Arsebanging Friday #κατσαριδάκι-αγάπη-μου

29 Φεβρουαρίου, 2008

Μετά τις χθεσινοβραδυνές κραιπάλες της Τσικνοπέμπτης λοιπόν, όπου το κρέας και το κρασί έκαναν έναν άτυπο διαγωνισμό γρηγορότερης κατανάλωσης από την ομήγυρη (το ντέρμπυ έληξε ισόπαλο 42 κιλά – 42 λίτρα, και το κοινό ευχαριστήθηκε το θέαμα), ήρθε η ώρα να χωνέψουμε. Στην προσπάθεια, θα οδηγήσουμε τα εδέσματα στο σημείο εκβολής τους (τι λέω;!) ξεκινώντας την πρώτη συνεδρία-κατάθεση στο πυγοραπιστικό ιδεώδες του δευτέρου σωτηρίου έτους του παρά έξι.

Αβάντι μανέστρο! (Πλάκα-πλάκα, μια μανεστρούλα είναι ότι πρέπει για τη βαρυστομαχιά):

Μποουυυρπ. (Ρέψιμο ήταν αυτό — σχωράτε με!) Τα λέμε την άλλη εβδομάδα. Αν έχουμε καταφέρει να χωνέψουμε. Χλωμό όμως. Λεμόνι σκέτο. Τόσο χλωμό όσο και το λεμόνι που στίψαμε σε κάτι μπριζολίδια χθες βράδυ.


Mus Musculus

25 Φεβρουαρίου, 2008

Ξέρω, ξέρω…»Τί πίνει και δε μας δίνει;;;» θα αναρωτιέστε. Λίγη υπομονή και θα καταλάβετε. Θα σας παρακαλούσα να προσπαθήσετε να απαντήσετε στα παρακάτω ερωτήματα.

  • Ακούτε θορύβους το βράδυ που (νομίζετε ότι) έρχονται από τις ηλεκτρικές συσκευές της κουζίνας;
  • Το διαμέρισμα ή το σπίτι σας έχει κενά ανάμεσα στον τοίχο και το πάτωμα, ή και στο πάτωμα το ίδιο;
  • Τα κουτιά της πίτσας και/ή οι σακούλες με αποφάγια που ξεχάσατε χτες το βράδυ έχουν ξαφνικά γεμίσει τρύπες;
  • Κάτι σας έχει ρημάξει την τριμμένη φρυγανιά που χρησιμοποιείτε για τα μπιφτεκάκια σας;
  • Εκεί που βλέπατε τηλεόραση στα σκοτεινά σας φάνηκε ότι είδατε μια σκιά να κινείται στο πάτωμα, αλλά όταν ανοίξατε το φως δεν είδατε τίποτα;

Άν έχετε απαντήσει καταφατικά σε τουλάχιστον μία από τις παραπάνω ερωτήσεις, τότε σας έχω δυσάρεστα νέα. Είναι πολύ πιθανό (έως σίγουρο) ότι στο χώρο σας υπάρχει ένας εισβολέας που δεν είναι άλλος από το οικιακό ποντικάκι.

Από τα σπίτια που έχω αλλάξει στο Εδιμβούργο, μπορώ να πω μετά βεβαιότητας (και ιδίας μαρτυρίας) ότι σε όλα είχα ένα ενοχλητικό συγκάτοικο. Το ξέρω ότι ακούγεται σιχαμερό και ανθυγιεινό, αλλά είναι η αλήθεια. Ιν φακτ, δεν πρόκειται απλά για ένα συγκάτοικο, αλλά για έναν εχθρό. Και όσοι από εσας νομίζετε ότι δεν υπάρχει καμμια περίπτωση αυτό να συμβαίνει στο διαμέρισμά σας, σκεφτείτε ξανά. Οι (Είναι-τρελλοί-αυτοί-οι-) Βρετανοί δεν είναι και πολύ εφευρετικοί στην κατασκευή σπιτιών. Όλες οι βασικές δομές των σπιτιών τους είναι κούφιες και ξύλινες (βλέπε τοίχους και πατώματα). Οι εξώπορτες των διαμερισμάτων έχουν φανερά κενά από το πάτωμα, από όπου και ένα ανακόντα θα χωρούσε να περάσει. Και φυσικά οι τοίχοι στις κουζίνες τους είναι γεμάτοι τρύπες για να εξυπηρετήσουν το πέρασμα των καλωδιώσεων και των σωληνών. Συγχαρητήρια lads, τα καταφέρατε πάλι.

Αν έχετε μία τουλάχιστον καταφατική απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα, τότε μην ανησυχείτε. Ακολουθούν συμβουλές και εξομολογήσεις που θα σας ανακουφίσουν. «Μα αφού δεν έχω δει ποτέ τίποτα, πως είναι δυνατόν να έχω τρωκτικό;;;». Ποτέ μη λες ποτέ. Το απόφθεγμα που κολλάει είναι «Είναι εκεί, απλά φροντίζουν να μην τα βλέπεις». Και πιστέψτε με, είναι εκεί. Αλλά υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης. Για τους πιο φιλόζωους από σας, υπάρχουν οι λεγόμενες «humane» παγίδες. Περιέχουν ποντικομεζέ και μόλις το συμπαθές τετράποδο μπει μέσα για να ξεκοιλιαστεί στο φαί, κλείνει η είσοδος και το παγιδεύει. Μη μπείτε στον κόπο να τις αγοράσετε, όμως. Ποτέ δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, με αποτέλεσμα τα ποντίκια να μένουν χορτάτα και εσείς μ@λ@κες, προσπαθώντας να καταλάβετε τι πήγε στραβά. Επόμενη κατηγορία παγίδων είναι αυτές με την κόλλα. Και σε αυτή την περίπτωση, η παγίδα περιέχει μεζέ, αλλά και κόλλα, η οποία σκοπό έχει να παγιδέψει το τρωκτικό. Προσοχή όμως…Για να τελειώσετε το μαρτύριο του τρωκτικού, ελέγχετε συχνά την παγίδα σας (σιγά μην είναι τόσο χαζό έτσι ώστε να κολλήσει στην παγίδα…). Η τελευταία κατηγορία έχει να κάνει με το γνωστό μας ποντικοφάρμακο. Αν σας έχει τσιτώσει τα νεύρα και θέλετε να απαλλαγείτε όσο το δυατό συντομότερα από αυτό, τότε είναι η μοναδική σας λύση. Έλα όμως που όσο και αν θέλετε να το δείτε σε μια γωνιά με τα πόδια του να κοιτάνε το ταβάνι, σε στάση κατσαρίδας μετά από Teza, τόσο δεν βλέπετε την ποσότητα των δηλητηριασμένων καρπών να ελαττώνεται. Τελευταία λύση είναι οι γνωστές φάκες. Αλλά θα σας συμβούλευα να τις αποφύγετε, διότι πιο πιθανό είναι να πιαστούν τα δάχτυλα σας στη φάκα όταν θα προσπαθείτε να τη στήσετε, παρά να πιάσετε το τρωκτικό…Συμβουλή μου είναι να αγοράσετε ένα μπουκάλι καλό malt whisky (π.χ. ένα Ardbeg) και να αρχίσετε να πίνετε, γιατί ούτε και αυτή η πρόταση θα σας λύσει τα χέρια.

Και τότε γιατί κάθομαι και σας αραδιάζω τόσες γραμμές με υποτιθέμενες λύσεις;Εάν δεν το έχετε ήδη καταλάβει, αυτό είναι ένα crash test για το σπάσιμο νεύρων που πρόκειται να υποστείτε από αυτούς τους μικροσκοπικούς σατανάδες. Α, να μην ξεχάσω επίσης να σας αναφέρω ότι δεν έχετε καμμία ελπίδα να πιάσετε ένα από αυτά αν τύχει και το δείτε να σουλατσάρει στην κουζίνα σας. Είναι πιο γρήγορα και από το Μιχαλάκη το Σουμάχερ (και χωρίς μονοθέσιο παρακαλώ) και το μόνο που θα καταφέρετε θα είναι να κυνηγάτε την ουρά σας, όπως οι σκύλοι. Επίσης, δεν έχει σημασία το γεγονός ότι το είδατε μια φορά και από τότε ποτέ ξανά. Ο δολοφόνος πάντα γυρνάει στον τόπο του εγκλήματος και αφού σας είδε μία φορά, θα φροντίσει να μη σας ξαναδεί. Τώρα, αν κάνει την εμφάνισή του ξανά μπροστά σας κουνιστό-λυγιστό, ε τότε μιλάμε για μεγάλο θράσος. Και μην ξεγελιέστε, όπου υπάρχει ένα, υπάρχουν και άλλα, γιατί, ως γνωστόν, τα ποντίκια γεννάνε σαν τρελά. Εντάξει μην απογοητευτείτε και αγοράσετε μπαζούκα για να το/α εξολοθρεύσετε. Φιλική συμβουλή, η μοναδική χρήσιμη : τηλεφωνήστε έναν εξολοθρευτή! αυτός θα σας σώσει στα σίγουρα!

Υ.Γ. : Το δικό μου κατοικίδιο πάλι είναι πολύ θρασύ…Χτες το βράδυ το είδα να κάνει τούμπες στον αέρα και μετά εξαφανίστηκε πίσω από το τζάκι. Μήπως τελικά το πολύ ποντικοφάρμακο μαστουρώνει;;;;


Έλεγχος προόδου

24 Φεβρουαρίου, 2008

Όπως είπα και λίγο πιο πριν κλείσαμε ένα χρόνο. Το ότι τις τελευταίες μέρες έχω φορέσει τα μικρά γυαλάκια μου, έχω ανέβει στην έδρα για κήρυγμα, κι έχω αρχίσει να το παίζω πραγματικός κι όχι κατ’όνομα δάσκαλος με έκαναν να κοιτάξω το blog με λίγο πιο «ερευνητική» ματιά. Το σχόλιο της αγαπητής Σοφίας εδωπά με έκανε να το παίξω και λίγο μαθηματικός (εκτός από φτωχός πλην τίμιος οικοδόμος). Έτσι λοιπόν, θα κοιταχτώ στον καθρέφτη και θα προσπαθήσω να δω (με το δικό μου μάτι — οι άλλοι προφανώς μπορούν να διαφωνήσουν) τι κάναμε αυτόν τον ένα χρόνο ως οι συγγραφείς αυτού του blog.

Θα δω το θέμα από καθαρά ποσοτική άποψη. Για τους στόχους του παρά έξι και πόσο τους πετύχαμε, πάλι κατά τη γνώμη μου, θα γράψω κάποιο άλλο post μέσα στις επόμενες ημέρες.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »


Arsebanging Friday #για-τα-πανηγύρια!

22 Φεβρουαρίου, 2008

Χαίρετε, χαίρετε αγαπητοί συνοδοιπόροι, συνδαιτημόνες, συνάδελφοι, σύντεκνοι… Τι ξέχασα; Συναγωνιστές και σύντροφοι, ναι! Καλως ήρθατε λοιπόν όλοι, ό,τι συν- και να είστε, στην 52η Παρασκευή πυγοραπιστικής ραστώνης και γενικότερης γλουτιαίας ευεξίας και εντρύφησης. Τι σημαίνει αυτό; Μα ότι κλείνουμε ένα χρόνο!

Ναι γενναία Ρούλα, πιστή μας αναγνώστρια, είμαστε μαζί ένα χρόνο. Είμαστε μαζί στις πίκρες και στις χαρές, στα σοβαρά και στα γελοία, στις κατινιές και στις βαρύγδουπες απόψεις αμφιβόλου ηθικής. Σήμερα όμως δε θα γράψουμε για κανέναν από εμάς. Δε θα προβούμε σε αποκαλύψεις, δε θα ανάψουμε φυτιλιές. Δε θα βάλουμε το Μαρανέλλο και τη Σαλώμη να παλέψουν στη λάσπη φορώντας μπικίνι, δε θα πούμε για τον Τσολιά που περιμένει πώς και πώς να φύγει ένα τοπ για να αντικαταστήσει το σκισμένο από τον Μπυρατή και την ορμονοθεραπεία αλλαγής φύλου σουτιέν του. Ούτε για το Λαμόγιο που έχει γίνει η νέα Κιμπάρα για τον Κιμπάρη, μιας και η ορίτζιναλ Κιμπάρα ψάχνει την τύχη της στα στιβαρά χέρια του Αφάνα – Μάϊκλ Σκόφιλντ, όσο ο θωπευτής Χουζούρης ξυπνώντας από τον ύπνο του τους παίρνει μάτι.

Τελικά δεν είμαι τόσο υπεράνω όσο νόμιζα, ε; Μπα, είμαι. Φυσικά δε θα κάνω πλάκα για μένα. Για αυτό, ναι. Γιατί είμαι υπεράνω. Είμαι uber. Είμαι πολύ μπροστά. Να γράφατε το πανηγυρικό εσείς οι άλλοι, ρε, για να μη σας πιάσω στο στόμα μου. Φλούφληδες. Πλέμπες. Καραμπεμρμπέτσουλες.

Αλλά μ’αυτούς τους φλούφληδες πέρασα τον τελευταίο ηλεκτρονικό μου χρόνο, οπότε και σ’αυτούς αφιερώνονται όλα τα λίνκια για σήμερα. Vivere pericolosamente παλικάρια:

Τελειώσαμε και για αυτή την εβδομάδα λοιπόν. Θα τα πούμε σε 7 ημέρες με ακόμα περισσότερα λίνκια και ακόμα μεγαλύτερο κάψιμο εγκεφαλικών κυττάρων (τα οποία δεν αναπαράγονται, οπότε είμαι πλήρως μα πλήρως εντός στόχου: να γίνω αμοιβάδα!).


Arsebanging Friday # T minus 1

15 Φεβρουαρίου, 2008

Βρε καλώς τα παιδιά. Το τέλος της τρέχουσας εβδομάδας φτάνει, όπως φαντάζομαι έχετε προσέξει. Αν πάλι δεν το έχετε προσέξει, σημαίνει ότι είστε πολύ αφοσιωμένοι στη δουλειά σας, οπότε το παρόν post δε σας αφορά (μη σας πω και το blog ολόκληρο). Τσακίδια λοιπόν. Οι υπόλοιποι, συνειδητοποιημένοι, έντιμοι, έτοιμοι και κυρίως ευλαβείς πυγοκρούστες, καλωσήλθατε. Κοπιάστε, αυτοσυγκεντρωθείτε και κρατήστε σημειώσεις. Τα links που ακολουθούν είναι ό,τι πρέπει για να τα στείλετε στη/στο βαλεντίνα/βαλεντίνο σας και να τους δείξετε με αυτό τον τρόπο ότι τους θυμάστε και την επόμενη μέρα και δε θέλατε μόνο το κορμί τους (ακούς Μπυρατή;).

Από την άλλη βέβαια, όσοι τη βγάλατε στον καναπέ σας με την κλασσική προτεινόμενη-από-το-Λαμόγιο συνταγή παντόφλες-φόρμα-φανελάκι (βρώμικα κατά προτίμηση) και τηλεκοντρόλ στο χέρι, μη στενοχωριέστε καθόλου. Σίγουρα πολλοί θα σας ζήλευαν (που θα μου πάει, κάποιο παράδειγμα θα σκεφτώ). Αγαπημένο πρόγραμμα για την περίσταση είναι φυσικά η γεμάτη σασπένς δημαπρασία χαλιών στο Extra 3.

Προσωπικά, η χθεσινή βραδιά με βρήκε στο skype (κλασσικά) να αναρωτιέμαι γιατί ο Άγιος Βαλεντίνος δεν ήταν προστάτης των αεροπόρων, να μοιράζει δωρεάν αεροπορικά εισητήρια σε ξενιτεμένους φοιτητές. Γιατί να τα κονομάνε οι ανθοπώλες και όχι οι αεροσυνοδοί, δεν κατάλαβα? Flashback: τώρα που το ξανασκέφτομαι, χθες όλη τη μέρα ο supervisor μου με κοίταζε με πολύ λάγνο ύφος. Λέτε να σημαίνει κάτι? Έχουμε καμιά πληροφορία που να συνδέει το Βαλεντίνο με το σοδομισμό? Για καθίστε να το ψάξω καλύτερα.

Όσο θα το ψάχνω βέβαια, εσείς αφήστε τα πέπλα του arsebanging να σας παρασύρουν σε μια παραληρηματική συνδεσμολαγνεία:

  • 51 εβδομάδες έχουμε κλείσει κυρίες μου κάνοντας arsebanging. Την επόμενη βδομάδα κλείνουμε χρόνο. Εξ΄ου και το «T minus 1». Δεν ξέρετε τι είναι; Δείτε αυτό. Άσχετοι.
  • Ιδού κυρίες μου η επιστημονική απόδειξη ότι δε μας χρειάζεστε για την αναπαραγωγή. Αν βέβαια μετά από όλα αυτά συνεχίσετε να μας κάνετε παρέα, δε χωράει αμφιβολία, ότι για άλλο λόγο μας θέλετε πρωτίστως…
  • Η τεχνολογία καινοτομεί και στο θέμα του ύπνου. Ιδού. Λέτε να σταματήσει να με σκουντάει/κλωτσάει όταν (όπως λέει) ροχαλίζω και να αρχίσει να με κάνει κούνια;
  • Αγάπη μου, σμίκρυνα το bodybuider!
  • Επιστημονικών αποδείξεων συνέχεια, ορίστε η απόδειξη ότι η πειρατία των ταινιών όχι μόνο δε βλάπτει, αλλά έχει ευεργετικές συνέπειες στο περιβάλλον, ειδικά δε στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Βοοουρ για το περιβάλλον λοιπόν.
  • Και μιας και μιλάμε για περιβάλλον, δείτε και αυτό. Σας δείχουμε το πρόβλημα, σας δώσαμε και τη λύση. Τι περιμένετε;
  • Παιχνίδι-κόλλημα, από τα καλύτερα που σας έχω δώσει. Kudos to daskalos βεβαίως- βεβαίως.
  • Είναι του Αγίου Βαλεντίνου και έχετε αποκλειστεί στα χιόνια. Θα αφίσετε το κουνέλι ζωντανό; Όχι βέβαια. Ιδού οι οδηγίες για να το πνίξετε.
  • Αν πάλι δεν είστε fan της συνουσίας τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, να κάποιες ιδέες για δώρα που θα την κάνουν να μη σας πλησιάζει στα δύο μέτρα.
  • Σκεφτείτε να είστε στο μετρό της Ομόνοιας και να σταματήσει ο χρόνος. Τώρα δείτε αυτό.
  • Τα 10 πιο σεξιστικά gadgets όλων των εποχών. Δυσκολεύομαι να διαλέξω είναι η αλήθεια. Θα τα πάρω όλα. Έχω να δώσω και κάτι δωράκια σε κάποιους που γιόρταζαν χθες. Μπουαχαχαχαχα…
  • Έχετε σκεφτεί ποτέ πως θα ήταν οι διαφημίσεις στο internet, αν ήταν αναγκασμένες να λένε την αλήθεια; Κάποιοι έχουν.
  • Το ίδιο ισχύει και για τις κάρτες για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.
  • Όταν πετάτε με αεροπλάνο και βλέπετε τις αεροσυνοδούς να πηγαινοέρχονται στο πιλοτήριο, μην ανησυχείτε, δε σημαίνει ότι κάτι πάει στραβά. Το αντίθετο μάλιστα. Ορίστε και η απόδειξη.
  • Πραγματικά απορώ πώς αυτό δεν το ανακάλυψαν πρώτα οι γιαπωνέζοι. Ίσως λόγω θρησκείας. Ναι, καλά καταλάβατε, είναι ένα είδος μπούρκας, που στέλνει με bluetooth τη φωτογραφία της γυνής που το φοράει σε όποιο κινητό την πλησιάσει. Και η γυνή, όχι μόνο τηρεί το νόμο του κορανίου τηρεί, αλλά θα βγάλει και γκόμενο. Άτσα!
  • Αν πάλι η γυνή φοράει αυτό, όσο και να ψαχουλέψεις δεν πρόκειται να βρεις τίποτα. Θα προτιμήσω τη μπούρκα μάλλον…
  • Δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει, αλλά η μουσική υπόκρουση κατά τη διάρκεια της συνουσίας πρέπει να είναι διαλεγμένη πολύ προσεκτικά. Αν πάλι δεν έχετε στερεοφωνικό, χρησιμοποιήστε αυτό και αυτοσχεδιάστε!
  • Εσύ κοπέλα μου θα πάς πολύ μπροστά…
  • Καμία πρόθεση δεν έχουμε να σας κατηγορήσουμε επειδή χρησιμοποιείτε sex toys. Απλά αν έρθουν να σας πάρουν συνέντευξη, καλό είναι να τα κρύψετε πρώτα.
  • Η εμπειρία μου λέει ότι όλη τη βδομάδα ο καιρός είναι μια χαρά και το σαββατοκύριακο που έχω χρόνο να πάω καμιά βόλτα γίνεται ο χαμός από τη βροχή. Οι νόμοι του Μέρφυ συμφωνούν μαζί μου βέβαια. Η επιστήμη, από την άλλη, διαφωνεί.
  • Αλλά εμένα δε με νοιάζει γιατί όπως λέει κι ο daskalos: I got my hash pipe.

Biologos, σου υποσχόμαστε ότι αν κάνεις click σε όλα τα links του post, θα παίξουμε και στο παιχνιδάκι που μας κάλεσες (και που μόλις τώρα είδαμε ;). Έλα να χτυπιούνται οι πώλοι…


Και σταμάτα επιτέλους να κρατσανάς!!!

15 Φεβρουαρίου, 2008

Έχεις meeting το πρωϊ, έχεις καθυστερήσει ήδη 10 λεπτά και ούτε καν έχεις φύγει απο το σπίτι. Τρέχεις στη στάση και μόλις 10 μέτρα μακριά, περνάει το λεωφορείο και το χάνεις. Αφού έχεις κατεβάσει ό,τι καντήλι μπορείς να σκεφτείς (γιατί δεν ήπιες και καφέ), ηρεμείς και σκέφτεσαι ό,τι δε πειράζει. Είναι μια απο τις σπάνια ηλιόλουστες μέρες στο Εδιμβούργο (και όταν έλεγα να βγάλουμε ρούχα με θερμοσυσσωρευτή με δούλευαν) και καλύτερα που δε θα τη χαραμίσεις με το supervisor και το «βι βεντ» (μτφ. «we went») του. Ε, μια μπούρδα θα βρείς να του την πεις για δικαιολογία και θα ξεμπερδέψεις.

Εκεί γύρω στις 11 συναντάς το supervisor και, επειδή (παρά τα φαινόμενα) μάλλον είναι η τυχερή σου μέρα σημερα, τυγχάνει να πρέπει να φύγει και το meeting ακυρώνεται. Οπότε μπορείς να περάσεις τη μέρα βλέποντας το ταβάνι, κάνοντας οτι δουλεύεις και, ενδεχομένως, γράφοντας κανενά post. Δεν έχεις υπολογίσει όμως οτι στο γραφείο σου, σήμερα έχει έρθει ο Ian (προπτυχιακός φοιτητής που δουλεύει στον ίδιο χώρο με σένα απο σπόντα). Η δουλειά, λοιπόν, του Iαν είναι το measuring (ή μιιζουρινγκ κατά τον ιταλό φίλο μου). Φυσικά αναρωτιέσαι ποιο είναι το πρόβλημα, αφού το παιδί τη δουλειά του κάνει (όσο άχρηστη και αν είναι).

Εμ δε κάνει μόνο τη δουλειά tου! Σε έχει πρήξει με το σούρσιμο της μεζούρας απο εδώ και απο εκεί και το τραγάνισμα κάθε είδους πατατακίου, μπισκοτακιού, και άλλων λοιπών εκνευριστικών μ@#*%$^ν που τρώει όλη την ώρα. Αφού απο το μυαλό σου περνάνε τρελές ιδέες πως να τον εξοντώσεις αξιοποιώντας φυσικά τη μεζούρα του.Να τον πνιξω; Τι να κάνω;

Υ.Γ.: Παρακαλώ όποιος έχει καμία ιδέα, να μου τη στέιλει άμεσα!


Περί ανέμων και…ανέμων

11 Φεβρουαρίου, 2008

Καλημέρα σας, πώς είστε; Θυμηθήκατε πριν βγείτε από το σπίτι σας να βάλετε το κράνος σας; Μα τί λέω;;;;; Α, δεν καταλάβατε, έτσι; Ωραία, εξηγούμαι λοιπόν. Οι πιο παλιοί στην αγαπημένη μας πόλη (βλέπε Εδιμβούργο) τα ξέρουν και μπορεί και να έχουν καταλάβει πού το πάω. Η πόλη μας, λοιπόν, κατά τη διάρκεια του χειμώνα είναι γνωστό ότι μαστίζεται από ένα επικίνδυνο καιρικό φαινόμενο: τους ανέμους. Δεν πάω να το παίξω ειδήμων, αλλά για όσους έχουν ζήσει εδώ, η μοναδική δουλειά που δεν θα ήθελαν να κάνουν είναι αυτή του ναυτικού. Αφουγκραστείτε τον προβληματισμό μου. Τελειώνεις τη δουλειά γύρω στις επτάμιση το βράδυ και πριν φύγεις από το γραφείο (ή το μπουντρούμι σου) ρίχνεις μία ματιά στην πρόγνωση καιρού του BBC. Τα γνωστά ισχύουν, δηλαδή συννεφιά και κρύο. «Πάλι τα ίδια…» σκέφτεσαι. Δεν έχεις παρατηρήσει, όμως, μία σημαντική λεπτομέρεια. Την ταχύτητα του ανέμου. Έχουνε που έχουνε κουλά σύμβολα, σου πετάνε και την ταχύτητα του ανέμου σε μίλια και το γλυκό έδεσε (συγνώμη, εγώ με Νίκο Καντερέ μεγάλωσα και η μόνη μονάδα μέτρησης που καταλαβαίνω είναι το μποφόρ). «Ok», σκέφτεσαι, σιγά τα ωά.

Πας σπιτάκι σου ήσυχος, ήσυχος, κοιμάσαι και ξυπνάς μες στη χαρά πουρνό-πουρνό (;;;;;) έτοιμος να πάς στο γραφείο. Κατεβαίνεις τη σκάλα και ανοίγεις την εξώπορτα. Πριν προλάβει καν να κλείσει, έχεις καταλάβει το τεράστιο λάθος σου. Ο αέρας δεν μετράται με την κλίμακα μποφόρ, έχει ξεφύγει τελείως. Πριν να τελειώσει η σκέψη σου, ο ύψιστος φροντίσει να σε καλημερίσει ευχάριστα. Μια αδέσποτη πλαστική σακούλα (προελέυσεως SCOTMID κιόλας) σου δίνει το πρωινό φιλάκι-καλημέρα (κοινώς, την τρως στη μάπα). Αφού έχεις κατεβάσει ότι καντήλι μπορείς να θυμηθείς, παίρνεις το δρόμο για τη στάση του λεωφορείου. Υπομονετικά περιμένεις το λεωφορείο, αλλά αυτό δε φαίνεται να συμμερίζεται την κατάστασή σου και κλασικά αργεί. Τότε είναι που σου έρχονται μύριες ιδέες για νέες εφευρέσεις που θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν την αιολική ενέργεια (αλήθεια, που το βρίσκω το κουράγιο Ρούλα;;;), από πατίνι με προσαρμοσμένο πανί, μέχρι αυτοκίνητο που δεν κυκλοφορεί όταν έχει μπουνάτσα. Λίγες βρισιές και ανακατεμένα μαλλιά μετά, έχεις φτάσει στην είσοδο του κτιρίου όπου βρίσκεται το γραφείο σου. Εκεί μαθαίνεις έκπληκτος ότι νωρίς το πρωί, ο αγαπημένος μας ζέφυρος (ή ο βαρδάρης, ή ο απηλιώτης, τέλοσπάντων ένας από τους διαβολεμένους ανέμους), έχει απογειώσει έναν ολόκληρο κάδο απορριμάτων (!!!) και τον έχει στείλει 20 μέτρα μακριά, αφήνοντας χαραγμένα τα σημάδια του πάνω στην κεντρική είσοδο. Και μετά μου λέτε τί να το κάνετε το κράνος;

Περιμένετε, δεν τελείωσα…Η μέρα κυλάει ήσυχα και αποφεύγεις όσο είναι δυνατόν την έξοδο από το κτίριο. Το βράδυ φτάνει και δυστυχώς πρέπει να φροντίσεις για τον εφοδιασμό του σπιτιού με προμήθειες. Ο αναθεματισμένος δεν έχει σταματήσει ακόμα να φυσάει (αλήθεια, με τόσο αέρα δε θα μπορόυσαμε άνετα να πετάμε χαρταετό κάθε μέρα;;;) και συ παίρνεις το δρόμο για το supermarket. Βρίσκεις καταφύγιο για λίγη ώρα μέχρι να πληρώσεις και όταν βγεις έξω, καταλαβαίνεις το ολέθριο λάθος σου. Οι σακούλες με τα ψώνια έχουν μετατραπεί σε αερόστατα στα χέρια σου και το περπάτημα έχει γίνει πιο δύσκολο και από την ανάβαση στη θανατηφόρα πλαγιά του Έβερεστ. Είπατε τίποτα;Α, νόμιζα…


Arsebanging Friday #τι-30-τι-40-τι…

8 Φεβρουαρίου, 2008

Ωιμέ! Τι μας έμελλε να πάθουμε; Να κλέψει τη μπύρα του Μπυρατή ένας κακεντρεχής Πολωνός χθες βράδυ!

Μιας κι ο Μπυρατής δεν τα σηκώνει κάτι τέτοια, κύρηξε τον πόλεμο σε όλη την ανατολικοευρωπαϊκή κοινότητα της πόλης. Ωσάν άλλος Μενέλαος μάζεψε του Αχαιούς (εμάς δηλαδή) και πάει να πάρει πίσω την παρθένα κι ανέγγιχτη μπύρα του από το άντρο ακολασίας των ανατολικών: το Pivo!

Ο μεγάλος μας πολεμιστής Μαρανέλλο βάζει το τσίγκινο σωβρακάκι του γιατί δεν έχει Αχίλλειο πτέρνα αλλά Μαρανέλλειο πυγομερίδιον και δε θέλει να πάει αδιάβαστος. Ο πολυμήχανος Αφάνας σκέφτεται τη γκρινιάρα Πηνελόπη του και μας κάνει ολίγα κόλπα, αλλά είμαστε όλοι σίγουροι ότι εάν δε κατεβάσει τίποτα η κούτρα του, η Σαλώμη σαν άλλη Αθηνά θα εμφανιστεί στα όνειρά του και θα του πει για το Δούρειο Ουίσκι (γνωστό και ως τσίπουρο) που θα μας μπάσει στο μαγαζί για να πάρουμε την εκδίκησή μας.

Ο παντοδύναμος Κιμπάρης στο ρόλο του Αίαντα δίνει την εγκεφαλική του δύναμη μαζί με την ψυχική και σωματική του υποστήριξη μοιράζοντάς μας κόπιες του pro για πρακτική στα ανάποδα ψαλίδια, ενώ ο πιστός φίλος του Μπυρατή, ο Τσολιάς, την έχει δει Αγαμέμνων και προσπαθεί να τον φέρει στα λογικά του λέγοντάς του ότι έχει κι αλλού αντλίες που βγάζουν μπουρμπουλήθρες, αλλά στο τέλος θα πάει με τα νερά του, λόγω του όρκου αιώνιας φιλίας που τους συνδέει. Το Λαμόγιο κάθεται πάντα στην από πίσω σαν άλλος Κάλχας και λέει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βρούμε το δρόμο αν δε θυσιάσουμε το Χουζούρη στο όνομα της λεσβίας επιστήμης για να πάρει μπρος το αμάξι.

Εγώ πάλι σαν άλλος Όμηρος εξιστορώ τα κατορθώματά μας πιστός στα γεγονότα και στην αναζήτηση της αλήθειας, πάντα σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο, κι ονειρεύομαι ότι κάποτε, ο μόνος κατάλληλος άνθρωπος θα απαγγείλει το πόνημά μου. Στο δρόμο για τον πόλεμο για την αγνότητα της μπύρας έχω το πιστό μου λαπιτόπι και πηδώντας από wifi σε wifi βρίσκω τα λίνκια της εβδομάδος:

Τελειώσαμε και για σήμερα αγαπητοί αναγνώστες. Ως συνήθως, περιμένουμε τις προτάσεις σας και τις παρατηρήσεις σας στις γνωστές διευθύνσεις. Αν προσωπικά δεν απαντήσω σύντομα είναι γιατί έχω ανέβει στην ταράτσα της σχολής και φωνάζω «κικιρικουκού γειτόνοι, σηκωθείτε ξημερώνει.»

Oh goodness, my gracious, I hope it’s not contagious, although it seems as catching, it’s best not to get careless! Ooh-wap… bap-pa-ooh-wap…


Ο θαυμαστός ρόλος του Wingman

7 Φεβρουαρίου, 2008

Είμαι σίγουρος ότι αρκετοί από εσάς θα έχετε ξανακούσει τον όρο. Και όχι, δεν εννοώ τον αρχηγό σμήνους (πότε θα ξεκολλήσετε επιτέλους από το Top Gun;). Για όσους δεν πήραν μυρωδιά, wingman είναι ο επιστήθιος φίλος (π.χ. ο Τσολιάς μας) που αυτοπροσφέρεται να κάνει παρέα στη φίλη της αιθέριας ύπαρξης η οποία σου έχει γυαλίσει στο lulu’s αργάμιση ένα σαββατόβραδο. Να κάνω μία παρένθεση και να τονίσω ότι με τον Τσολιά μας ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος: μπορεί να καταλήξει αυτός με παρέα και εσύ ταπί…Anyway, ψήνεις λοιπόν τον εκλεκτό φίλο, ο οποίος σχεδόν ποτέ δε δέχεται με τη μία (τον έχουν πιάσει οι ντροπές, τρομάρα του) και ενώ η ώρα περνάει αγωνιωδώς γρήγορα, τελικά τον καταφέρνεις (όχι που δεν ήθελε, απλά δεν είχε δει το φουστάνι της μελαχροινής που μιλάει με τη «δικιά σου»). Αφού παίρνετε και οι δύο μία βαθιά ανάσα (ή μια μεγάλη γουλιά από το καπνιστό single malt ουΐσκι σας, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα), ξεκινάτε γεμάτοι αυτοπεποίθηση. Αυτές οι στιγμές πάντα μοιάζουν να μην έχουν τελειωμό…

Καθώς πλησιάζετε και καταλαβαίνετε ότι έχετε έναν «ελαφρύ» κόμπο στο στομάχι, ρίχνετε μια ματιά στον κολλητό σας. Οι πιθανές περιπτώσεις είναι δύο. Ή τον έχει πάρει από κάτω και ξέρεις ότι οδηγείστε σαν πρόβατα στη σφαγή, ή το ενδιαφέρον του αυξάνεται και η ηρεμία επιστρέφει στο στομάχι σου. Δυστυχώς, αν δεν έχεις μαζί σου τον Τσολιά μας, η πρώτη περίπτωση είναι και η πιο επικρατούσα. Μετά από όλα αυτά τα άγχη και τους αναστεναγμούς, φτάνετε και οι δύο σε απόσταση βολής. Και αυτό ακριβώς είναι το κρίσιμο σημείο. Ο σωστός wingman θα σε αφήσει να κάνεις εσύ τις συστάσεις, να δείξεις ότι εσύ είσαι ο εγκέφαλος πίσω από το σατανικό αυτό σχέδιο.

Ο θέλω-να-τα-φάω-όλα-μόνος-μου wingman θα μιλήσει πριν καν πείς «Guiness». Άσε που στην ιδεατή περίπτωση, ο σωστός wingman είναι και υποδεέστερος εμφανισιακά από σένα. Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά είσαι τυχερός και, αν δεν έχετε ήδη κάνει μεταβολή με ελαφρά πηδηματάκια για να πάτε πίσω στα malt ουΐσκι σας, έχεις αρχίσει τις συστάσεις. Τα πρώτα λεπτά κυλούν αμήχανα και σε τρώει η αγωνία. O wingman από την άλλη, θα πρέπει να σταθεί βράχος δίπλα σου και, ανάλογα με το παρουσιαστικό του έτερου θηλυκού, μπορεί και να τα καταφέρνει καλύτερα από εσένα.

Η ώρα περνάει και τα πας αρκετά καλά. Έχεις κεντρίσει το ενδιαφέρον του στόχου, ο οποίος σιγά σιγά έρχεται στα νερά σου. Αλλά προσοχή! Δεν θα πρέπει να θεωρήσεις τίποτα δεδομένο. Παρόλα αυτά, ο θεός γουστάρει να παίζει παιχνιδάκια πίσω από την πλάτη σου (ή τελοσπάντων έτσι νομίζεις κάθε φορά που πάει κάτι στραβά στη ζωή σου, λες και ο ύψιστος δεν έχει να ασχοληθεί με κάτι άλλο εκτός από την αφεντομουτσουνάρα σου). Ξαφνικά ο wingman σου σε πληροφορεί ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρόδινα. Βλέπεις, καλοάρεσε στο φιλαράκι η φίλη της «δικιάς σου» και είχε αρχίσει το παιχνίδι. Έλα όμως που στην πορεία η συμπαθής παρουσία έχει πληροφορήσει τον κολλητό για το απονενοημένο: «Α, όλα κι όλα. Εμένα ο Τάκης μου (όπου Τάκης βάλτε οποιοδήποτε ενοχλητικό αντρικό όνομα που επιθυμείτε) δεν τα κάνει αυτά»…

Όπως καταλαβαίνεις, το βράδυ παίρνει πολύ αρνητική τροπή και ούτε ο Chuck Norris δεν μπορεί να σε βοηθήσει τώρα. Ο wingman έχει χασει τελείως το ενδιαφέρον του και η συζήτηση του και το μάτι του ήδη έχει αρχίσει να κοιτάει δεξιά-αριστερά για τον επόμενο στόχο (βλέπεις άνοιξε η όρεξή του). Το τελειωτικό χτύπημα έρχεται όταν αποφασίζει να σε εγκαταλείψει (ο Ιούδας…), γιατί έχει ξενερώσει τελείως. Εκεί ξεκινάς να σκέφτεσαι την υποστολή της σημαίας (κυριολεκτικά το λέω, μην πάει το πονηρό μυαλό σας αλλού), αφού και εσύ, φανερά επηρρεασμένος από την αρνητική τροπή της υπόθεσης του wingman σου, δεν τα πας και τόσο καλά με το στόχο σου. Μαζεύεις σιγά σιγά την ουρά σου κάτω από τα σκέλια, φέρνεις την κατάσταση σε ένα σημείο που το μόνο που μπορείς να πεις είναι «Ευχαριστώ για την κουβέντα, καληνύχτα.». Αρπάζεις το φιλαράκι σου από το μπράτσο και σαν το Στάθη Ψάλτη στο «Κλεφτρόνι και Τζέντλεμαν» γυρνάς πίσω στο τραπέζι σου. Αν κάτι ανάλογο έχει συμβεί σε εσάς, σας διαβεβαιώ ότι όλοι οι χαρακτήρες της ιστορίας είναι φανταστικοί και ουδεμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα…


Arsebanging Friday # Γαύρος στο τετράγωνο

1 Φεβρουαρίου, 2008

Oops, Παρασκευή σήμερα, ώρα για arsebanging. Το κρύο του Εδιμβούργου σήμερα δεν προσφέρεται έτσι και αλλιώς για βόλτες, καφέδες/ποτά και άλλα τέτοια κοπιαστικά, οπότε το arsebanging συνδιαζόμενο με ταβανοθεραπεία είναι ότι πρέπει για να περάσει η μέρα στη δουλειά. Το μόνο που θα μπορούσε ίσως να το ανταγωνιστεί είναι οι δημοπρασίες χαλιών/ρολογιών/τάπερ της ελληνικής τηλεόρασης (αναφέρομαι φυσικά στα «σωστά» ελληνικά κανάλια), αλλά δυστυχώς αυτές δεν τις ανεβάζει κανείς σε torrents – οι νόμοι για το copyright θα είναι δρακόντιοι φαντάζομαι. Και ναι, καλά το καταλάβατε, ο γράφων βαριέται όσο ποτέ και σκυλιάζει από το κακό του που δε μπορεί να απολαύσει τη μαγεία των τηλεοπτικών δημοπρασιών και να νοιώσει για λίγο την αγωνία και την αδρεναλίνη της Ρούλας που θριαμβευτικά κατοχυρώνει το σετ με τα 5 τάπερ σε 5 διαφορετικά χρώματα και δώρο μια κουβέρτα επειδή τηλεφώνησε πρώτη.Ζηλιάρης καθώς είμαι, αποφάσισα λοιπόν να διοργανώσω μια δημοπρασία όπου θα πουλήσουμε – για φιλανθρωπικούς πάντα σκοπούς – αντικείμενα των μελών του Παρά Έξι. Αν και δεν έχουμε καταλήξει ακόμα ποια συγκεκριμένα αντικείμενα θα δωρήσει ο καθένας μας, μερικές ιδέες υπάρχουν. Θα θέλαμε μάλιστα την άποψή σας για το τι θα θέλατε να βγάλουμε στο σφυρί & πόσα θα ήσαστε διατεθειμένοι να επενδύσετε. Προσωπικά θα δωρήσω το άλογό μου, για το οποίο είμαι σίγουρος ότι θα κονταροχτυπηθεί η Γκρινιάρα με την paperflowers. Ας κερδίσει η καλύτερη. Αν μάλιστα μου το ζητήσει ευγενικά, θα της χαρίσω και μια βόλτα γύρω από το Arthur’s Seat. Ο Κιμπάρης θα δωρήσει το παλιό του κρεββάτι, που ήταν διπλό – τώρα πλέον έχει μονό και βολεύεται μια χαρά. Ο Χουζούρης, που όπως είναι έκδηλο από τα posts του (αχά καλό ε?) είναι έντονα καλλιτεχνική φύση, θα δωρήσει την αγαπημένη του φυσαρμόνικα, την οποία παίζει ανελλιπώς τα τελευταία 5 χρόνια όταν νυχτώνει και είναι μόνος. Ο Μπυρατής έχει υποσχεθεί να χαρίσει το μεταξωτό φουλάρι του, που οι φήμες στο Εδιμβούργο λένε ότι δεν το έχει λερωμένο από την ξενιτιά (και ότι του το έχει χαρίσει ένας φορτηγατζής – άσχετο βέβαια). Το Λαμόγιο ως γνωστός καρμοίρης θα δώσει απλά ένα παλιό ζευγάρι κάλτσες που έχει – δήθεν και καλά επειδή έχουν συναισθηματική αξία. Ο Τσολιάς τη φουστανέλλα του την τιμάει, γι’ αυτό και θα δωρήσει τον αγαπημένο του δίσκο, το best-of των Olympians, ενώ ο Μαρανέλλο υποσχέθηκε να προσφέρει τη μυστική συνταγή του για μελομακάρονα. Η Σαλώμη από την άλλη θα δωρήσει τις αγαπημένες της χρυσές χειροπέδες, που έχουν σκαλισμένα πάνω τους τα αρχικά του συντρόφου της – Π. Α. Αυτό αναμένεται να είναι και το πιο πολύτιμο αντικείμενο της δημοπρασίας. Ο Δάσκαλος από την άλλη ετοιμάζεται να προσφέρει ένα αντίτυπο της τελευταίας του δημιουργίας (με τη συναίνεση της RaZzMaTaZz) με χειρόγραφη αφιέρωση.Μέχρι τη μέρα που θα βγούνε όμως στο σφυρί, εμείς έχουμε δουλειά να κάνουμε. Πάμε λοιπόν:

  • 7 x 7 = 49. Ναι καλά καταλάβατε έχετε χάσει τουλάχιστον 49 Παρασκευές από τη ζωή σας τον τελευταίο χρόνο.
  • Αν δεν το ξέρετε ήδη ντροπή σας. Ελπίζω ως ολοκληρωμένοι arsebangers να κάνετε και κάποιο contribution στο site. Αλλιώς οι κάμερες παραμονεύουν.
  • Συνεχίζοντας στο ελληνικό ρεπερτόριο, να σας προειδοποιήσουμε για κάποιους κινδύνους που κρύβει η show biz. Δε θέλουμε βέβαια με τίποτα να σας αποθαρρύνουμε. Περιμένουμε και τα δικά σας videakia.
  • Για την περίπτωση που είστε σαν και του λόγου μου και η οθόνη σας είναι γεμάτη δαχτυλιές και σημάδια, ορίστε η λύση. Γούτσου-γούτσου.
  • Ωραία είναι τα κατοικίδια πάντως, αλλά θέλουν και αυτά τη φροντίδα τους. Μη στενοχωριέστε όμως, έχουμε και σε αυτό τη λύση
  • Πάνε οι εποχές της ανωνυμίας. Πλέον όλα παρακολουθούνται. Αλλά έχει και τα καλά του αυτό. Από αυτό το site για παράδειγμα μπορείτε να εντοπίσετε που βρίσκεται το έτερον σας ήμισυ όσο εσείς δουλεύετε. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι το έτερον σας ήμισυ να έχει κινητό βέβαια, ήτοι να μην είναι κάποιο μέλος του σώματός σας.
  • Υπάρχουν κάποια sites που απλά σας δίνουν στα νεύρα; Τώρα μπορείτε να καταστρέψετε. Ποικιλοτρόπως κιόλας. Ιδού πώς.
  • Ποιά είναι η ετοιμολογία της λέξης «τσαρλατάνος»; Γιατί ο Μπυρατής έχει τη φήμη του κερατά; Πώς συνδέονται αυτά μεταξύ τους; Εδώ θα σας λύσουμε όλες τις απορίες. Ευγενική προσφορά της Γκρινιάρας (τώρα αυτό είναι τυχαίο;)…
  • Επειδή τα μεγέθη μετράνε, ορίστε μια καλή σύνοψη των μεγεθών της φύσης. Έχε χάρη Μπυρατή που σε σχολίασα ακριβώς παραπάνω, αλλιώς εδώ δεν τη γλύτωνες με τίποτα.
  • Πολλοί από εσάς είστε σε δίλημμα για το αν σας πηγαίνουν καλύτερα τα γυαλιά ή οι φακοί επαφής. Και γι’ αυτό όμως έχουμε την απάντηση!
  • Περπατάτε και σας έρχονται από ψηλά οι ευλογίες ενός πουλιού. Εκτός από το ότι σας έχει ανοίξει η τύχη, αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνετε τη λάθος κίνηση.
  • Το τελευταίο μεγάλο επίτευγμα της επιστήμης.
  • Η ταχυδακτυλουργία είναι δύσκολο πράγμα και απαιτεί πολλαπλά προσόντα. Σήμερα σας αποκαλύπτουμε όμως το μυστικό πίσω από το πιο δύσκολο κόλπο όλων των εποχών.
  • Το βλέμμα του Τσολιά μόλις βλέπει το σκωτσέζικο αντίστοιχο της φουστανέλλας. Από τότε έχει να αρθρώσει λέξη.
  • I was gonna find a proper song-of-the-week, but then I got high…

Λοιπόν γοργόνες και μάγκες αναγνώστες μας, τα λέμε σε μια βδομάδα. Εγώ τώρα έχω να κανονίσω κάποιες λεπτομέρειες με τους Sotheby’s