy κάθε Πέμπτη παρέα με το vodka-μπιμπερό του και αξεπέραστες ατάκες του είδους «έϊ μωρό, έχω μπιμπερό, έχεις γάλα;» Τώρα, οι άλλοι δύο απλά δε θα θυμούνται που πέφτει το μπαράκι, όπως ακόμα δεν θυμούνται τα passwords τους για το wordpress. Ουφ… ωραία θα είναι. Αν θέλετε προσκλήσεις για τα εγκαίνια, πείτε μου. Να ξέρω να κανονίσω και για το catering.

Τι λέγαμε; Α, ναι. Παρασκευή σήμερα. Όπως καταλάβατε όλη η μέρα πάει για κοπάνημα γλουτιαίων μυών, οπότε πάμε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε κι εμείς κομματάκι.

• Μιας και μίλησα για το μπαράκι, ορίστε μερικές επιλογές για τις bartenders.
• Για όσους αναρωτιούνται, 31 είναι ο τηλεφωνικός κωδικός της Ολλανδίας.
• Ο Guardian έχει φτιάξει μία λίστα με τις καλύτερες συνεντεύξεις του περασμένου αιώνα. Μερικές είναι απλά καταπληκτικές.
• 7 φωτογραφίες που, υποτίθεται ότι, περιγράφουν όλο τον κόσμο.
• Και τα 8 λήμματα της Wikipedia με τις πιο αχρείαστες λεπτομέρειες (μία κοινωνική προσφορά του Αφάνα).
• Για πρώτη φορά στην καταγεγραμμένη ιστορία, έχει ανοίξει το Βορειοδυτικό Πέρασμα (με πορτοκαλί στη φωτογραφία). Κι έχει ανοίξει γιατί έχουν λιώσει οι αρκτικοί πάγοι. Το Πέρασμα ήταν «μυθικό» για τους θαλασσοπόρους του 15ου αιώνα γιατί επέτρεπε στα πλοία να περνούν από την Ευρώπη στην Ασία χωρίς να κάνουν το γύρο της Αφρικής. (Περισσότερα.) Κανένας βέβαια δεν το είχε βρει ή χρησιμοποιήσει. Well, guess again Joe.
• Όχι, σοβαρά, πώς γίνεται αυτό;
• Έχεις ένα όπλο που αλλάζει τη βαρύτητα. Τι μπορείς να κάνεις μ’αυτό; Ή καλύτερα, τι παιχνίδι μπορείς να παίξεις;
• Πάντα το είχα απορία: πώς τσακώνονται οι καμηλοπαρδάλεις; Α, έτσι.
• Τι να γίνεται άραγε αν κάποιος αποφασίσει να ακολουθήσει και τους 700-κάτι κανόνες της Βίβλου για ένα χρόνο; Να μια καλή ιδέα.
• Όντως, «θαύμα» είναι η μόνη λέξη που μπορώ να σκεφτώ αν κάποιος σου πετάξει μία καρέκλα, το πόδι της μπει στο μάτι σου, σφηνωθεί στο λαιμό σου, κι εσύ όχι απλά επιβιώσεις αλλά δε χάσεις και το μάτι σου.
• Οι πιο ηλίθιες θεωρίες συνωμοσίας της ανθρωπότητας.
• Σκέψου τώρα να είσαι ματάκιας και να σε παίρνουν μάτι όταν παίρνεις μάτι.
• Εντάξει, καλά τα παιχνίδια για πλάκα, αλλά ας μάθουμε και κάτι.
• Επιθεώρηση καλωδίων υψηλής τάσης.
• Φωτογραφίες αντικειμένων που μοιάζουν με πρόσωπα.
• Μπορείτε άνετα να ακυρώσετε τη συνδρομή στο γυμναστήριο: η γυμναστική δε μας αδυνατίζει.
• Blog της εβδομάδας: arxediamedia.
• Την προηγούμενη Παρασκευή βγήκε στην Αμερική το Into the Wild, ταινία του Sean Penn βασισμένη στο βιβλίο που αναφέρεται στη ζωή του Christopher McCandless, ενός αριστούχου φοιτητή ο οποίος τελειώνοντας αποφάσισε να πάει να περιπλανηθεί με πολύ λίγα μέσα στην Αλάσκα. Δυστυχώς θα περιμένουμε δύο μήνες για να έρθει η ταινία στο νησί, αλλά προσωπικά θα είμαι εκεί. Το soundtrack της ταινίας το έχει γράψει ο Eddie Vedder των Pearl Jam, και το Hard Sun παίζει σε χέβυ ροτέϊσον ον μάϊ άϊΠοντ.

Αυτά και για αυτή την εβδομάδα. Πάω τώρα να βρω χώρο για το μπαράκι που λέγαμε, αλλά το πιθανότερο είναι να μην τα καταφέρω γιατί έχω και υψηλά standards πανάθεμά με. Τα λέμε σε μία εβδομάδα πάλι με περισσότερα links και περισσότερο arsebanging. (Mental note: να μην ξανακάνω τράκα τσιγάρο από τον Αφάνα — κάτι περίεργο έχει ο καπνός του μου φαίνεται…)

Top 5 λόγοι για να πάω βόλτα μετά τις 3 πμ

Μιας και το ξεκίνησε ο Αφάνας, καλό είναι να συνεχιστεί. Η αλήθεια είναι ότι οι επιλογές για top 5 είναι τόσες που πραγματικά μπορώ να γράφω μόνο top 5’s από εδώ και πέρα, αλλά για αρχή δε θα πάω σε κάτι προβλέψιμο. Γενικώς, ό,τι και να γράψω θα είναι και λίγο μαύρο αυτή την εποχή, οπότε είναι καλή διέξοδος.

Λόγοι για βραδυνές εξορμήσεις λοιπόν. Και δε μιλάω για τις βραδυνές εξορμήσεις τύπου «έκλεισαν τα clubs, άντε να πηγαίνουμε σπίτια μας σιγά-σιγά,» αλλά για τις άλλες, τις ατομικές. Τι γίνεται εκείνες τις ώρες;

1. Ακούω τις καλύτερες ιστορίες. Έχω μία τάση (άλλοι το λένε φάτσα) που κάνει τον κάθε κατατρεγμένο να με κόψει από χιλιόμετρα και να θέλει να έρθει να μου μιλήσει για να μου πει τον πόνο του. Αυτό γίνεται καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας, αλλά οι πιθανότητες αυξάνονται όσο περνάει η ώρα. Ίσως βέβαια φταίει και το ότι δεν είναι και πολύς κόσμος στο δρόμο εκείνη την ώρα. Μερικές φορές πάντως οι ιστορίες είναι καταπληκτικές.
2. Είναι η ώρα που οι σκίουροι κάνουν πάρτυ. Δε μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς, πάντα τους βλέπω με μεγαλύτερη πυκνότητα να κόβουν βόλτες, να μασάνε φύλλα, και να ανεβοκατεβαίνουν στα δέντρα και στους φράχτες. Ένας, μια φορά που καθόμουν σε ένα παγκάκι, ήρθε δίπλα και με κοίταζε για κανά πεντάλεπτο λες και προσπαθούσε να μου πει ότι δεν είμαι προσκεκλημένος.
3. Ησυχία. Η φασαρία και η πολυκοσμία πραγματικά με χαλάνε. Βαριέμαι να πρέπει να περνάω μέσα από κόσμο και θορύβους, και τότε είναι η καλύτερή μου ώρα. Είναι απίστευτο το πόσο ήσυχη μπορεί να γίνει μία πόλη που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων σου δίνει την εντύπωση ότι δεν κοιμάται. Καλά όχι ακριβώς κοντά στις 3, και σίγουρα όχι Παρασκευοσαββατόβραδο, αλλά λίγο αργότερα, όταν όλοι πάνε σπίτια τους. Το βήμα σου ακούγεται σε ακτίνα ίσα με εκατό μέτρα, όσο ελαφρύ κι αν είναι το πάτημά σου.
4. Αϋπνία. Δεν κοιμάμαι που δεν κοιμάμαι, δεν πάω μια βόλτα; Ίσως γυρνώντας να έχω κουραστεί λίγο παραπάνω και να κοιμηθώ (κι αν το πω 1000 φορές ακόμα ίσως και να πείσω τον εαυτό μου).
5. Αν μείνω λίγο ακόμα ξύπνιος τότε θα προλάβω την ανατολή. Βέβαια όσο περισσότερο περνούν οι μέρες, τόσο πιο αργά θα έρχεται, μέχρι να την προλαβαίνουν όλοι, αλλά τη συγκεκριμένη εποχή είμαι από τους λίγους προνομιούχους.

Χμ… Σήμερα ο καιρός είναι γλυκός πάντως. Λες να;

Προσοχή στο γορίλλα!

Η παρακάτω διαφήμιση είναι απλά άπαιχτη:

Προφανώς βέβαια έχουν ήδη ξεκινήσει οι διασκευές.

Α, και το ότι ο γορίλλας είναι ελαφρώς τριχωτό ως ζώο είναι πλήρως μα πλήρως συμπτωματικό με το ότι σε κάποιο άλλο post λέγαμε ότι ο Αφάνας είναι drummer.

Top 5 Monday (?)

Καλημέρα σε όλους και καλή εβδομάδα. Η αλήθεια είναι ότι συνήθως οι καρποί της συγγραφικής μου συνουσίας με το Άτμαν της θεάς Αθηνάς ωριμάζουν προς το τέλος της εβδομάδος, οπότε και τους γεύεστε σε αφθονία (αναφέρομαι βέβαια στο παρασκευγιάτικο arsebanging). Ωστόσο, την Παρασκευή που μας πέρασε και μετά από μια καλή δόση arsebanging, αποφασίστηκε από τη (μισή) συγγραφική ομάδα του Παρά Έξι και συγκεκριμένα από τον daskalos, τον Τσολιά και τον υπογράφοντα, οι εμδομαδιαίες μας δραστηριότητες να αποκτήσουν μεγαλύτερη συχνότητα.

Συγκεκριμένα, κάθε Κυριακή βράδυ όλο το επιτελείο του Παρά Έξι θα συγκεντρώνομαστε στα γραφεία μας και θα τελούμε μια mini (ως προς τη χρονική διάρκεια και μόνο) version των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Λεπτομέρειες για τους ρόλους που έχει αναλάβει ο καθένας θα σας παράσχω σε επόμενο post. Προς το τέλος της Τελετής θα καταγράφουμε μια Top-5 λίστα σχετικά με κάποιο θέμα που μας απασχόλησε μέσα στην εβδομάδα, το οποίο και θα παρουσιάζουμε πρωΐ-πρωΐ τη Δευτέρα.

Οι τακτικοί αναγνώστες μας δε μπορεί παρά να έχουν ήδη σκεφτεί ότι το βασικό μας κίνητρο γι’ αυτό είναι να αποδόσουμε φόρο τιμής στο Μέγιστο Rob Gordon, ευχαριστώντας τον για το γεγονός ότι εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο τις πιο ενδόμυχες των σκέψεών μας. Βεβαίως, το αν οι Top-5 λίστες μας θα περιοριστούν μόνο στη Δευτέρα δεν το γνωρίζει κανείς αυτή τη στιγμή παρά μόνο η Πυθία, που άλλωστε καθοδηγεί και το τελετουργικό. Θεωρήστε για την ώρα πάντως αρκετά πιθανό οι Top-5 λίστες να κάνουν αρκετά πιο συχνά την εμφανισή τους (το μάτι της Πυθίας γυάλιζε σήμερα).

Η προσταγή της Πυθίας για την εβδομάδα αυτή ήταν να κάνουμε απλά ζέσταμα, παρουσιάζοντας τους Top-5 λόγους για να γράφουμε Top-5 στο Παρά Έξι:

1. Έχει πλάκα.
2. Το κάνουμε έτσι και αλλιώς μέσα στο μυαλό μας για οποιοδήποτε θέμα μας απασχολεί. Δεν είναι κρίμα και άδικο οι Top-5 λίστες μας να μη βλέπουν το φως της δημοσιότητας;
3. Μας αρέσει να το παίζουμε έξυπνοι. Σας ξενίζει το «να το παίζουμε»; Θα ακολουθήσει λίστα με τους Top-5 λόγους για τους οποίους είμαστε πιο έξυπνοι απ’ όσο νομίζετε.
4. Έχουν σπάσει τα τηλέφωνα στο τηλεφωνικό μας κέντρο από φίλους και θαυμαστές που ζητάνε να μάθουν περισσότερα πράγματα για εμάς. Να ένας κομψός και συστηματικός τρόπος να σας διαφωτίσουμε.
5. Αυτό ορίζει η λίστα με τους Top-5 λόγους για να γράφουμε Top-5. Και ναι, είμαι fan της αναδρομής.

Χαίρετε!

Τα γραφεία του παρά έξι

Η αλήθεια είναι ότι από χτες που ο Αφάνας υπαινίχθηκε ότι υπάρχουν φυσικά γραφεία του παρά έξι στο Εδιμβούργο, και ότι οι εννιά μας δεν είναι διάσπαρτοι σε διάφορα σημεία της πόλης, έχει αρχίσει ένα ιδιότυπο κυνήγι.

Η πλειοψηφία των Ελλήνων της πόλης έχουν βγει έξω με κάμερες και χάρτες, προσπαθώντας να βρουν και να συμπαρασταθούν (δήθεν) στη Σαλώμη και το Μπυρατή που διαδηλώνουν για την ελευθερία του στήθους του Τσολιά. Στην πραγματικότητα όμως απλώς ψάχνουν να βρουν που είναι αυτά τα περιβόητα γραφεία μας.

Τα κινητά των αρσενικών wanna-be απογόνων του Sherlock έχουν πάρει φωτιά ενόσω ανακαλύπτουν στοιχεία στις εικόνες της πόλης:

– Έλα ρε, τους βρήκες;
– Όχι, λάθος έκανα. Απλά ένας μεθυσμένος με kilt έτρεχε στις γέφυρες και νόμιζα ότι ήταν ο Τσολιάς.
– Καλά, πάω προς New Town γιατί έμαθα ότι στη γωνία της Princes με τη North Bridge είναι κάποιοι Περουβιανοί Ινδιάνοι και τραγουδάνε playback και νομίζω ότι ένας από αυτούς είναι ο Κιμπάρης.
– Πώς σού’ρθε αυτό; Αφού ο Αφάνας έλεγε ότι ο Μπυρατής είναι επί των Περουβιανών αμανέδων.
– Παραπλανητικό. «Kιμπάρης» πρέπει να είναι από το «Key» και το «Bar», δηλαδή από τα bars στα Keys της Florida που είναι πάνω από την Κούβα, που είναι κοντά στο Περού. Γκετ ιτ;
– Πωωωωω… προφανώς!

Από την άλλη, από τότε που ήρθε μαζί μας η Σαλώμη, όλες οι κοπελιές προσπαθούν να τη βρουν για να της συμπαρασταθούν και να προσπαθήσουν να της αλλάξουν γνώμη που έχει μπλέξει μαζί μας:

– Έλα μωρή, τη βρήκες;
– Είναι μία που χορεύει στο δρόμο και κόβει κεφάλια, αλλά νομίζω ότι είναι παράσταση.
– Τι φοράει;
– Κάτι μαύρα γοτθικά.
– Όχι μωρή, αποκλείεται.
– Αυτό λέω κι εγώ.
– Δεν πάμε για κανά καφέ;
– Όχι, θέλω να πάω στην αγορά.
– Πάλι;
– Γιατί; Πάει μία εβδομάδα, Σάββατο είναι.
– Κι η Σαλώμη;
– Ε, ψάχνουμε στα μαγαζιά να τη βρούμε.

Δε θέλουμε να σας κουράζουμε άλλο. Ας το πάρει το ποτάμι.

Βρισκόμαστε κάτω από τις γέφυρες, στα μπουντρούμια. Οι supervisors μας, μας έχουν κλείσει εκεί χωρίς φως και νερό εδώ και περισσότερο καιρό από όσο θέλουμε να παραδεχτούμε. Ωσάν άλλοι μαστρωποί εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα του κορμιού μας για να βγάζουν papers και να τσεπώνουν τα χρήματα από τις καταπληκτικές μας εφευρέσεις.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το έχουμε διακοσμήσει κατιτίς το μαγαζί:

Σίγουρα έχουμε κι άλλες βελτιώσεις στο μυαλό μας, αλλά ας είναι καλά οι supervisors που μας έχουν χώσει Σαββατοκυριακάτικα. Και μην ακούτε τον Μπυρατή από κάτω για party και αυτά-που-θέλει-ο-Γεωργίου μάντολες — πρώτος και καλύτερος μπήκε online σήμερα, οπότε θα τραβάει κουπί ολημερίς κι οληνυχτίς από ό,τι φαίνεται.

Αν βρεθείτε ποτέ προς τα δω σε κάποιο από τα (απαράδεκτα) ghost tours, τότε μη διστάσετε. Είμαστε το τέταρτο μπουντρούμι, δεύτερο διάζωμα, κάτω από το το βόρειο τόξο της νότιας γέφυρας. Θα χαρούμε να σας δούμε. Μόνο μην ανάψετε φως, έχουμε ξεχάσει πώς είναι.

Hangover Weekends…

Δε λέω, καλός ο συγγραφικός οίστρος του Δρ. Αφάνα (αλήθεια, πού τη βρήκε τόση έμπνευση;;;), καλές και οι arsebanging Παρασκευές, αλλά όπως είπε και ο Δρ, οι ρυθμοί της δουλειάς ανεβαίνουν σιγά σιγά και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να περιφρονεί τα βουτηγμένα στο αλκοόλ και την κραιπάλη σαββατοκύριακα. Ούτε καν εκείνη η στριμμένη γέρο-σκωτσέζα, που δεν άφησε εμένα και το Δρ. μετά από διάλειμμα για καρκινοσωλήνα να ξαναμπούμε στο χώρο εργασίας μας επειδή, λέει, δεν είχαμε διαπιστευτήρια…Και σε μία στιγμή νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κατάσταση πολιορκίας. Λίγο το σκούρο χρώμα του δέρματος, λίγο το αξύριστο look, δε θέλει και πολύ να σε περάσουν για φανατικό μουσουλμάνο που θέλει να τινάξει στον αέρα το bierex γιατί παίζει συνέχεια το ίδιο CD όλο το χρόνο. Για αυτό σας λέω. Ήρθε το σαββατοκύριακο, εμπρός βήμα ταχύ, να βγούμε και να γίνουμε πίτα όλοι μαζί. Δεν κάνω πλάκα.

Ο δείκτης καλοπέρασης του σαββατοκύριακου έχει δύο σκέλη. Όταν το σαββατόβραδο το φαί από το πιο τελειωμένο κεμπαμπτζίδικο της πόλης σου φαίνεται σπεσιαλιτέ του fifteen και η σκωτσέζα στην οποία έριχνες κλεφτές ματιές μία ώρα νωρίτερα σου θυμίζει Gisele, τότε έχεις επιτύχει το στόχο σου, μαζί με το πρώτο σκέλος του δείκτη. Μη βιάζεσαι όμως. Η επιτυχία σου θα κριθεί αυστηρά την επόμενη μέρα (συνήθως αυτή είναι η Κυριακή, εκτός και αν ξυπνήσεις Δευτέρα ξημερώματα). Ένας αφόρητος πονοκέφαλος Κυριακή πρωί έρχεται και δένει το γλυκό, μαζί με την εκτόξευση του δείκτη στα ουράνια. Και έτσι, με τρέλλα και πριονοκορδέλα, πορευόμαστε προς το μακρύ (μην ενθουσιάζεστε οι γυναίκες) και υγρό χειμώνα…Στην υγειά μας.

Arsebanging Friday #XXX

Η επόμενη εργάσιμη εβδομάδα θα τελειώσει ακριβώς σε μια εβδομάδα, με πληροφορούν, γεγονός που σημαίνει ότι και η τρέχουσα εβδομάς έφτασε στο τέλος της. Με χαρά και (αυτο-) ικανοποίηση καλωσορίζω και εγώ τα τρία νέα μέλη συγγραφικής ομάδας. Πλέον η χρονιά έχει αρχίσει για τα καλά, οι υποχρεώσεις συσσωρεύνται πιο γρήγορα και από τα αγκίστρια στα χείλη του αθώου μας Μπυρατή και γενικότερα οι ρυθμοί δουλειάς έχουν αρχίσει να παίρνουν την ανιούσα. Επιτακτικότερη γίνεται, ως εκ τούτου, η ανάγκη για αγνό, γλυκό, αμόλυντο και ανιδιοτελές arsebanging κάτω από τις δροσερές ψυχάλες των σεπτεμβριανών πρωτοβροχίων. Μαρανέλλο, Λαμόγιος και Χουζούρης προσπαθούν απεγνωσμένα να θυμηθούν το password τους για να κάνουν login στο wordpress και να γράψουν κανένα comment (για post ούτε λόγος), ενώ ο Τσολιάς, με αναπτερωμένο το ηθικό – και τη φουστανέλα – από τις εκλογές, έχει βγει στα καταπράσινα λιβάδια της Σκωτίας και μαζεύει λουλουδάκια για να χαρίσει στο supervisor του. Ο Kιμπάρης την κιμπάρα δυο φορές την εβδομάδα, οπότε που χρόνος για ιστολόγια, ενώ ο Μπυρατής και η Σαλώμη έχουν κατασκηνώσει έξω από τα γραφεία του Παρά Έξι με πανώ που αναγράφει «Αφήστε τα λουλούδια να ανθίσουν – Τσολιά πέτα το sutien σου». Ο daskalos έχει ανοίξει κουβέντα με τη θεά Τύχη και σκαρφίζεται συνεχώς επιχειρήματα προσπαθώντας να της αλλάξει άποψη, αλλά αυτή δε δείχνει να πείθεται ακόμα – αυτό ίσως βέβαια οφείλεται στο ότι και οι δυό τους είναι πιωμένοι. Το γραμμόφωνο της γιαγιάς παίζει Godspeed! You Black Emperor και ο υπογράφων ετοιμάζεται για ένα arsebanging session που θα μαυρίσει arses. Avanti maestro:

• Όπως είμαι σίγουρος πως όλοι καταλάβατε, ο τίτλος του σημερινού post έχει ρωμαϊκή προέλευση. Για όσους από εσάς το μυαλό πήγε στα ρωμαϊκά όργια, σόρρυ αλλά θα σας απογοητεύσω. Το μόνο που μπορώ να σας δώσω είναι αυτό το γαργαλιστικό. Οι υπόλοιποι, που το μυαλό τους πήγε στο ρωμαϊκό αριθμό 30, εκτός από σωστοί είναι και ξενέρωτοι. Ιτς όκει δόου.
• Μερικές πατέντες που μπορεί να μάθει η Σαλώμη – αλλά και όλοι μας – από τους φίλους και office-mates μας κινέζους.
• Προσοχή με ποιόν κάνετε chat σε online chat rooms. Εκτός από τον εργοδότη/supervisor σας, υπάρχουν και χειρότερες εκπλήξεις…
• Και τώρα ήρθε η ώρα να αποκαλύψουμε τους τέσσερις από εμάς.
• Τελικά ο Χουζούρης είχε δίκιο! Τέρμα το latex…
• Αυτό προς κάποιους γελοίους που έχουν το θράσος να αμφισβητούν τον Chuck.
• Do-it-yourself φωτορυθμικά για party κατ’ οίκον (και υπό προϋποθέσεις μετά ούζου). Προσοχή μόνο μην μπερδέψεις κανείς από τους καλεσμένους τη βούρσα με τη χτένα…
• Παιχνιδάκι για να βάλετε τη φαντασία σας να δουλέψει. Γιατί πάνω απ’ όλα, το arsebanging είναι φαντασία…
• Μην ακούτε τους σατανάδες. Η γη είναι επίπεδη. Όλα τα άλλα είναι συνομωσίες. Ας φτιάξουμε ένα forum γι’ αυτό. Ας δώσουμε το φως μας στον κόσμο. Προσοχή: οι συνομώτες θα προσπαθήσουν με κάθε μέσο να σας πείσουν για το αντίθετο…
• Μπορείτε να ξεχωρίσετε τον κομπιουτερά από τον εγκληματία; Ναι ε; Για δοκιμάστε…
• Έχουμε και ημείς οι επιστήμονες (καλό ε;) τις παραξενιές μας. Όριστε μια λίστα…
• Το τραγουδάκι της εβδομάδας : «The Smiths – I started something I couldn’t finish«.
• Όσο για το blog της εβδομάδας, ο τίτλος θαρρώ ότι ανήκει δικαιωματικά στο Μαλάκα. Γιατί; Μα επειδή είναι μαλάκας. Απλά για να τον καλέσω να γίνει και arsebanger. Η μαλακία βέβαια δεν κόβεται, ως γνωστόν, απλά διανθίζεται με νέα στοιχεία, όπως αυτό της πυγοκρουσίας. Bang bang, όλοι μαζί…

Άλλη μια περιπλάνηση στα μυστηριώδη και ομιχλώδη μονοπάτια του arsebanging έφτασε στο τέλος της. Είθε η θεά του Έρωτος και της καλοψημένης Μπριζόλας της συνοδευομένης από άφθονη Μπύρα να είναι μαζί σας στις δύσκολες στιγμές του καθημερινού γολγοθά. Όλοι πάλι εδώ σε μια βδομάδα ακριβώς για να εορτάσουμε τη φθηνοπωρινή περίοδο γονιμότητας του Τσολιά και να τραγουδήσουμε με τον Μπυρατή περουβιανούς αμανέδες. Γιατρέ τι είναι αυτά που γράφω σήμερα;

Ήταν ένας Έλληνας, ένας Ιταλός και ένας…Κινέζος!

Κανονίζεις να έρθεις για σπουδές στο Εδιμβούργο και σκέφτεσαι ότι κατα βάση θα συναντάς σκωτσέζους και άγγλους. Αμ δε! Οι περισσοτεροι που συναναστρέφεσαι είναι κινέζοι (άντε και ινδοί). Αυτό πια δεν είναι UK. Προέκταση της Κίνας είναι. Όπου και να γυρίσεις το κεφάλι σου, ένα κινέζο θα τον δείς. Τώρα θα μου πεις μπορεί να είναι Γιαπωνέζος, Κορεάτης, κ.τ.λ. Δε ξέρω. Τι να σου πώ. Σε μένα όλοι κινέζοι φαίνονται. Τελοσπάντων, μια χαρά είναι τα παιδιά. Δε μπορώ να πω κάτι κακό (παρα μόνο…»Αμάν ρε παιδί μου!»).

Αλλά μιας και υπάρχουν παντού, το να υπάρχει κάποιος και στο δικό μου χώρο (για την ακρίβεια 1 στους 2) ήταν αναπόφευκτο. Οι υπόλοιποι είναι 1 Έλληνας, 1 κολομβιανός (ναι, και εγώ κουφάθηκα όταν το άκουσα), 1 Πολωνός και κάποιοι άλλοι (που απλά δε ενδιαφέρθηκα να ρωτήσω). Μαζευόμαστε, λοιπόν, (αυτός ο τρελός συνδυασμός) για φαγητό και κατα βάση μιλάμε ο Ιταλός, εγώ και ένας (τι άλλο!) κινέζος. Βέβαια εγώ και ο Ιταλός μιλάμε, ενώ ο κινέζος κουνάει το κεφάλι δείχνοντας να συμφωνεί με όλα. «Τι καλό παιδί, μωρέ», λέω. «Είναι ντροπαλούλης» (Δεν είχα συνηδητοποιήσει οτι απλά δεν καταλάβαινε Χριστό!).

Τελοσπάντων, κουτσά στραβά, η συζήτηση φτάνει στο φαγητό, όπου προσπαθώ να του εξηγήσω πόσο πολύ μου αρέσει η συνταγή τους με κοτόπουλο και φυστίκια. Πάνω που άρχισα να απελπίζομαι (λέω εδώ θα τη βγάλουμε μέχρι αύριο), μου ζητάει να του κάνω spelling τη λέξη «peanut» (λες και απο όλη την πρόταση σε αυτό κόλλησε). «Τί το θέλει αυτό;», σκέφτομαι και, πρίν ολοκληρώσω τη σκέψη μου, πετάει έξω το μεταφραστή τσέπης. Περιττό να σας πώ οτι τόσο ο Ιταλός όσο και εγώ (γιατί una faccia… το υπόλοιπο το ξέρετε) έχουμε σκιστεί στο γέλιο στη θέα της τεχνολογίας για ένα …»peanut».

Και που να δείτε τη μετάφραση στα κινέζικα. Μια τόση δα λεξούλα σαν το peanut και να χρείαζεται τρείς γραμμές τετραδίου για να τη γράψεις στα κινέζικα. Ένα βιβλίο στα ελληνικά, είναι στα κινέζικα τρείς τόμοι εγκυκλοπαίδειας. Βέβαια ρωτώντας τον (για να είμαι ακριβής εν μέσω νοημάτων), κατάλαβα ότι οι τρείς σειρές λέξη (δε θυμάμαι αν αναφερόταν στο «peanut» ή σε κάτι άλλο) λέγεται προφορικά (τύπου, γιατί δε φημίζομαι για τη μνήμη μου): «shia shia» (?).

Δεν έχω τίποτα άλλο να πω παρα μόνο: «Ευχαριστώ το θεό που με έκανε ΕΛΛΗΝΙΔΑ!!!»

Υ.Γ: Κάτι μου λέει ότι αυτός ο Κινέζος θα είναι πρωταγωνιστής και σε άλλες ιστορίες!