Το καλοκαίρι είναι εδώ

30 Απριλίου, 2007

Σήμερα (όπως και κάθε νύχτα της 30στης του Απρίλη) καλωσορίζουμε στο Εδιμβούργο την αρχή του καλοκαιριού (αμήν). Κάθε χρόνο λοιπόν το Beltane Fire Society, μια ομάδα εθελοντών, διοργανώνει το φεστιβάλ Beltane Fire που λαμβάνει χώρα στο Calton Hill. Το φεστιβάλ αυτό είναι πολύ διαδεδομένο και λέγεται ότι κάθε χρονιά προσελκύει πάνω από 10.000 θεατές που (προμηθευμένοι με γενναίες ποσότητες ζύθου) επισκέπτονται την πρωτεύουσα στης Σκωτίας για να απολαύσουν τις διάφορες «ιεροτελεστίες» (χορικά) από εθελοντές ηθοποιούς – καλλιτέχνες. Περισσότερα για το φεστιβάλ θα βρείτε εδώ.

Τώρα βέβαια είναι λίγο ειρωνεία να υποδέχεσαι το καλοκαίρι φορώντας 18 μπουφάν και 3 κασκόλ και να μη μπορείς να απολαύσεις και το τσιγαράκι σου επειδή τα χέρια σου έχουν ξυλιάσει, αλλά για το Εδιμβούργο μιλάμε. Παρόλα αυτά είναι αρκετά εντυπωσιακό και αξίζει τον κόπο να το παρακολουθήσει κανείς. Δυστυχώς λόγω ανελλιπών υποχρεώσεων δεν κατάφερα να παρευρεθώ στο συμβάν αυτή τη χρονιά. Ξέρω όμως ότι εσείς το παρακολουθήσατε και περιμένω τα σχόλιά σας. Τι σας άρεσε; Τι δε σας άρεσε; Σας έκοψε το αγιάζι; Γεννήθηκε η May Queen; Τι είναι όλα αυτά τα πολύχρωμα ανθρωπάκια; Μην είστε όμως πολύ αυστηροί μαζί τους, μη ξεχνάτε ότι είναι όλοι τους εθελοντές και ότι χρειάζεται πολύ δουλειά και μεράκι από όλους για να στηθεί όλη αυτή την παράσταση.

Περιμένουμε σχόλια!


Arsebanging Friday #ο-πρώτος-διψήφιος-πρώτος

27 Απριλίου, 2007

Παρασκευή και σήμερα οπότε πήγαμε μια διαδικτυακή βόλτα να δούμε τι παίζει. Λαμβάνουμε την τιμή να αναφέρουμε ότι τα καλούδια που βρήκαμε είναι τα κάτωθι:

Κι όλα είναι τόσο ωραία στου Εδιμβούργου την παρέα… Πάμε για καμιά μπυρίτσα τώρα.


Arsebanging Friday #το-δέκα-το-κάλο

20 Απριλίου, 2007

Τελευταίο μου post στο blog μιας και βαρέθηκα ηλεκτρονικώς τους παρα-κλάπες, και όσα καμπανάκια κι αν βαρέσω αυτοί μάλλον έχουν κουφαθεί και δε φτάνει ούτε η μεγαλύτερη καμπάνα του κόσμου για να ξυπνήσουν.

Τι πιο ταιριαστό για τέλος λοιπόν από ένα γενναίο πυγοράπισμα. (Και, ναι, ένα κεφάλαιο του διδακτορικού μου έχει τίτλο «Πώς μπορείς να πεις ‘κωλοβάρεμα’ με 1,042 διαφορετικούς τρόπους.») Πάμε στιβαρά και ηρωϊκά.

Αυτά και για σήμερα. Ευχαριστώ για την προσοχή σας. Κάποια στιγμή θα τα ξαναπούμε.

Ta-ta and thanks for all the fish!


Arsebanging Everyday

18 Απριλίου, 2007

Για πολλούς από εμάς το arsebanging δεν περιορίζεται στην τελευταία ημέρα της εβδομάδας, αλλά είναι τρόπος ζωής στο χώρο εργασίας. Δυστυχώς όμως στο χώρο εργασίας δεν είμαστε μόνοι. Άλλοι από εμάς έχουν να κάνουν με supervisor-κέρβερο, άλλοι με περίεργο αφεντικό και άλλοι με σπιούνους συναδέλφους που κοιτάζουν αδιάκριτα την οθόνη μας προσπαθώντας να καταλάβουν τι σκ@τ@ κάνουμε 8 ώρες μπροστά στον υπολογιστή χωρίς να βγάζουμε καθόλου δουλειά.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »


Ζωγράφισέ το

16 Απριλίου, 2007

Έχετε ακούσει την έκφραση: «δουλειές του ποδαριού»;
Έ, πάρτε και μερικές του χεριού! :)

Σαν βγω απ’ αυτή τη φυλακή…

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »


Φύγαμεεε…

16 Απριλίου, 2007

Άμα λάχει πάμε και ταξιδάκια. Ίσως έρθουν ενημερώσεις από το δρόμο. Ίσως κι όχι. Το πρόβλημα θα είναι αν δεν έρθω πίσω εγώ.

Αυτά. Σας φιλώ σταυρωτά στα μούτρα.


Arsebanging Friday #πληρωμένα-τραγούδια

13 Απριλίου, 2007

Προσπαθούσα να βρω το video από την εκπομπή με τον Ασκητή και την προέλευση της φράσης «του κώ*ου τα εννιάμερα» για να χρησιμοποιήσω ως ευφημισμό για το εννιά (πότε φτάσαμε ρε παιδιά εκεί;) αλλά δε βρήκα κάτι, οπότε μιας κι ο Χουζούρης με λέει Αγγελάκα τώρα τελευταία επέλεξα Τρύπες. Άσε που συνάγει και με το μουσικό πνεύμα του τελευταίου post του Τσολιά. Πάμε και για σήμερα λοιπόν.

  • Ζωγραφίστε μία πίστα, πατήστε το play και μετά δείτε τι θα γίνει.
  • Γιατί τα τσαντίσατε τα κουνέλια το Πάσχα; Ε; Ε;
  • Το ξέρατε ότι το Mah-na Mah-na από το Muppet Show είχε πρωτακουστεί σε πορνό;
  • Ο σεισμός στα νησιά του Σολομόντα την προηγούμενη εβδομάδα και το τσουνάμι που δημιουργήθηκε «ανέβασαν» ένα από τα νησιά του συμπλέγματος κατά τρία μέτρα.
  • Για όποιους ενδιαφέρονται, μπορείτε να βρείτε σε δημοπρασίες σύνεργα του 19ου αιώνα για σκότωμα βρυκολάκων.
  • Από την άλλη, βέβαια, μπορεί απλά να σας ενδιαφέρουν οι ήχοι της δολοφονίας (πηγαίνετε στο τέλος για το video).
  • Συλλογή στο flickr από φωτογραφίες μιας χελώνας που σπάει το αυγό της.
  • Η αλήθεια είναι ότι θέλουμε έναν κόφτη/καταστροφέα χαρτιών στο γραφείο. Μιας και κατά καιρούς έχουμε και κάποια ποντικάκια να κάνουν βόλτες (τι στο καλό, Εδιμβούργο είμαστε) να η πρότασή μου.
  • Στην Αλάσκα έπιασαν ένα ψάρι 100 ετών.
  • Τα γεννέθλιά μου πέρασαν, αλλά, για του χρόνου, θέλω μία τέτοια βιβλιοθήκη, ναι;
  • Καλά τα γεννέθλια, αλλά πέθανε ο Kurt Vonnegut. Όποιος δεν έχει διαβάσει το Σφαγείο Νο. 5 μάλλον έχει πολύ διάβασμα να ρίξει (κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα).
  • Μία γάτα παίρνει (σχεδόν) κάθε μέρα το λεωφορείο από Walsall προς Wolverhampton και κατεβαίνει σε ένα μαγαζί fish’n’chips.
  • Όλα τα κοσμήματα του κόσμου δε φτάνουν για τις ώρες που έχω χάσει με αυτό το παιχνίδι.
  • Ο Τσολιάς επιμένει ότι οι Αμερικάνοι δεν είναι ηλίθιοι.
  • Η ιστορία της τηλεόρασης μέσα από 40 φωτογραφίες.
  • Βαθμολόγησε το τουρμπάνι μου, μωρό μου.
  • Ο Mark Lanegan ξεκίνησε από τους Screaming Trees, όταν το grunge ήταν στα γεννοφάσκια του και πριν γίνουν της μόδας τα flannel πουκάμισα. Ίσως το πιο γνωστό τους κομμάτι να είναι το Nearly Lost You που ακούγεται και στο Singles — προσωπικό αγαπημένο όμως είναι άλλο. Πέρασε αρκετό χρόνο σε σόλο καριέρα με κάποια φοβερά τραγούδια πριν ο Dulli τον τραβήξει στους Twilight Singers και στους Gutter Twins — με τους πρώτους σε κάποια ανεπανάληπτα τραγούδια και κάνοντας ακόμα και διασκευές σε Massive. Τελευταία είχε μια καταπληκτική συνεργασία με την Isobel Campbell, λίγο πριν ανακοινωθεί η επόμενη με τους Soulsavers. Μία γεύση μπορείτε να πάρετε εδώ. Φυσικά βέβαια πέρασε κι από τους Queens of the Stone Age (το video είναι χωρίς τον Mark, αλλά το zoom στη χορδή του μπάσσου στο 2’10» είναι όλα, μα όλα, τα λεφτά). Α, το τελευταίο είναι φασαριόζικο και για τσαντίλα. Αν δεν είστε του είδους μπορείτε να το προσπεράσετε. Εγώ πάλι το μόνο που θα πω είναι gimme toro, gimme some more.

Αυτά και για σήμερα και πάμε για άλλα. ‘Οπως πάντα αν έχετε προτάσεις ξέρετε τι να κάνετε. Και με προσοχή τώρα την Κυριακή του Θωμά.


Cafe de l’art

12 Απριλίου, 2007

Πήρα το θάρρος να γράψω και ένα πόστ καθαρά μουσικού περιεχομένου. Είμαι σίγουρος ότι θα πέσει πολύ κράξιμο (μόνο από τους παρα-μπουζουκόβιους ελπίζω), αλλά η συγκεκριμένη συλλογή αποτελεί προσωπικό κόλλημα των τελευταίων μηνών. Πρόκειται για μια συλλογή ορχηστρικής ως επί τω πλείστον μουσικής, που αποτελείται από ντουέτα κλασσικής κιθάρας: το «Cafe de l’Art» του Νότη Μαυρουδή και Παναγιώτη Μάργαρη. Δάσκαλος (όχι ο δικός μας) και μαθητής γίνονται συνοδοιπόροι σε ένα μουσικό ταξίδι με ποικίλους προορισμούς, από κλασσικά βαλς και ταγκό μέχρι «βαριές» μελωδίες ρεμπέτικων τραγουδιών. Οι εκτελέσεις, μολονότι είναι διανθισμένες από τις προσωπικές εμπνεύσεις των καλλιτεχνών, διατηρούν σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτήρα των αυθεντικών δημιουργιών. Πάμε λοιπόν…

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »


Ο χορός του ξένου

11 Απριλίου, 2007

Οι διαδρομές στο Εδιμβούργο είναι συγκεριμένες. Δηλαδή, σπάνια θα αποκλίνεις από την κλασσική σου «βόλτα» πηγαίνοντας στον προορισμό σου, όποιος κι αν είναι αυτός. Σα σε αυτόματο πιλότο, κάθε βήμα σου σχεδόν καθορισμένο από πριν. Το μόνο που ίσως αλλάζει είναι οι εικόνες — όχι τόσο πολύ στο περιβάλλον όσο στα πρόσωπα. Ακόμα και το τελευταίο όμως μερικές φορές είναι προβλέψιμο.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »


Καλά, άντε

10 Απριλίου, 2007

Να ξαναγράψω. Μη μου στέλνετε άλλα e-mails τώρα. Στείλτε στους υπόλοιπους καλύτερα να γράφουν κι εκείνοι.

Και μετά (ή και πριν) πηγαίνετε προς Costa στη Hanover με θέα τη γκαλερί για κανά καφεδάκι. Το έκανα χτες και αν εξαιρέσει κανείς τις σκαλωσιές ήταν θεσπέσια.