Arsebanging Friday # ο ενδεικνυόμενος αριθμός γλειψιμάτων

Κάπου εδώ τελειώνει και ο Νοέμβρης αγαπητέ Αναγνώστα. Οι μέρες περνούν και είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε το χειμώνα, τόσο στη φτωχογειτονιά, όσο και στην καρδιά μας στο blog μας. Τελευταία συμβαίνουν πολύ συναρπαστικά πράγματα. Όπως όλοι γνωρίζετε/φαντάζεστε/ελπίζετε, τα μέλη του Παρα-Έξι ανήκουμε όλα στην ευρύτερη επιστημονική & ερευνητική κοινότητα, καλύπτοντας με την έρευνά μας ένα πολύ μεγάλο θεματικό φάσμα. Όσο και αν δε μας έχετε σε υπόληψη, ο τελευταίος καρπός της έρευνάς μας είναι πρωτοποριακός, ένα θαύμα της σύγχρονης επιστήμης. Η κορύφωση της τεχνολογικής προόδου. Θα το ζήλευε ακόμα και ο Αϊστάιν. Πολύ καλά καταλάβατε, είμαστε έτοιμοι να σας παρουσιάσουμε την πρώτη χωρο-χρονο-μηχανή. Λεπτομέρειες θα μάθετε όταν μας απονείμουν το Νόμπελ (όχι Λογοτεχνίας, αυτό το έχουν καπαρωμένο οι Ντάσκαλος και ΡαζΜαΤαζ). Συνοπτικά σας αναφέρω ότι δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες της να τηλεμεταφερθούν σε οποιοδήποτε σημείο του χώρου και σε οποιοδήποτε σημείο του χρόνου με το πάτημα ενός κουμπιού.

Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι το καύσιμο που καταναλώνει είναι δυσεύρετο και απαιτεί τη συμβολή και των 9 μελών του Παρά Έξι. Για να μην τα πολυλογώ απαιτείται μια τούφα από τα μαλλιά του υπογράφοντος, τα δύο κουμπιά από τη σαλιωμένη μαξιλαροθήκη του Χουζούρη, 3 σταγόνες αίματος από τον τελευταίο αποκεφαλισμό που εκτέλεσε η Σαλώμη και ένα κομμάτι από τα εσώρουχα του Τσολιά (ένα από τα ανδρικά και ένα από τα γυναικεία για να είμαστε ακριβείς), από την τελευταία νύχτα του πιο πρόσφατου κύκλου του. Όλα αυτά ποτίζονται στην extra cold Guiness του Μπυρατή και δημιουργούν το βασικό πυρήνα του μείγματος. Στη συνέχεια o Κιμπάρης και η Κιμπάρα αλείφονται με το μισό μείγμα και αναλαμβάνουν τις αναπαραγωγικές λεπτομέρειες για να εξασφαλίσουν τη διαιώνιση του Παρά Έξι, σε περίπτωση που κάτι στραβώσει με τη λειτουργία της μηχανής. Κατόπιν ο Δάσκαλος τροφοδοτεί τη Ferrari του Maranello με το υπόλοιπο μείγμα και τη βάζει μπροστά απαγγέλοντας ατάκες από το Pulp Fiction. Στο τέλος φέρνει στο μυαλό του τον προορισμό του ταξιδιού (τόσο το χώρο όσο και το χρόνο) και ανασηκώνει τη φουστανέλλα του Τσολιά. Σε κλάσματα δευτερολέπτου η Ferrari μας μεταφέρει στον επιθυμητό προορισμό. Και ναι, καλά καταλάβατε, το Λαμόγιο είναι παντελώς άχρηστο στην όλη διαδικασία.

Καβαλώντας τη χρονομηχανή μας σχεδιάζουμε να κάνουμε πολλά ταξίδια, για τα οποία φυσικά θα σας περιγράφουμε με κάθε λεπτομέρεια. Θα μας δείτε σε κάθε ήπειρο και σε κάθε εποχή. Θα μας δείτε στην αρχαία Αίγυπτο να χτίζουμε τις πυραμίδες, στην άγρια δύση να βόσκουμε αγελάδες και να εκδίδουμε τον Τσολιά στο κοντινότερο Saloon, στην Αθήνα του 2015 να δίνουμε συναυλίες προς τιμή της paperflowers, σε μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου να ανατινάζουμε γέφυρες, σε περίεργους οίκους της Νέας Ορλεάνης του 1930 να προσφέρουμε υπηρεσίες (οι άλλοι 8 τουλάχιστον, εγώ δεν ξέρω ακόμα), στην Άπω Ανατολή να ράβουμε υφάσματα, να πίνουμε τσάι με το Ναπολέοντα λίγο πριν τη μάχη του Βατερλώ (έχει κάτι κονέ από παλιά ο Μπυρατής), να τραγουδάμε για τον ερχομό της άνοιξης στο νησί του Πάσχα, να κάνουμε διαπλανητικά ταξίδια προσ εντοπισμό της τέλειας νύφης για το Μαρανέλλο, να συμμετέχουμε σε ρωμαϊκά όργια… Αχ, there is so much potential… Ακόμα και διδακτορικό μπορεί να πάρουμε κάποια στιγμή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα χρειαστούμε τη Μηχανή για να κάνουμε arsebanging. Γιατί αυτό θα γίνει εδώ και τώρα:

• 40 γλειψίματα προτείνουν οι Rolling Stones. Δεν έχουμε λόγο να τους αμφισβητίσουμε στο 40 arsebanging session μας. Στο επόμενο βλέπουμε.
• Αν μας μοιάζετε έστω και λίγο, τότε σίγουρα χρειάζεστε αυτό. Δεν είναι ντροπή. 2 σε 1. Εμείς εδώ πήραμε και το φωτοτυπικό δώρο.
• Κάτι τέτοια βλέπω και καταλαβαίνω πως κάποια στερεότυπα δεν είναι καθόλου λάθος. Ξανθιές for the win!
• Νομίζετε ότι βλέπετε καλά ε? Για δείτε καλύτερα.
• Μπυρατή αυτό είναι για σένα που δεν παίρνεις προφυλάξεις. Τα κάνεις που τα κάνεις, κλείδωσε την πόρτα πρώτα…
• Επειδή βαριόμαστε όλο το χρόνο στο Εδιμβούργο τα ίδια και τα ίδια, λέμε να αγοράσουμε κάποιο νησί για να βγάζουμε το καλοκαίρι μας. Και όχι, το θέμα δεν είναι η τιμή του νησιού, το θέμα είναι ότι το θέλουμε να μην είναι στατικό, αλλά να πλέει. Α μια στιγμή, κάτι σκεφτηκα…
• Όλα τα λεφτά η γραία…
• Επειδή εμείς εδώ, και κυρίως ο Μαρανέλλο, συμπονούμε τον ταλαίπωρο Έλληνα οδηγό, ορίστε ένα site που ίσως κάνει το παρκάρισμά σας πιο εύκολο. Ελπίζουμε και σε έκδοση για τους φοιτητές που ψάχνουν μια απόμερη θέση parking για ψυγαγωγίας εντός του οχήματος (ναι καλά καταλάβατε για drive-in cinemas μιλάω).
• Μετρητής προσδόκιμου ζωής. Αν και πλεόν με τη χρονομηχανή δεν έχει πολλή σημασιά.
• Ο γύρος του κόσμου μέσα από videάκια του youtube. Σε μερικά από αυτά φαίνεται και το Λαμόγιο.
• Αυτό θα πει έρευνα. Μπράβο Τσολιά μου. Dance to the rythm!
• Δώστε κίνητρα στους υπαλλήλους σας για να αυξήσουν την παραγωγικότητά τους. Αν και σε μερικούς μπορεί να μη φανεί και τόσο καλή ιδέα.
• Μην τις πιείτε, κουρευτείτε. Έλεος.
• Ορίστε και ένα παιχνιδάκι για να εξασκηθείτε. Μπορεί κάποια στιγμή να φανεί και χρήσιμο. Η Σαλώμη παραμονεύει παντού.
• Όπως είναι γνωστό τοις πάσι, ο Μπυρατής είναι φοβερά ικανός στην κουζίνα. Η ανάγκη τον έκανε. Έχει όμως και τα μυστικά του. Ίσως μετά από αυτό μπορέσετε να τον φτάσετε.
• Σε μερικά ζευγάρια, πραγματικά, ο ένας είναι φτιαγμένος για τον άλλον.
• Φωτογραφίες παρμένες υπό τη σωστή γωνία την κατάλληλη στιγμή…

Και τώρα σας αφήνω γιατί με καλεί το καθήκον. Πρέπει να διαδώσω το arsebanging στα αγγλικά βασιλικά ανάκτορα του 19ου αιώνα. Ah, so much potential…

Κυνήγι Θησαυρού

Λοιπόν, το ποτήρι έχει ξεχειλίσει. Ναι, ναι, έχει ξεχιλίσει. Είπαμε, ήμασταν έξι στην αρχή, τώρα γίναμε περισσότεροι, αποκτήσαμε και γυναίκα στην παρέα, για να μη λέτε ότι είμαστε αντικοινωνικοί ή ανώμαλοι (αλήθεια, εκείνα τα BDSM πορνό πού τα έχω καταχωνιάσει;), κάνουμε και τις εκδρομές μας (κάτι σαν field trip, μή φανταστείτε τίποτα άλλο). Ως εδώ καλά, ε; Ωραίααααα….

Η αλήθεια είναι ότι δεν αντέχουμε άλλο με όλη αυτή τη μυστικοπάθεια που μας περιβάλλει. Και ενώ τα πλήθη των θαυμαστών μας πρέπει (πρέπει;;;;) να αγωνιούν για τις πραγματικές μας ταυτότητες, έρχομαι να προτείνω κάτι. Μη μου πείτε ότι δεν θα θέλατε να ξέρατε ποιοι κρύβονται πίσω από αυτά τα κομψά nicknames; Δεν ξέρω αν κάποιος ή κάποια από εσάς έχει πάρει μέρος ποτέ σε κάποιο κυνήγι θησαυρού (συνήθως συναντώνται σε καρναβάλι), πάντως εμείς όλοι εδώ στα γραφεία του παραέξι θα μπορούσαμε να βγούμε στους δρόμους και να στηθούμε σε διάφορα σημεία του Εδιμβούργου μόνο και μόνο για να σας κινήσουμε την περιέργεια. Και ναι, έχουμε και εμείς χρόνο για σκότωμα! Τί θα λέγατε, λοιπόν, αν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, σας δίναμε ένα hint (λίγο καροτάκι βρε αδερφέ) για κάποιο μέλος της παρέας; Και πού ξέρετε, μπορεί κάποια μέρα να καταλήξουμε να τα πίνουμε σε κάποια γωνιά μιας ζεστής pub της πόλης (γιατί όχι;). Βέβαια, θα μου πείτε, τέτοιο καιρό βρέθηκα και γω να προτείνω υπαίθριες εξορμήσεις; Τα αγαθά κόποις κτώνται και μην αρχίσετε τη γκρίνια. Χριστούγεννα έρχονται, δε θέλω να βλέπω συνοφρυωμένα πρόσωπα…

Όχι, μην περιμένετε συγκλονιστικές αποκαλύψεις όπως τί νούμερο σουτιέν κυνηγάει να βρει ο Τσολιάς μας, ποιός τυχερός κουρέας περιποιείται τη θαυμάσια κώμη του Δρ. Αφάνα μας, ποιό συνεργείο κουράρει τη ferrari του Μαρανέλλο μας ή τον προμηθευτή μαξιλαριών του Χουζούρη μας. Αυτές τις λεπτομέρειες δεν πρόκειται να τις αποκαλύψω ούτε με σφαίρες. Θα σας δίνω κάθε φορά μια μικρή δόση από το φάρμακο, να μη μου πάθετε και τίποτα. Οδηγίες προς ναυτιλομένους: πριν από οποιαδήποτε εξόρμηση, να έχετε καταναλώσει μία σεβαστή ποσότητα αλκοόλ…Και τώρα, ήρθε η ώρα για το πρώτο στοιχείο του κυνηγιού: ο υπογράφων κάθε μέρα επιβιβάζεται σε ένα λεωφορείο για να φτάσει στον προορισμό του το πρωί. Και ο αριθμός αυτού…….35. Σι γιου δεαρ και αναμένετε νεότερα ίσως την επόμενη εβδομάδα…

Αρτέμης Μάτσας

Τον τελευταίο καιρό έπεσε πολλή δουλειά (την Ινδία μου μέσα), οπότε ξέμεινα απο περιπέτειες. Γι’ αυτό το λόγο (και επειδή ξύπνησα με νεύρα σήμερα) είπα (ως άλλος Αρτέμης Μάτσας) να δώσω όλους τους γνωστούς αγνώστους του παραέξι. Και για να είμαστε δίκαιοι (παρακαλώ μην κρίνετε απο το παρατσούκλι μου) θα αναφερθώ με αλφαβητική σειρά σε καθένα μας. Που ξέρετε μπορεί να βρείτε και κανένα hint στις περιγραφές.

Αφάνας: Όταν τον γνωρίζεις νομίζεις οτι θα σε πάρει στο κατόπι φωνάζοντας σου «Στάσου, μύγδαλα». Είναι ο τύπος του Greek lover που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι απο τα ζωνιανά (μιας και είναι must τελευταία). Αν ήταν τραγουδιστής θα ήταν ο Jimi Hendrix (λόγω κόμης).

Δάσκαλος: Αν ήταν ηθοποιός, θα έπρεπε να παίζει το ρόλο του Χριστού. Λίγα λόγια, έξυπνα και γεμάτα νόημα. Εξαιρούνται οι μέρες τρέλας που θα μπορούσε άνετα να απαγγέλει το «μαύρα κοράκια, κοκκινα κοράκια …». Φαντάζομαι ότι αυτές οι μέρες (και τα επακόλουθα τους) είναι κατάλοιπα απο τότε που σπούδαζε παρέα με τα γελάδια.

Κιμπάρης: Ένα όνομα, μια φίρμα. Δεν έχω λόγια. Όταν τον γνωρίζεις αναρωτιέσαι «Πλάκα με κάνεις;«. Εργαλείο απο τα λίγα, τόσο αυτός όσο και η Κιμπάρα του. Δε μπορώ να τον παρομοιάσω με super ήρωα γιατί δε γνωρίζω κάποιον που να σώζει τον κόσμο απο τον καναπέ του.

Λαμόγιο: Αν ήταν ηθοποιός, θα μπορούσε να παίζει απο το «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα» μέχρι το «Ιπτάμενος και τζέντλεμαν». Αν ήταν σούπερ ήρωας, πιστεύω οτι θα ήταν ο superman. όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί είναι αγαπησιάρης.

Μαρανέλλο: Του άντρα του πολλά βαρύ μην του μιλάτε το πρωί. Έχει κάτι απο Γιώργο Φούντα (στο χαρακτήρα αναφέρομαι και όχι στη φούντα) και Ξανθόπουλο (χωρίς το κλάμα). Αν ήταν σούπερ ήρωας, θα ήταν ο batman μόνο και μόνο για το batmobile.

Μπυρατής: Αν δεν τον βρείς σε pub, σίγουρα θα τον βρείς στο σπίτι να παίζει playstation 3. Αν ήταν κινηματογραφικός ήρωας, θα ήταν ο James Bond για τους εξής λόγους:
(1) Μαρτίνι
(2) ‘Όπλα
(3) Γυναίκες
και, ναί, οι παραπάνω λόγοι αναφέρθηκαν με σειρά προτεραιότητας (;).

Σαλώμη: Καταρχάς, δε κυκλοφορώ με πέπλα. Προτιμω το μαύρο και θα με αναγνωρίσεις απο τα δερμάτινα (ρούχα και όχι εσώρουχα, αμέσως εσύ). Γι’ αυτό το λόγο, θα ήμουν η catwoman (και επειδή είμαι κακιά).

Τσολιάς: Τι Αντρέας Μπάρκουλης και βλακείες. Κορίτσια ο τσολιάς! Θα τον αναγνωρίσεις στο δρόμο απο το επιτηδευμένα ανεπιτήδευτο ντύσιμο και την ακατανίκητη επιθυμία σου να τον … χουφτώσεις (ιτς ε πρόμις).

Χουζούρης: Λάτρης της γυναικείας ύπαρξης. Αν ήταν τραγουδιστής θα ήταν ο Τόλης Βοσκόπουλος. Απο κινηματογράφο, πρέπει να πω (και ας επαναλαμβάνομαι) James Bond. Οι λόγοι είναι απλοί:
(1) Γυναίκες
(2) Γυναίκες
(3) Γυναίκες
…
…
…
(20354) Γυναίκες
αnd counting …

Παρόλες τις ιδιαιτερότητες μας, σίγουρα αυτό που μας ενώνει είναι η Havana.

Αυτά τα ολίγα. Άν είστε καλοί μαζί μου, θα ξαναφορέσω την κουκούλα δίνοντας περισσότερες λεπτομέρειες.

Arsebanging Friday #αμαρτήματα-του-Σαββάτου

Η εβδομάδα που τελειώνει μας βρίσκει απλωμένους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ποια τέσσερα, τόσοι που έχουμε γίνει πια χρειάζονται περισσότερες διαστάσεις για να μας προλαβαίνουν τα εγκόσμια. Είπαμε λοιπόν στη γραμματέα μας να ακυρώσει τα πάντα αυτή την εβδομάδα γιατί θα ήμασταν στο δρόμο.

Ξεκινήσαμε από τα Ιωάννινα, κατεβήκαμε Αθήνα, πήραμε το τρένο για την Αγία Πετρούπολη, πριν πετάξουμε στο Faro και ανεβούμε πίσω στο νησί, στο Southampton, με καράβι, πηγαίνοντας από το στραβό γυαλό της Πορτογαλίας και της Βόρειας Ισπανίας, και πιάνοντας λιμάνι σε όλα τα νησιά του Καναλιού.

Το Λαμόγιο μετέφερε όλα μας τα χρήματα σε off shore λογαριασμούς και με γοργές κινήσεις υποβοηθούμενες από τα ζιγκολοένστικτα του Κιμπάρη και του Τσολιά τα πολλαπλασιάσαμε σβέλτα και πριν προλάβει ο Μπυρατής με τον Αφάνα να κατεβάσουν εφτά Guinness και τέσσερις Hoegaarden ήμασταν πάλι στο δρόμο με το νέο μας κότερο (με το ελικοδρόμιο) πηγαίνοντας για κρουαζιέρα στην Καραϊβική για να δοκιμάσουμε όλα τα ρούμια. Μετά αποβιβαστήκαμε στη Βραζιλία σε μία προσπάθεια να σώσουμε τον Αμαζόνιο κι αφού κάναμε κι εκεί ό,τι μπορούσαμε, πήγαμε στην Καλιφόρνια για ένα δείπνο με τον Arnold Schwarzenegger (τόσο καιρό μας παρακαλούσε).

Βαρεθήκαμε όμως γρήγορα και κατεβήκαμε πάλι Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη για μια βόλτα στην παραλία, πριν κινηθούμε προς το Βόλο για ένα τσιπουράκι και μετά στην Κρήτη που ο κόσμος κάνει ακόμα μπάνιο. Θέλαμε να μαυρίσουμε λίγο, τόσο ώστε να συναγωνιζόμαστε την burnt by Solarium Πολωνή σερβιτόρα του Centraal. Ναυλώσαμε ένα 777 για τη Φρανκφούρτη και νοικιάσαμε αμάξι για βόλτα στα autobahn προσπαθώντας να δούμε πόσες φορές μπορούμε να χτυπήσουμε τον κόφτη. Η απάντηση είναι πολλές, ειδικά όταν οδηγεί ο Χουζούρης και τον παίρνει ο ύπνος στο τιμόνι με το γκάζι στο μέταλλο. Πήραμε το τρένο για το Amsterdam και το Schiphol shithole και μετά φύγαμε για Ταϊλάνδη και Ιαπωνία γιατί μας έπιασε μία λαχτάρα για sushi. Δεν άρεσε στη Σαλώμη όμως (προτιμά τα ανθρώπινα κεφάλια από αυτά των ψαριών) και βουρ νότια για να ψωνίσουμε μπριζόλες καγκουρώ από την Αυστραλία και προβειές από τη Νέα Ζηλανδία για να βγάλουμε το Χειμώνα που όχι απλά μας χτυπά την πόρτα πια, αλλά την έχει παραβιάσει, έχει κάτσει στον καναπέ μας, έχει ανάψει τηλεόραση, έχει ανοίξει το καλύτερό μας malt, και φωνάζει το Μαρανέλλο να του φέρει σβέλτα τις παντόφλες του.

Κρυώνουμε κι είμαστε κουρασμένοι ρε παιδιά. Πού να τα προλάβουμε όλα, πού να βρούμε χρόνο για τα λίνκια; «Και τι μας νοιάζει εμάς, είναι Παρασκευή κι εμείς θέλουμε να βαρήσουμε τα πισινά μας,» σας ακούω να φωνάζετε έξω από τα γραφεία.

Καλά βρε, άντε γιατί σας έχουμε συμπαθήσει. Ατιμούλικα. Να, ορίστε:

• Το Εβραϊκό Σάββατο απαγορεύονται 39 συγκεκριμένες δραστηριότητες. Δεν είμαστε καλοί Εβραίοι.
• Πιάσαμε το 39… στις 22/11/1968, 39 χρόνια πριν, μία καθαρή και βαρετή ημέρα, ένα ολοκαίνουριο JAL DC-8 άρχισε την καθοδό του στο αεροδρόμιο του San Francisco. Η προσγείωσή του ήταν τέλεια — τόσο τέλεια που κανείς δεν κατάλαβε τίποτα όταν το αεροπλάνο κατέληξε στον κόλπο του San Francisco, αρκετά χιλιόμετρα μακρυά από το αεροδρόμιο. Ο πιλότος Kohei Asoh έδωσε μία πλήρως μη αναμενόμενη και ασυνήθιστη εξήγηση για την καγκουροπροσγείωσή του η οποία έχει γίνει πια γνωστή ώς η υπερασπιστική γραμμή Asoh. Παρεπιπτόντως, το αεροπλάνο διασώθηκε, και ήταν σε υπηρεσία για 35 χρόνια.
• Μιας και μιλάμε για γεγονότα εδώ κοντά, στις 21 Νοεμβρίου του 1920 είχαμε τη ματωμένη Κυριακή στην Ιρλανδία.
• Fonejacker video για την εβδομάδα: ξέρεις πόσα πτώματα χωράνε σε μία Rolls Royce?
• Ivan Maximov: Μερικά από τα πιο όμορφα αλλά και περίεργα animations.
• Μπορείτε να καταλάβετε ότι αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε στις 4:52μμ, είτε στις 5 Μαΐου ή στις 10 Αυγούστου; Η γενεαλογία της εγκληματολογίας (forensic genealogy) χρησιμοποιεί ιστορικά αρχεία και διάφορα στοιχεία σε φωτογραφίες για να μάθει όσο το δυνατόν περισσότερα γίνεται για την προέλευσή τους. Τι, θέλετε να δοκιμάσετε; Ορίστε το εβδομαδιαίο κουίζ τους.
• Και σας το λέω κάθε μέρα ρε γαμώτο, μάθετε λίγα μαθηματικά επιτέλους. Ορίστε μία ευκαιρία (σε ελεύθερη μετάφραση): “Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ανθρωπότητας είναι η ανικανότητά της να καταλάβει την εκθετική συνάρτηση.” [RealAudio video] Ο Al Bartlett, συνταξιούχος καθηγητής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Colorado δίνει μία απίστευτη διάλεξη (με προβολέα!) με θέμα την εκθετική ανάπτυξη και τις πραγματικά κακές συνέπειές της.
• Πορτραίτα στον καναπέ. Ο Colin Pantall παίρνει φωτογραφίες της κόρης του να βλέπει τηλεόραση.
• Θέλατε ποτέ το δικό σας τανκ; Έφτασεεεεε!
• Κι ένα παιχνιδάκι σπέσιαλ αφιέρωση από την καλή μας τη Γκρινιάρα η οποία, μεταξύ μας, μόνο κατ’όνομα Γκρινιάρα είναι. Ρωτήστε τον Αφάνα.
• Τα 25 πιο περίεργα παιχνίδια απ’όλον τον κόσμο.
• Μιας και πιάσαμε τα παιχνίδια, RRRR — that’s 5 R’s: τα πιο καμένα παιχνίδια του διαδικτύου. Μην προσπαθείτε να βρείτε σκοπό ή πρόκληση.
• Προσοχή κυρίες μου και κάποιοι κύριοι: Πιστεύετε ότι ο άντρας σας σας απατά; Υπάρχουν αρκετοί τρόποι να τον ελέγξετε. Αλλά η Riskay έχει τη δικιά της ξεχωριστή μέθοδο (με προσοχή στο κλικ αν δεν είστε μόνοι).
• Ρωσσική αίρεση διατείνεται ότι η συντέλεια του κόσμου θα έρθει το Μάϊο του 2008. Και όχι, δε θα σας δεχτούν στη σπηλιά τους.
• Νέα στερεότυπα.
• Μία απίστευτα απλή θεωρία για… τα πάντα δόθηκε στη δημοσιότητα από έναν Φυσικό-surfer. Οι υποστηρικτές της θεωρίας των χορδών δεν το έχουν πάρει και πολύ καλά γιατί δεν πιστεύουν ότι τα πάντα μπορεί να είναι τόσο απλά. Προσωπικά, την ασπάζομαι. Είναι όμορφη!
• Και μιας και πιάσαμε της θεωρίες χορδών, το τραγούδι της εβδομάδας είναι από τους Gogol Bordello: Supertheory of Supereverything.

Αφού εξηγήσαμε τα πάντα και σ’αυτό το σύμπαν, μεταφερόμαστε ομαδικά στη Γερμανική αγορά των κήπων στην Princes Street για να πιούμε λίγο gluhwein μπας και ζεσταθεί το κοκκαλάκι μας. Αν θέλετε εκεί θα είμαστε, τέταρτο στασίδι, κάτω από την ομπρέλλα. Τώρα για το πότε, δεν παίρνω όρκο.

Chinese Karaoke

Διαβάσαμε για τα κατορθώματα μερικών από εμάς την Κυριακή που πέρασε και τις περιπέτειές τους στα «χαρούμενα» όρη, στο δρόμο προς την παραλία ρουμιού στην οποία ξεκούρασαν τα κατάκοπα κορμιά τους. Το βλέπεις αυτό ακριβώς μία μέρα μετά από τη Δευτέρα, που είχε τόση σχέση με εκείνη την Κυριακή, όσην έχει το ραντεβού ενός καραφλού στο ακριβότερο κομμωτήριο της πόλης. «Τι έγινε χτες;» αναρωτιέσαι Ρούλα, εσύ, πιστή μας αναγνώστρια.

Άσε, μην τα ρωτάς.

Κυριακή, γιορτή και σχόλη

Η Κυριακή θεωρείται από πολύ κόσμο η μετάβαση μεταξύ δυο εβδομάδων και άρα ημέρα ξεκούρασης. Αν και πλέον τη λογίζουμε ως την τελευταία μέρα της εβδομάδας, τα ονόματα κάποιων άλλων ημερών όπως π.χ. Δευτέρα, Τρίτη κλπ, μαρτυρούν πως κάποτε, η Κυριακή ήταν η αρχή και όχι το τέλος της εβδομάδας. Όπως και να’χει, η Κυριακή είναι πλέον παγκοσμίως ημέρα ξεκούρασης.

Η αλήθεια είναι πως για μερικούς δεν είναι πάντα έτσι. Για παράδειγμα, όντας διδακτορικός φοιτητής ισοδυναμεί με εισιτήριο απεριορίστων διαδρομών στη χώρα των εργάσιμων Κυριακών. Αυτή η Κυριακή όμως ήταν διαφορετική. Δεν ξέρω γιατί, ήταν από εκείνες τις μέρες που κανείς δεν είχε όρεξη για τίποτα άλλο εκτός από καθισιό, φαγητό και φυσικά αλκοόλ. Ε, και αυτό ακριβώς έγινε. Αν λοιπόν έρθει και για σας εκείνη η ώρα (ή η Κυριακή), τότε να τι πρέπει να κάνετε (recommended by tsolias, xouzouris, afanas):

Arsebanging Friday # ΞΒΙΙΙ

Το ημερολόγιο που κρατώ για τα εγκόσμια μόλις με πληροφόρησε ότι μια ακόμα εβδομάς έφτασε στο τέλος της και ως εκ τούτου έφτασε η ώρα για αγνό, ανιδιοτελές, αλλά και εκστατικό ταυτόχρονα, arsebanging. Τα βράδυ της Πέμπτης μας βρίσκει μαζεμένους στα Γραφεία του Παρα Έξι, που μόλις ανακαινίστηκαν για να προετοιμαστούμε για την έλευση του χειμώνα. Τη διακόσμιση ανέλαβε ο Τσολιάς, ο οποίος συνεργάστηκε βεβαίως και με το Μπυρατή. Οι δυο τους αποτελούν φοβερό καλλιτεχνικό δίδυμο. Οι υπόλοιποι από εμάς παρηγορούμε τον ερωτοχτυπημένο Χουζούρη. Λεπτομέρειες επί τούτου στο επόμενο τεύχος. Χεχε. Ο υποφαινόμενος σχεδίαζε να γράψει περισσότερα και ποιοτικότερα σήμερα, αλλά οι περιστάσεις του άλλαξαν γνώμη, οπότε αποφάσισε ότι το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σας δώσει το έναυσμα και να το αφήσει πάνω σας. Arsebangers of the world unite! Πάμε:

• Το ΞΒΙΙΙ δεν είναι τίποτα άλλο παρά το XXXVIII, προφερόμενο με το σωστό τρόπο. Ναι το 38ο είναι. Έχουμε πολύ ακόμα μέχρι το 69.
• Επειδή το ζητάτε συνεχώς, μερικές φωτογραφίες από τα οχήματα με τα οποία μετακινούνται τα μέλη του Παρά Έξι. Αν μας δείτε στο φανάρι στείλτε μας φιλάκια.
• Σας ανοιγοκλείνει το σκασμένο τα συρτάρια όλη την ώρα; Να η λύση.
• Το κάνεις λάθος.
• Προς όλα τα απογοητευμένα αρσενικά που έχουν απογοητευθεί όχι μόνο από τους ανθρώπους αλλά και τα ζώα, ένας πρωτοπόρος δείχνει το δρόμο. Τώρα που το σκέφτομα, ίσως είναι διέξοδος και για τα απογοητευμένα θηλυκά. Ο Τσολιάς δεν κρατιέται να το δοκιμάσει (και ως γνωστόν Τσολιάς = εγγύηση σε τέτοια θέματα).
• Λαμόγιο, αυτό δε θα πιάσει στην περίπτωσή σου.
• Πότε θα έρθουν και στη Ελλάδα αυτά ρε γαμώτο; Έχουμε μείνει πολύ πίσω τηλεοπτικώς παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που γίνονται.
• Του παιδιού σου η χαρά, είναι δυό φορές χαρά σου.
• Το ανεκδοτάκι με τα μπαρμπούνια το γνωρίζετε φαντάζομαι. Σόρρυ αλλά υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις για το εναντίον.
• Σεξ για singles.
• Τα μουσικά ακούσματα του Παρά Έξι πληθαίνουν συνεχώς. Να το τελευταίο hit της παρέας (στο μικρόφωνο ο ερωτοχτυπημένος Χουζούρης).
• All the Rockie movies in 5 seconds.
• Λαμόγιο, σε κάναν τσακωτό. Σε λίγο άλλωστε θα σου κάνουν και comments στο youtube.
• Εναλλακτικές λύσεις για την επέκταση των γραφείων μας. Προτείνετε ποια σας αρέσει περισσότερο.
• Το ντόπιο είναι πάντα καλύτερο.
• Κάθε φορά που βλέπω ένα πραγματικά κακό tattoo, νομίζω ότι πιο κάτω δεν πάει. Και πάντα διαψεύδομαι.
• Ο Τσολιάς τα βάζει με το κατεστημένο. Τους ευχόμαστε ολόψυχα να νικήσουν στο δίκαιο αγώνα τους.
• Επειδή τα προβλήματα και τα διλήμματα στο γραφείο είναι πολλά, δείτε εδώ για να απαλλαγείτε από μερικά από αυτά.
• Τελικά τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο μπορούν να γίνουν πολύ ενδιαφέροντα με τους κατάλληλους διαδάσκοντες. Εύγε!

Αυτά τα ολίγα. Και τώρα με συγχωρείτε. I’ve got a flight to catch.

Άλλος έχει τ’όνομα, κι άλλοι τη χάρη

Αγαπητό Λαμόγιο,

Εκ μέρους των υπολοίπων του παρά έξι, πιστεύουμε ότι ήρθε η ώρα να μάθεις τι ακριβώς σημαίνει το ψευδώνυμο που διάλεξες. Ή αυτό, ή τι σημαίνει Αρτέμης Μάτσας και γιατί δεν πρέπει να παίζεις μαζί του. Χομπίστα.

Υπάρχει λοιπόν ένα video. Για του λόγου το αληθές, το link είναι αυτό, αλλά για την ώρα δε μπορεί να το δει άλλος κόσμος. Ξέρεις τι λες στο εν λόγω video. Αν δε θυμάσαι, είναι το video στο οποίο υπόσχεσαι post εντός διημέρου, αλλιώς μας προκαλείς να το ανεβάσουμε.

Ο διάλογος πριν λίγο ήταν αυτός:

Ηλεκτρονικοί διάλογοι #4, περί μουσικής και αμφιβολιών

Ο δάσκαλος ξεκινάει μία (παρενθετική) συζήτηση με φίλο του στο μέσεντζερ (ο οποίος από δώ και πέρα θα αναφέρεται ως «Γκεστ σταρ») αρχίζοντας από τη μουσική που χαϊδεύει τα αυτιά τους μέσω ακουστικών εκείνη τη στιγμή, και η οποία οδηγεί σε φιλοσοφική συζήτηση με θέμα τις αμφιβολίες.

Αγαπητά Χριστούγεννα

Μπορείτε να εξαφανιστείτε για να μη σας στείλω εκεί απ’όπου δε γυρνάνε πίσω;  Για τ’όνομα αυτού που δεν έχετε γεννήσει ακόμα, είναι αρχές Νοεμβρίου, τι διάολο έχετε έρθει από τώρα;  Δεν πρέπει να είστε εδώ.  Μακρυά.

Καλά, είναι δυνατόν;  Τα μαγαζιά να είναι μέσα στα κόκκινα, στις κορδέλες και στα λαμπιόνια, και κάθε φορά που περνάω από κάπου να βλέπω κράχτες μέσα στην καλή χαρά και στα σιρόπια για τις καταπληκτικές προσφορές που μόνο για μένα έχουν σκεφτεί; Και όλος ο κόσμος γεμάτος διαφημίσεις για την αντίστροφη μέτρηση μέχρι την ανεπανάληπτη διασκέδαση που μας περιμένει;  Αλλά μόνο αν κλείσουμε τραπέζι από τώρα.  Γιατί οι θέσεις είναι λίγες και δεν είναι από αυτές τις περιπτώσεις που όλοι οι καλοί χωράνε.  Καλά, με δουλεύετε στα μούτρα μου χωρίς κανέναν ενδοιασμό;

Όχι, αρνούμαι να περάσω τις επόμενες έξι εβδομάδες μέσα στην καλή χαρά και μέσα σε χαζοχαρούμενα τραγουδάκια, καμπανάκια τελευταίου γύρου, ευνουχισμένα ελαφάκια, δέντρα όλων των χρωμάτων εκτός από πράσινα, τρύπιες μπάλες που θα σπάσουν στο πρώτο χτύπημα, ξανθά ξωτικά, και κοκκινομύτηδες από το ποτό Αγιο-Βασίληδες.

Λοιπόν, μακρυά από μένα.  Μακρυά.  Γυρίστε στις 11 Δεκεμβρίου.  Και αν.  Μη με πιέσετε κι άλλο γιατί θα το κάνω 18 Δεκεμβρίου και θα τρέχετε για να φτάσετε.

Και το καλό που σας θέλω φέρτε κάτι καλό όταν έρθετε.