Μη φας, έχουμε γλάρο

Πριν από κάποια χρόνια πάλι, είμαι σε ένα πάρτυ και μιλάω με την ξαδέρφη της κολλητής μιας πρώην κοπέλλας του κολλητού του πρώην συγκατοίκου ενός φίλου μου. Ναι, αναγνωρίζω ότι θα μπορούσα θριαμβευτικά να σταματήσω να γράφω ακριβώς εδώ μόνο και μόνο γιατί θυμάμαι την αλυσίδα των συσχετίσεων. Αλλά για άλλο ξεκίνησα.

Αδράνεια

Κάποια στιγμή έρχεται κι εκείνο το πρωϊνό.

Και καταλαβαίνεις ότι έχει έρθει επειδή το μυαλό σου λειτουργεί καθαρά από νωρίς, πολύ νωρίς, από το πρώτο δευτερόλεπτο που άνοιξες τα μάτια σου. Χωρίς κανενός είδους ανάγκη για καφεΐνη για να πάρεις μπρος. Και κανενός είδους προσμονή για το βράδυ και τη σταγόνα που μπορεί να σε στείλει με λιγότερες σκοτούρες και ελαφρώς πλατύτερο χαμόγελο μέχρι το επόμενο πρωϊνό και την επόμενη ελπίδα ότι η μέρα που θα ξημερώσει είναι η σημερινή.

Arsebanging Friday #θανάσιμα-αμαρτήματα

Περπατώ εις τα Ιντερνέτια όταν εσείς δεν είστε εδώ. Και να τι βλέπω:

• Έχω κάψει πολλές ώρες ως χρυσωρύχος.
• Ο Quentin Tarantino κι ο Robert Rodriguez κάθονται και διαλέγουν τα 10 αγαπημένα τους posters από ταινίες.
• Στο ίδιο πνεύμα, τα 10 χειρότερα εξώφυλλα rap δίσκων.
• Και οι 20 χειρότεροι στίχοι όλων των εποχών.
• «Ένα webcomic ρομαντισμού, σαρκασμού, μαθηματικών και γλώσσας.»
• Τέχνη με κομμένα χαρτιά.
• Videos σε αργή κίνηση: 1, 2, 3.
• Το ανθρώπινο μάτι είναι ουσιαστικά μία φωτογραφική μηχανή των 576 megapixels.
• Εντάξει, θα τα καταφέρναμε ακόμα κι αν δεν είχαν εξαφανιστεί οι δεινόσαυροι.
• Ατυχήματα, παιγμένα ανάποδα.
• Ο Kermit κάνει διασκευή τη διασκευή του Johnny Cash στο Hurt των Nine Inch Nails. Bonus, ο Man in Black στο Muppet Show.
• Πώς να ξεφορτώνεστε πράγματα.
• Και το graffiti στην Ουκρανία καλά κρατεί.
• Η εξέλιξη του Homer.
• Και μιας και μιλάμε για εξέλιξη, να και πώς έγιναν τα πράγματα κατά South Park.
• Και μιας και μιλάμε για South Park (κάτι μου θυμίζει αυτή η εισαγωγή…) το πιο αισχρό «αστείο» όλων των εποχών από τον Cartman: The Aristocrats!
• Στην Αγία Πετρούπολη, τα τραίνα εκτοξεύουν πυραύλους.
• Μακάβριο παιχνίδι: μπορείς να σκοτώσεις τον εαυτό σου σε πέντε λεπτά;
• Μουσική πρόταση της ημέρας: Pavement – Summer babe. Καλοκαίρι δεν είναι, αλλά καλό είναι να σχεδιάζεις που και που.
• Και για το τέλος το καλύτερο: Δρ. Χουζούρη, είσαι τεράστιος.

Αυτά και για σήμερα. Άντε τώρα, πάμε με κατάνυξη για τη Μεγάλη Εβδομάδα. Αλλά να πιούμε κανά ουζάκι Zachos (από το Lidl) των Βαΐων για να πορευτούμε, ναι; Καλά, ας πίνουμε ένα ουζάκι κάθε μέρα αν είναι, είμαι δεκτικός σε προτάσεις.

Κυριακάτικες περιπέτειες

Μπορεί η μεγαλύτερη ήττα που γνωρίσαμε συνολικά το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε να ήταν το Σάββατο στο Καραϊσκάκη, αλλά μερικοί από εμάς φάγαμε και ολίγες απανωτές ήττες την Κυριακή όταν είχαμε τη φαεινή ιδέα να πάμε μία βόλτα συνδυασμένη με φαγωποσία στην αγαπημένη μας πόλη.

Η μέρα πάλι άρχισε με τον καλύτερο τρόπο. Οι υποχρεώσεις λίγες και όλα όσα τις έκαναν να είναι μη μηδενικές μπορούσαν να περιμένουν για μία μέρα. Καφεδάκι στο σπίτι και μπούρου-μπούρου στην πλατεία Κουμουνδούρου για να περάσει η ώρα — η οποία πραγματικά πέρασε — και με μαθηματική ακρίβεια, γύρω στις 15:30 και με το μπισκότο που συνόδευσε τον καφέ να σιγοντάρει, οδήγησε στην ερώτηση: «τι κάνουμε τώρα;»

Κάτι από τα παλιά

[Μιας κι έχω λίγο χρόνο τώρα, ξεκινάω να βγάζω σιγά-σιγά κάποια από τα παλιά γραμμένα με ελαφρύ μόνο μασάζ. Μερικά, μερικοί, ίσως να τα’χουν ξαναδεί. Αν ναι, στείλτε μου ένα email. Πρέπει να μιλήσουμε. Το πρώτο το είχα στείλει σε έναν φίλο όσο ήμουν άϋπνος για κάποιες μέρες πριν από κάποια χρόνια. Φίλε, να το ξαναδούμε το θέμα;]

Στα εγκαίνια…

…για το μπαράκι που θα ανοίξουμε, θα έχει μαζευτεί αρκετός κόσμος. Ξέρεις, θα πέσει σύρμα: εγώ το λέω στο σκύλο μου κι ο σκύλος στην ουρά του, και η ουρά στο γάϊδαρο, κι ο γάϊδαρος στ’αυτιά του, ο γνωστός στο γνωστό του, αυτός στη γκόμενα κι αυτή στις κολλητές της, και η κίνηση θα είναι μεγάλη. Όλος ο κόσμος που μετράει κι οι γιαγιάδες τους θα είναι εκεί.

Πώς να περνάς το χρόνο σου, #1

Κάποια στιγμή σήμερα έπρεπε να πάω σε ακόμα μία παρουσίαση/ομιλία/κοψοφλεβιά και ήμουν περισσότερο ζοχαδιασμένος από το κανονικό γιατί δε μου έφταναν όλα τα άλλα, ήταν και ψιλο-Jose η κατάσταση.

Πηγαίνοντας στο ραντεβού μου με τη βαρεμάρα και περπατώντας στη Nicolson προσπαθώντας να ανάψω το τσιγάρο μου με τον πιο ελαττωματικό αναπτήρα της πόλης (ο οποίος είναι πάντα δικός μου) είδα έναν τύπο με μία τεράστια Jaguar να παρκάρει έξω από το Tesco πιάνοντας δύο θέσεις. Βγήκε έξω, κοίταξε με περηφάνια το αμάξι του, έβγαλε ένα μαντήλι από την τσέπη του (ελπίζω να μην ήταν το ίδιο που χρησιμοποιούσε και για άλλα πράγματα), σκούπισε λίγο το φτερό, και μπήκε τρέχοντας στο μαγαζί για να μην του λείψει πολύ το μωρό του. Πιθανότατα πήγαινε να πάρει σκόρδο να μη του το ματιάξουν.

Ήταν προφανές ότι πρόκειται για αίσθημα γιατί το κοιτούσε λάγνα και κλεφτά πηγαίνοντας να περάσει τις διπλές αυτόματες πόρτες. Το είχε παρκάρει με τέτοιο τρόπο που κανείς δε θα μπορούσε να πλησιάσει για παρκάρισμα σε απόσταση τριών μέτρων σε κάθε κατεύθυνση.

Το χαρτί που του άφησα στο τζάμι έγραφε: «Sorry για το βούλιαγμα. Call me.»

Απλά σε ενημερώνω Μαρανέλλο για να ξέρεις τι συμβαίνει αν σε πάρει κανείς τηλέφωνο.

Πέντε πράγματα

Εντάξει λοιπόν, αρκετά τράβηξε η αποφυγή και οι προ(σ)κλήσεις πρέπει να απαντούνται. Πέντε πράγματα που δεν ξέρετε για μένα.

Το workshop από την κόλαση

Έχεις φάει λοιπόν το αγγούρι του αιώνα τις τελευταίες τρεις εβδομάδες. Περιμένεις πώς και πώς να έρθει εκείνη η ευλογημένη η Παρασκευή για να μπορέσεις να πας να πιεις ένα ποτάκι σαν άνθρωπας και μετά να έρθει κι εκείνο το Σαββατοκύριακο για να λιώνεις σα παγωτό σε χαλασμένο ψυγείο της ΕΒΓΑ μέσα στον Κρητικό Αύγουστο. Το supervisor όμως των ρώτησες; Όοοοχι.

Έρχονται λοιπόν χαρωποί-χαρωποί την Πέμπτη και σε σένα και στον Αφάνα και σας λένε μ’ένα στόμα μια φωνή ότι σαν επιβράβευση της καλής σας δουλειάς, σας στέλνουν σε ένα workshop την Παρασκευή: «έτσι, για να δείτε τι κάνουν κι οι άλλοι.» Και τι μας νοιάζει εμάς τι κάνουν οι άλλοι; Τους άλλους τους ρώτησες αν θέλουν να μας νοιάζει; Κι εμείς ποιοί είμαστε, εμείς ή οι άλλοι;

Ξυπνάς την Παρασκευή και είναι η τελειότερη Παρασκευή εδώ και πολύ καιρό. Ο ήλιος ψηλά, θερμοκρασία ανεβασμένη για τα δεδομένα της πόλης, κι εσύ πρέπει να είσαι από τις 9:00 κλεισμένος σε μία αίθουσα χωρίς παράθυρα, να ακούς τον κάθε παρλαπίπα να παρλαπιπάρει για πράγματα που δε σε ενδιαφέρουν ποσώς τελικά (να ρε supervisors, αφού το ξέραμε ότι θα τη φάμε την ήττα, γιατί μας τα κάνετε μπετονιέρα;) και να πρέπει να μείνεις και μέχρι τις 19:00.

Ψάχνεις τα ξυράφια από τις 11:00 και σε κάθε διάλειμμα πίνεις όσο πιο πολύ καφέ μπορείς («Would you like some more sir?» «Yes please! More! More! More!») γιατί πρέπει. να. μείνεις. ξύπνιος. και σε κάθε χειροκρότημα στο τέλος μίας ακόμη κατα-πληκτικής ομιλίας ξυπνάς και καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει αρκετός καφές στον κόσμο.

Κάθεσαι με τον Αφάνα και απαγγέλετε Πρέκα γιατί (α) ο καφές δε φαίνεται να δουλεύει, και (β) η ρήση που τελειώνει ως «τύφλα νά’χει η συνουσία…» (στο πιο πρόστυχο) έχει βρει απόλυτη αλήθεια μιας και το πρώτο συνθετικό της ρήσης, αυτό που άμα πιάσει και ομοιοκαταληκτεί με τη συνουσία τώρα που το σκέφτομαι – να ρε Τσολιά, αυτή είναι ομοιοκαταληξία – πηγαίνει σύννεφο. Στην πορεία βέβαια έχετε παρασυρθεί κι εσείς στο γενικότερο κλίμα αυτοερωτισμού που αιωρείται στην αίθουσα και απλά φτάνετε στο παρά-τσακ να γίνετε ρεζίλι από τα γέλια…

Ανοίγεις το laptop και ξεκινάς το παρόν post ανάποδα με την τελευταία του ατάκα:

Ο δρόμος της ζωής μας είναι στρωμένος με κοπριά από το κοπάδι του διαβόλου και ο ίδιος αερίζεται στα μούτρα μας.

Arsebanging Friday #sexy-κι-όποιος-αντέξει

Χρρρρρρ…. Καλά, μη με ξυπνάτε τώρα με τα links σας. Απαπά, τι πάθαμε… Καλά ντε, άντε, πάρτε ολίγα και περιεκτικά σήμερα.

• Βαβούρα. Το περιοδικό.
• Αποφύγετε τις μπάλλες.
• Ο Superman είναι Ινδός και πετάει παρέα με τη Spiderwoman. Τραγουδάνε και χορεύουν κιόλας.
• Το skywalk στο Grand Canyon ανοίγει στις 28/3. Φωτογραφίες.
• Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού για το καλύτερο διαμερισματάκι (και το υποκοριστικό είναι κυριολεκτικό).
• Μουσείο μπανιαρικής τέχνης.
• Αφού θα σε φάει, τι πας να το φάς;
• Αφάνα θες κούρεμα ρε.
• Supervisor κάτσε καλά γιατί δεν ξέρεις τι σε περιμένει.
• Στο Euro μας ξέφυγαν οι Γερμανοί, αλλά στη φιλοσοφία τους είχαμε από παλιά.
• Οι δυσκολίες της ζωής είναι μεγάλες τελικά.
• Τώρα γιατί μπορεί κάποιος να φτιάξει πισίνα βάθους 33 μέτρων δεν ξέρω, αλλά το link το κονόμησα.
• Μιας και είναι Arsebanging Friday σήμερα, ας μιλήσουμε και για arsepaper: η εγκυκλοπαίδεια του χαρτιού υγείας.
• Πού οδηγείται η ανθρωπότις…
• Πώς θα ήταν ο μυστικός δείπνος του Da Vinci με σκυλιά; Κάπως έτσι.

Ποιός πάει δουλειά τώρα…

Hit the road Jack …

… ή αλλιώς πώς γίνεται να επιδοθούμε στις αγαπημένες μας οδηγικές καφρίλες, τις οποίες συνηθίζαμε να κάνουμε στην πατρίδα ακόμα και πηγαίνοντας στο περίπτερο για τσιγάρα…