Τα φλαμίνγκο είναι ροζ

30 Μαΐου, 2007

Όχι, για όσους είχαν αμφιβολίες, ορίστε και η απόδειξη. Και για όσους αναρωτιούνται τι εννοώ με το «ροζ» (αθώα μυαλά), εννοώ «gay».

Το γεγονός ότι ήταν Βρετανικά φλαμίνγκο (αλήθεια, ο πληθυντικός είναι «φλαμίνγκα»;) δεν ξέρω πόσο σχετικό είναι, αλλά δε θα μου έκανε εντύπωση αν ήταν όντως ο βασικός λόγος μιας και στο νησί κάτι πρέπει να έχει το γάλα (πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε μεγαλώσει με ελληνικό γάλα).

(Αλήθεια, γιατί έχω βάλει τόσες παρενθέσεις σε αυτό το post;)


Καλύτερα να μασάς…..

26 Μαΐου, 2007

Όπως έχει ήδη αναφερθεί οι εναπομείναντες στο βροχερό Edinburgh παρα-πέντε αποφασίσαμε να πάμε ένα ταξιδάκι σε ένα πιο ζεστό μέρος. Για την ακρίβεια τέσσερις μιας και ο πέμπτος αποφάσισε να ξοδέψει τα λεφτά του σε ένα αντικείμενο που είναι ζήτημα χρόνου να γίνει κρεμάστρα…. Λεπτομέρειες για το μέρος δυστυχώς δεν μπορώ να δώσω….Ελπίζω να καταλαβαίνετε… Πρέπει να διατηρήσουμε την ανωνυμία μας… Ένα από τα ηθικά διδάγματα αυτής τις εκδρομής (η αλήθεια είναι οτι είναι πολλά, άλλα μην βιάζεστε θα επακολουθήσουν και άλλα posts) είναι οτι όπου και να βρίσκεσαι θα πετύχεις Έλληνα..Το σημαντικότερο δε, είναι οτι θα τον πετύχεις τι στιγμή που δεν πρέπει, την στιγμή που σαν άνθρωπος και εσύ εκμεταλλευόμενος το γεγονός οτι είσαι σε ξένη χώρα θα πεις τα καφρίλικια σου. Το γαμώτο της όλης ιστορίας είναι οτι δεν κάναμε και πολλά απλά ήμασταν άτυχοι…

Ας πάμε λοιπόν σε λεπτομέρειες.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »


Arsebanging Friday #παρά-κλάπες-επί-τρία

25 Μαΐου, 2007

Με το Δάσκαλο να παραμένει εξαφανισμένος στον τόπο του αιώνιου arsebanging, ακόμα μια εβδομάδα έφτασε στο τέλος της για εμάς τα εργαζόμενα νιάτα. Με τη θέα των υπολοίπων τεσσάρων να παίζουν «Τρέχω, τρέχεις κηνυγώ, αν σε πιάσω σε #(%@» στο προαύλιο του Πανεπιστημίου και τα καμπανάκια και τις λοιπές «ανοησίες» να έχουν καταργηθεί από καιρό, ενεπνεύσθην και εγώ να σας παρουσιάσω τις προτάσεις μου για το arsebanging session της εβδομάδος. Για να δούμε τι θα δούμε:

  • Μαθήματα σωστής συμπεριφοράς προς το αντίθετο φύλο. Ειδικά εμείς, τα χρειαζόμαστε επειγόντως.
  • Το κουνάβι και το Jalapeno pepper.
  • Τελικά το κάπνισμα είναι πιο ύπουλο απ’ ότι νομίζατε…
  • Ορίστε τι παθαίνει όποιος βρεθεί στο δρόμο του Maranello. Εξ’ ου και το «Στην Μπάντα Και Σας Έφαγα«.
  • Ένα παιχνίδι που σας μαθαίνει να παίρνετε τις σωστές αποφάσεις…
  • Όλα-σε-ένα spoiler T-shirt.
  • Τελικά ο Μέγιστος βρίσκεται παντού. Τελευταία εθεάθη στο World of Warcraft.
  • Οι εχθροί του arsebanging κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Ακούς εκεί Productive Ways to Use your Free Time! Και το arsebanging για τι το έχουμε δηλαδή?
  • Που να σηκώνεσαι για να πας μέχρι την κουζίνα. Η λύση είναι εδώ.
  • Βαρεθήκατε τον cursor του ποντικιού σας? Ορίστε μια ιδέα για κάτι πιο fancy. Γιαπωνέζικος Πολιτισμός…
  • Να βγάλεις το σκύλο βόλτα με το μηχανάκι το καταλαβαίνω. Αυτό όμως?

Καλό το arsebanging, αλλά μιας και έχουμε γίνει μεγάλες φίρμες, πρέπει να κάνουμε και λίγο κοινωνικό έργο ως οφείλουμε. Διαβάστε εδώ για την πολύ σοβαρή υπόθεση του Blogme.gr και υπογράψτε αν συμφωνείτε. Περισσότερα στοιχεία για την υπόθεση εδώ και εδώ.

Αυτά τα ολίγα για σήμερα. Ραντεβού αύριο το απόγευμα στον εσπερινό.

Cheers!


Paper Pilot

23 Μαΐου, 2007

Αυτό θα ταίριαζε κανονικά στο arsebanging session της Παρασκευής, αλλά πραγματικά δε μπορούσα να περιμένω. Λέγεται Paper Pilot και είναι κάψιμο πρώτου μεγέθους. Enjoy!


Ενοχλητικοί

21 Μαΐου, 2007

Πρόβλημα : Είναι Παρασκευή και ως σωστός υποψήφιος διδάκτωρ πηγαίνω πρωί-πρωί στο γραφείο. Φτιάχνω καφέ και ανοίγω γεμάτος προσμονή και λαχτάρα το web-browser για να απολαύσω το εβδομαδιαίο arsebanging. Είναι η ώρα της εβδομάδας για να καώ στο internet, να διαβάσω ό,τι πιο αργόσχολο site υπάρχει, να απαντήσω σε e-mails, να παίξω τα παιχνιδάκια μου on-line και γενικά να ξυστώ με την ησυχία μου. Για άλλους, μια απειροελέχιστα μικρή μειονότητα απ’ όσο γνωρίζω βέβαια, η ίδια ώρα συνδέεται με μεγάλο φόρτο εργασίας, drafts που πρέπει να παραδοθούν, σημαντικά τηλεφωνήματα που πρέπει να γίνουν και γενικότερα με μεγάλο και πιεστικό φόρτο εργασίας που πρέπει να διεκπεραιωθεί. Και ποιο το πρόβλημα θα μου πείτε? Πάνω που συνηδειτοποιώ ότι δεν έχω κλείσει το MSN ή έστω ότι δεν το έχω βάλει σε busy mode, σκάνε 2-3 παράθυρα του MSN από γνωστούς που βρίσκονται στην ημεδαπή και ως εκ τούτου 2 ώρες μπροστά, έχουν πιεί με την ησυχία τους τον καφέ τους και έχουν κάνει το arsebanging/δουλειά τους. «Θα μου στείλεις τις φωτογραφίες από πρόπερσυ στο Ναύπλιο?», «Πώς κάνω format στον υπολογιστή μου?», «Τι είναι το firewall?», «Πήρα σκύλο, πώς λες να τον ονομάσω?» κτλ. Πάει το arsebanging/δουλειά (και συνεπώς η μέρα). Καταστράφηκε.

Λύση : Αρκεί να τους δώσετε ένα link. Ορίστε. Καλημέρα σας.


Το σπαστικό

20 Μαΐου, 2007

Επιστρέφοντας λοιπόν από τις διακοπές μου στο μαγευτικό και καλωδιoμένο Λουτράκι Κορινθίας πίστευα πως έχω αφήσει το blog σε ικανά, πια, χέρια και ήμουν έτοιμος να συνεχίσω στο Θεάρεστο έργο της συγγραφής του. Ήρθα εδώ και τι να δώ;

Μια βλακεία και μισή.  Αν το blog ήταν το διδακτορικό των παρα-πέντε, δε θα είχαν προλάβει να βγάλουν ούτε το first year report τους.  Θα είχαν φάει σουτ πριν πάρουν κάρτα για τη βιβλιοθήκη.  Θα έκλειναν επιστροφή για Ελλάδα πριν προσγειωθούν στο Εδιμβούργο για να γραφτούν.  (Μπορείς εδώ, αγαπητή/έ αναγνώστρια/η να βάλεις όποιον ευφημισμό θέλεις για το πόσο γρήγορα θα είχαν φύγει — μάλιστα σε θερμοπαρακαλώ να γράψεις κάτι για να ανανεωθούν και τα σχόλια από δίπλα γιατί από τους άλλους πέντε χαΐρι δε βλέπω.)

Κι εσύ ωρέ Αφάνα, δε σου είπα να μην κυκλοφορήσεις τις δραστηριότητές μου, αλλά και το μέρος στο οποίο θα λάμβαναν χώρα αυτές οι δραστηρίοτητες;  Ήταν συνειδητή η απόφασή μου αυτή μιας και (α) η «φυγή» μου διέπνεε έναν αέρα μυστηρίου που με έκανε να νιώθω σημαντικός, και (β) από τη στιγμή που μαθεύτηκε δε μπορούσα να λουστώ τον τροπικό ήλιο με την ησυχία μου, δίπλα από το καζίνο, τις ηλιοκαμμένες Αθηναίες και τους όχι-δεν-καταλαβαίνει-κανείς-πως-είμαστε-φαντάροι κατοίκους του διπλανού ασύλου (επονομαζόμενο 6ο ΣΠ).

Για να μην αναφερθώ στο ότι το μόνο που κάνατε ρε παρα-κλάπες ήταν δύο posts σε δέκα μέρες. Και τα δύο στις Παρασκευές. Και να ήταν καλά, πάει στον έξω-από-δω. Αλλά, ρε παιδιά, για το όνομα του Θεού…  προσπαθήστε έστω και για τα μάτια του κόσμου («έναν άγνωστο, φως μου, παντρεύεσαι την Κυριακή» που έλεγε κάποιος σκυλοτραγουδιάρης που είμαι σίγουρος ότι ξέρουν οι υπόλοιποι.)

Λοιπόν, μη με τσαντίζετε άλλο.  Έχω τους κωδικούς και δεν το έχω σε τίποτα να πατήσω το κουμπάκι αυτοκαταστροφής του blog.

Tres spastique.


Arsebanging Friday #14

17 Μαΐου, 2007

Άκομα μια εβδομάς έφτασε αισίως στο τέλος της. Ήρθε λοιπόν η ώρα να κλείσουν οι υπολογιστές/βιβλία/εργαστήρια και να αρχίσει το αγαπημένο μας arsebanging, αυτή η ακτίδα ελπίδας και αισιοδοξίας μέσα στη ζοφερή πραγματικότητα της ακαδημαϊκής εβδομάδος (το %#@ησα). Ορίστε λοιπόν:

  • Το παιχνίδι του Maranello. Οι σωστοί arsebangers θα το έχετε παίξει και σε coin-up.
  • Αυτό είναι για να δείτε τι παθαίνουν όσοι κάνουν την πάπια ενώπιον του (μάυρου, τριχωτού και γαυγίζοντος) supervisor τους.
  • Ο ταλαίπωρος Τσολιάς μας αναγκάζεται να εργάζεται και ως καθαριστής τζαμιών για να βγάλει τα προς το ζήν.
  • Σημασία δεν έχει τι ταινίες παρακολουθείς, αλλά τι αποκομίζεις από αυτές. (Dr. Χουζούρης speaking).
  • Ορίστε και αυτό, για να νιώσετε τις δέουσες ενοχές για το σύγχρονο τρόπο ζωής σας. Φτου σας…
  • Chuck Norris has spoken….
  • Μπεεεεεε
  • Αυτό είναι για πολιτικοποιημένους arsebangers…
  • Ιπτάμενοι και 300.
  • Είσαι μια γάτα, πετάς ένα βέλος και πρέπει να μπεις (εσύ, ως γάτα) στην τρύπα. Ακούγεται εύκολο? Στις επόμενες πίστες δυσκολεύει…

Αυτά τα ολίγα μέχρει την επόμενη συνάντησή μας στον υπέροχο κόσμο του  arsebanging…


Arsebanging Friday #το γρουσούζικο

11 Μαΐου, 2007

Σε αντίθεση με την προηγούμενη εβδομάδα, ο καιρός χάλασε πάλι στην αγαπημένη μας πόλη. Το πάπλωμα έγινε και πάλι βαρύ και το πρωινό ξύπνημα εφιάλτης (που ευτυχώς όμως δε βγαίνει ποτέ αληθινός). Εξ’ ου και η αργοπορία του παρόντος post, καθώς και οι παρα-5 είμαστε κάπως υποτονικοί (έως τεμπέληδες, παρακλάπες, κοπρόσκυλα κτλ.). Ο παρα-6ος, βεβαίως βεβαίως, βρίσκεται στην ημεδαπή και απολαμβάνει τον καλοκαιρινό ήλιο σε μια παραλία κάπου κοντά στο Λουτράκι Κορινθίας, κάνοντας πράξη την όμορφη πρόταση που έλεγε στη δασκάλα του όταν ήταν μικρός με το ρήμα «μουλιάζω¨. Τα λόγια όμως είναι φτώχεια:

  • Ιδού η ευκαιρία σας να αρπάξετε το supervisor/αφεντικό σας και να τον κάνετε ότι θέλετε (κυριολεκτικά). Αφήστε τη φαντασία σας να οργιάσει παρακαλώ. Αν βέβαια ο supervisor/αφεντικό σας δεν είναι καλλίγραμμο θυληκό με sexy μπικίνι η φαντασία σας έχει αρκετή δουλειά να κάνει.
  • Ένα είδωλο είχαμε και εμείς, θα μας το κατατρέψουν και αυτό . Δεν πρέπει να το αφήσουμε να γίνει. Όλοι στους δρόμους.
  • Όλοι εσείς που νομίζετε ότι οι μπατονέττες για τα αυτιά έχουν μόνο αισθητική χρησιμότητα, καλύτερα να διαβάσετε αυτό.
  • Και εγώ που νόμιζα ότι το ηλεκτρικό ξεφλουδιστήρι πατάτας που αγόρασα ήταν πεταμένα λεφτά… Δείτε και αυτό.
  • Οδηγός καλής συμπεριφοράς προς επίδοξους πότες (εννοείται ότι εμείς τον έχουμε αποστηθίσει).
  • Σωστοοοοοοός…..
  • Στο ίδιο μήκος κύματος με το προηγούμενο…
  • Να προσέχουμε λίγο όταν κάνουμε πλακίτσες…
  • Έφαγα έναν ιπποπόταμο παραπάνω σήμερα και φούσκωσα…
  • Αν έχετε φούρνο μικροκυμάτων και μένει αχρησιμοποίητος, ορίστε μερικές ιδέες για να τον αξιοποιήσετε.
  • Αφού δεν το μπορείς, τι το κάνεις το ριμάδι.
  • Αυτό, μάλιστα.
  • Ναι είμαι περήφανος!

Τι σου κάνει το κάψιμο…


Via Victoria

7 Μαΐου, 2007

[Εμπνευσμένο από διάφορα τραγούδια κι έναν αγαπημένο δρόμο. Γιατί όπως είχε γραφτεί και σε ένα άλλο τραγούδι: «There’s bourbon in the breath of the singer you love so much. He takes all his words from the books that you don’t read anyway.» Και τώρα μάλλον χρειάζομαι ένα ποτό γιατί σε λίγο μου τελειώνουν οι λέξεις…]

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »


Arsebanging Friday #κι-ούτε-ένα-τηλεφώνημα

4 Μαΐου, 2007

Ο καιρός σιγά-σιγά ανοίγει, οι εξετάσεις φεύγουν, ο Γιαννάκης ο Περιπατητής μπορεί να έρθει κι αυτός στην παρέα μας μαζί με τα καλοκαιρινά projects πολλών, αλλά μέσα σε όλα εμείς θα καθόμαστε σιωπηρά, μακρυά, και θα σας κλείνουμε πονηρά το μάτι γιατί ξέρουμε ότι το πωπουδάκι σας το θέλει το ξυλίκι του. Πάμε και για σήμερα λοιπόν.

Μερικές φορές νομίζω ότι είμαι ο άρχοντας της κωλοτούμπας