Ξέρω, ξέρω…»Τί πίνει και δε μας δίνει;;;» θα αναρωτιέστε. Λίγη υπομονή και θα καταλάβετε. Θα σας παρακαλούσα να προσπαθήσετε να απαντήσετε στα παρακάτω ερωτήματα.
- Ακούτε θορύβους το βράδυ που (νομίζετε ότι) έρχονται από τις ηλεκτρικές συσκευές της κουζίνας;
- Το διαμέρισμα ή το σπίτι σας έχει κενά ανάμεσα στον τοίχο και το πάτωμα, ή και στο πάτωμα το ίδιο;
- Τα κουτιά της πίτσας και/ή οι σακούλες με αποφάγια που ξεχάσατε χτες το βράδυ έχουν ξαφνικά γεμίσει τρύπες;
- Κάτι σας έχει ρημάξει την τριμμένη φρυγανιά που χρησιμοποιείτε για τα μπιφτεκάκια σας;
- Εκεί που βλέπατε τηλεόραση στα σκοτεινά σας φάνηκε ότι είδατε μια σκιά να κινείται στο πάτωμα, αλλά όταν ανοίξατε το φως δεν είδατε τίποτα;
Άν έχετε απαντήσει καταφατικά σε τουλάχιστον μία από τις παραπάνω ερωτήσεις, τότε σας έχω δυσάρεστα νέα. Είναι πολύ πιθανό (έως σίγουρο) ότι στο χώρο σας υπάρχει ένας εισβολέας που δεν είναι άλλος από το οικιακό ποντικάκι.
Από τα σπίτια που έχω αλλάξει στο Εδιμβούργο, μπορώ να πω μετά βεβαιότητας (και ιδίας μαρτυρίας) ότι σε όλα είχα ένα ενοχλητικό συγκάτοικο. Το ξέρω ότι ακούγεται σιχαμερό και ανθυγιεινό, αλλά είναι η αλήθεια. Ιν φακτ, δεν πρόκειται απλά για ένα συγκάτοικο, αλλά για έναν εχθρό. Και όσοι από εσας νομίζετε ότι δεν υπάρχει καμμια περίπτωση αυτό να συμβαίνει στο διαμέρισμά σας, σκεφτείτε ξανά. Οι (Είναι-τρελλοί-αυτοί-οι-) Βρετανοί δεν είναι και πολύ εφευρετικοί στην κατασκευή σπιτιών. Όλες οι βασικές δομές των σπιτιών τους είναι κούφιες και ξύλινες (βλέπε τοίχους και πατώματα). Οι εξώπορτες των διαμερισμάτων έχουν φανερά κενά από το πάτωμα, από όπου και ένα ανακόντα θα χωρούσε να περάσει. Και φυσικά οι τοίχοι στις κουζίνες τους είναι γεμάτοι τρύπες για να εξυπηρετήσουν το πέρασμα των καλωδιώσεων και των σωληνών. Συγχαρητήρια lads, τα καταφέρατε πάλι.
Αν έχετε μία τουλάχιστον καταφατική απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα, τότε μην ανησυχείτε. Ακολουθούν συμβουλές και εξομολογήσεις που θα σας ανακουφίσουν. «Μα αφού δεν έχω δει ποτέ τίποτα, πως είναι δυνατόν να έχω τρωκτικό;;;». Ποτέ μη λες ποτέ. Το απόφθεγμα που κολλάει είναι «Είναι εκεί, απλά φροντίζουν να μην τα βλέπεις». Και πιστέψτε με, είναι εκεί. Αλλά υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης. Για τους πιο φιλόζωους από σας, υπάρχουν οι λεγόμενες «humane» παγίδες. Περιέχουν ποντικομεζέ και μόλις το συμπαθές τετράποδο μπει μέσα για να ξεκοιλιαστεί στο φαί, κλείνει η είσοδος και το παγιδεύει. Μη μπείτε στον κόπο να τις αγοράσετε, όμως. Ποτέ δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, με αποτέλεσμα τα ποντίκια να μένουν χορτάτα και εσείς μ@λ@κες, προσπαθώντας να καταλάβετε τι πήγε στραβά. Επόμενη κατηγορία παγίδων είναι αυτές με την κόλλα. Και σε αυτή την περίπτωση, η παγίδα περιέχει μεζέ, αλλά και κόλλα, η οποία σκοπό έχει να παγιδέψει το τρωκτικό. Προσοχή όμως…Για να τελειώσετε το μαρτύριο του τρωκτικού, ελέγχετε συχνά την παγίδα σας (σιγά μην είναι τόσο χαζό έτσι ώστε να κολλήσει στην παγίδα…). Η τελευταία κατηγορία έχει να κάνει με το γνωστό μας ποντικοφάρμακο. Αν σας έχει τσιτώσει τα νεύρα και θέλετε να απαλλαγείτε όσο το δυατό συντομότερα από αυτό, τότε είναι η μοναδική σας λύση. Έλα όμως που όσο και αν θέλετε να το δείτε σε μια γωνιά με τα πόδια του να κοιτάνε το ταβάνι, σε στάση κατσαρίδας μετά από Teza, τόσο δεν βλέπετε την ποσότητα των δηλητηριασμένων καρπών να ελαττώνεται. Τελευταία λύση είναι οι γνωστές φάκες. Αλλά θα σας συμβούλευα να τις αποφύγετε, διότι πιο πιθανό είναι να πιαστούν τα δάχτυλα σας στη φάκα όταν θα προσπαθείτε να τη στήσετε, παρά να πιάσετε το τρωκτικό…Συμβουλή μου είναι να αγοράσετε ένα μπουκάλι καλό malt whisky (π.χ. ένα Ardbeg) και να αρχίσετε να πίνετε, γιατί ούτε και αυτή η πρόταση θα σας λύσει τα χέρια.
Και τότε γιατί κάθομαι και σας αραδιάζω τόσες γραμμές με υποτιθέμενες λύσεις;Εάν δεν το έχετε ήδη καταλάβει, αυτό είναι ένα crash test για το σπάσιμο νεύρων που πρόκειται να υποστείτε από αυτούς τους μικροσκοπικούς σατανάδες. Α, να μην ξεχάσω επίσης να σας αναφέρω ότι δεν έχετε καμμία ελπίδα να πιάσετε ένα από αυτά αν τύχει και το δείτε να σουλατσάρει στην κουζίνα σας. Είναι πιο γρήγορα και από το Μιχαλάκη το Σουμάχερ (και χωρίς μονοθέσιο παρακαλώ) και το μόνο που θα καταφέρετε θα είναι να κυνηγάτε την ουρά σας, όπως οι σκύλοι. Επίσης, δεν έχει σημασία το γεγονός ότι το είδατε μια φορά και από τότε ποτέ ξανά. Ο δολοφόνος πάντα γυρνάει στον τόπο του εγκλήματος και αφού σας είδε μία φορά, θα φροντίσει να μη σας ξαναδεί. Τώρα, αν κάνει την εμφάνισή του ξανά μπροστά σας κουνιστό-λυγιστό, ε τότε μιλάμε για μεγάλο θράσος. Και μην ξεγελιέστε, όπου υπάρχει ένα, υπάρχουν και άλλα, γιατί, ως γνωστόν, τα ποντίκια γεννάνε σαν τρελά. Εντάξει μην απογοητευτείτε και αγοράσετε μπαζούκα για να το/α εξολοθρεύσετε. Φιλική συμβουλή, η μοναδική χρήσιμη : τηλεφωνήστε έναν εξολοθρευτή! αυτός θα σας σώσει στα σίγουρα!
Υ.Γ. : Το δικό μου κατοικίδιο πάλι είναι πολύ θρασύ…Χτες το βράδυ το είδα να κάνει τούμπες στον αέρα και μετά εξαφανίστηκε πίσω από το τζάκι. Μήπως τελικά το πολύ ποντικοφάρμακο μαστουρώνει;;;;