Στιγμές φεστιβαλικού σουρεαλισμού (φιρστ ιν α σίριες)

Στέκεται σταματημένος πάνω στο ποδήλατο, το οποίο ήταν ψηλότερο από αυτόν, κρατώντας ισορροπία χωρίς να κατεβάσει τα πόδια του από τα πετάλια στο έδαφος, στα φανάρια της Princes με τη North Bridge και θέλει να στρίψει αριστερά στη Leith.  Η ώρα ήταν νωρίς σήμερα το πρωί (γύρω στις 9 παρά κάτι), η κίνηση σχετικά μεγάλη, και ξέρω ότι τα φανάρια αυτά είναι επιεικώς εκνευριστικά γιατί κρατάνε για όλους — πεζούς κι αμάξια — περισσότερο από όσο βαστάνε τα νεύρα σου.

Έχει μούσια και φοράει κίτρινο ανακλαστικό γιλέκο και ποδηλατικό κράνος (αλοίμονο αν δε φοράει κράνος!).  Στα φανάρια λοιπόν, ενόσω κρατάει ισορροπία, αφήνει μόνο το ένα χέρι στο τιμόνι και κρίνει σκόπιμο ότι πρέπει να βγάλει από την τσέπη τσιγάρο κι αναπτήρα, να ανάψει το τσιγάρο όσο περιμένει το πράσινο, να το κάνει σε 2 λεπτά, και να πετάξει τη γόπα στο επερχόμενο απορριματοφόρο.  Προσπάθησα να το πάρω φωτογραφία, αλλά δεν πρόλαβα ο έρμος.

Φίλε ποδηλάτη, μόνο αυτό μπορώ να σου πω:

Είσαι ένας μικρός θεούλης.

Αφού σε χαλάει το διαολεμένο (το ποδήλατο) γιατί το κάνεις;

Euro 2008: Arsebanging, the Greek way (δε ριτέρν)

Δεσποινίδες, κυρίες, κύριοι, κι αγαπητά παιδιά.  Όπως ξέρετε, στις 7 του μηνού τουτουνού ξεκινά το Euro 2008, ενώ στις 10 του μηνού η Εθνική μας παίζει το πρώτο της παιχνίδι.  Στο περασμένο Γιούρο η βίλα των οργίων ήταν το Three Sisters, στο οποίο όλο το Ελληναριό μαζευόταν για να δει τα παιχνίδια. Χθες μάθαμε ότι το Blind Poet έχει βγάλει ανακοίνωση ότι ως μαγαζί «supports Greece».  (Αυτό έλειπε, δε φτάνει που έκλεψαν και την ονομασία τους από τον Όμηρο.)  Στο Blind Poet πάντως είναι χλωμό να χωρέσουμε όλοι αν μαζευτούμε.

Σπίκινγκ οβ γουίτς, ήρθε η ώρα να συντονιστούμε για την επιλογή του εν έτει 2008 άνδρου Ευρωπαϊκής ακολασίας και να θέσουμε το θέμα σε ψηφοφορία.  Όσοι είστε από εδώ και διαβάζετε (ναι, κι οι δυο σας!) παρακαλείσθε όπως αφήσετε την προτίμησή σας στα σχόλια του παρόντος ποστ.  Πληζ όμως, γράψτε και μην περιμένετε να γράψουν πρώτα οι άλλοι γιατί τότε θα είμαστε σαν το γνωστό ανέκδοτο.  Οπότε να οργανωθούμε ρε παιδιά γιατί, τόσους που θα ρίξουμε, καλό είναι να μοιραζόμαστε τη χαρά και να μην τρώει όλη τη λύπη κανένας ξέμπαρκος ανοργάνωτος.  Οι προτάσεις λοιπόν:

1. Blind Poet (υποστηρίζει Ελλάδα δηλωμένα, είναι όμως λίγο μικρό)
2. Three Sisters (το γούρικο, εκεί γυρίστηκε το ορίτζιναλ Euro 2004: Arsebanging the Greek way)
3. Peartree (λένε ότι υποστηρίζουν τους Γάλλους, αλλά μπορούμε να πάμε για σπάσιμο — κι έχει και ψησταριά)
4. Σπίτια μας (το BBC και το ITV τα δείχνουν όλα τα παιχνίδια)
5. Κάτι άλλο που μας διαφεύγει.

Τη Δευτέρα αποφασίζουμε ανάλογα με το που προτιμά η πλειοψηφία. Οπότε και θα τα πούμε την Τρίτη εκεί, με τα χρώματα του πολέμου, συνοδευόμενοι, για αρχή, από Σουηδέζες. Μετά θα συνεχίσουμε σε βόρεια μοτίβα και Ρωσσίδες καλλονές, πριν καταλήξουμε στα αξεπέραστα Μεσογειακά κορίτσια και τις Ισπανίδες αιθέριες υπάρξεις της τελευταίας αγωνιστικής του πρώτου γύρου.  Μετά βλέπουμε.

Ούρδου! 

Arsebanging Friday#Ο-χορός-του-Ζαλόγγου

Καλημέρα σας αγαπητοί αναγνώστες. Για ακόμα μία Παρασκευή είμαστε κοντά σας για να σας προσφέρουμε τρυφερές στιγμές πισινοκρουσίας και αποχαύνωσης (προσοχή μόνο μη σας δούνε οι supervisors). Η σημερινή ημέρα συμπίπτει με την πτώση του Σουλίου. Εμείς όμως δεν πτοούμαστε. Αντιθέτως, ο Τσολιάς μας έχει ήδη αλειφθεί με λιπαντικό, γιατί τώρα τελευταία η πισινοκρουσία του προκαλεί φαγούρα και εξανθήματα ξέρετε που…Ο Μαρανέλλο και ο Δρ. Αφάνας μας αναχώρησαν πρόσφατα για καλοκαιρινή κατασκήνωση και μας εύχονται καλό καλοκαίρι καθώς έχουν ξεκινήσει αγγαρεία στα μαγειρία και τις τουαλέτες (τη διανομή των ρόλων την αφήνουμε πάνω σας). Το αγάπητό μας Λαμόγιο ακόμα να ανεβάσει το περιβόητο post που μας έχει υποσχεθεί εδώ και μήνες, ενώ για τον Χουζούρη ούτε λόγος.

Ο Κιμπάρης μας από την άλλη ονειρεύεται καλοκαιρινούς μεζέδες και ουζάκι στην παραλία, αλλά η μόνη επαφή της πραγματικότητας με το όνειρο είναι το νερό που όπου να’ναι θα αρχίσει να πέφτει από το συννεφιασμένο ουρανό του Εδιμβούργου. Η Σαλώμη μας προσπαθεί να ξεφύγει από την επιτήρηση του supervisor και προσπαθεί να μάθει surf στο Portobello. Α, ναι. Του Δάσκαλου του την έχουνε σπάσει κάτι κωλόπαιδα που δεν βάζουν μυαλό και προσπαθεί να σκαρφιστεί τρόπους για να τα συνετίσει, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Όσο για μένα, τίποτα δεν αλλάζει εύκολα στον κόσμο μου. Λίγη Guinness να υπάρχει και όλα καλά είναι. Πριν όμως αρχίσουμε να πηδάμε στο Ζάλογγο ωσάν τις Σουλιώτισσες, πάρτε τα ταπεινά λίνκια της Παρασκευής.

• Θυμάστε το θρυλικό Benny Lava που σας είχε συστήσει ο Δάσκαλος; Φαίνεται ότι στην Ινδία έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν όλους ομαδικώς.
• Και μιας που πιάσαμε την Ινδία στο στόμα μας, σας έχει περάσει ποτέ από το μυαλό πώς θα έμοιαζαν οι Simpsons εάν ήταν Ινδοί; Μάλλον κάπως έτσι.
• Θέλετε να δείτε και όλα τα opening scenes με τον καναπέ των Simpsons; Ορίστε.
• Δεν είναι μόνο οι Ινδοί που θέλουν να μας τρελάνουν. Είναι και οι Γιαπωνέζοι.
• Και αυτός Γιαπωνέζος μου φαίνεται.
• Όλοι φαντάζομαι ότι έχετε δει ταμπέλες που βγάζουν πολύ γέλιο στους δρόμους και τα κτίρια. Αυτές όμως οι τεμπέλες είναι πολύ μπροστά.
• Προχωρημένες οφθαλμαπάτες.
• Συνδυασμός αφηνιασμένου παρουσιαστή και μουσικής.
• Δεν πρέπει να προσέχετε μόνο τα πατίνια, αλλά και τα φτυάρια.
• Τα παλιά τα χρόνια δεν την είχαν παρεξηγήσει την κοκαΐνη. Αντιθέτως.
• Τα υπονούμενα σεξουαλικού περιεχομένου φτάνουν και περισσεύουν στην εξαλογία του Πολέμου των Άστρων.
• Ναι, είμαστε φαν του Star Wars. Συρρικνώσαμε λοιπόν μερικούς στρατιώτες και τους βάλαμε στα πιο απίθανα μέρη. Για τους πιο φανατικούς του modelling, χαρακτήρες του Πολέμου των Άστρων με πινελιές Β’ Παγκοσμίου πολέμου.
• Ξέρατε ότι ο Darth Vader έχει κρυφά μουσικά ταλέντα;
• Έχετε σκεφτεί ποτέ να προδώσετε τα μυστικά μιας ταινίας σε κάποιον που θέλει να τη δεί; Παραδειγματιστείτε.
• Ίσως σε μερικά χρόνια να κάνουν και στο Σαρωνικό το ίδιο.
• Fair play και αηδίες. Τα σπορ πρέπει να παίζονται έτσι.
• Προσέχετε όταν τραβάτε κάτι με μία βιντεοκάμερα. Απρόσμενα πράγματα μπορεί να συμβούν.
• Ήθελα να το δημοσιοποιήσω καιρό αυτό το λινκ. Αλλά βλέπετε τα θρησκευτικά ταμπού του Τσολιά με απέτρεπαν. Μέχρι πότε όμως;
• Για τους μη μυημένους στα βιντεοπαιχνίδια ο τίτλος Grand Theft Auto ίσως να μη λέει τίποτα. Για εμάς τους υπόλοιπους, δείτε μία σύγκριση των πραγματικών κτιρίων της Νέας Υόρκης με αυτά που υπάρχουν στην καινούρια έκδοση του παιχνιδιού.
• Είπαμε, καλή η επιστήμη, αλλά δεν πάει μαζί με το στύλ.
• Διαφημίσεις από άλλη εποχή.
• Δε χρειάζεται να είστε ο Καλατράβα για να χτίσετε καλαίσθητα οικοδομήματα. Προσπαθήστε, αλλά με προσοχή.
• Αφιερωμένο σε όλους τους φίλους του CSI (σε όσες πόλεις και αν εκτυλίσσεται).
• Το τραγούδι της εβδομάδας από μία εποχή όπου η μουσική ήταν κάτι πολύ απλό. Sympathy for the Devil από Rolling Stones σε ζωντανή εκτέλεση.

Άλλη μία εβδομάδα έφτασε στο τέλος της και ελπίζω να ευχαριστηθήκατε και αυτή την λινκοθεραπεία. Θε είμαστε κόντα σας και την επόμενη εβδομάδα όπως (σχεδόν) πάντα. Υγιαίνετε…

Τσίπρας φορ (Έντινμπρα) πρέζιντεντ

Η αλήθεια είναι ότι το έχουμε παρά-αυτώσει το παρά έξι με την αδιαφορία μερικών-μερικών, οπότε στην απέλπιδα προσπάθειά μου να ανεβάσω λίγο τις επισκέψεις στο βλογ αποφάσισα μία παροδική αλλαγή στο περιεχόμενο και το ύφος μας.  Σήμερα λοιπόν το παρά έξι θα είναι σαν αυτά τα περιοδικά/εφημερίδες που έχουν το όνομά τους σε κόκκινο φόντο με λευκά γράμματα, τύπου espresso, sun, κλπ, κλπ, κλπ.  

Θα αντισταθούμε βέβαια, και εμείς απλά θα αναφέρουμε τα γεγονότα χωρίς σάλτσες.

Ας πούμε λοιπόν ότι είστε ένας νέος αρχηγός κόμματος (και κατά πολλές θηλυκές υπάρξεις είστε και κόμματος).  Ας κάνουμε και την υπόθεση ότι σας λένε Αλέξη Τσίπρα.  Μέσα στις νέες πρακτικές που θέλετε να φέρετε στην ελληνική πολιτική ζωή, αποφασίζετε να σπάσετε το κατεστημένο του «για Πάσχα πάω κάπου και τσουγκράω αυγά με διάφορες θειές ή άρχοντες της τοπικής ηγεσίας ή ακόμα χειρότερα μαλακομπούκες στρατιωτικούς που ξύνονται όσο φυλάν τα σύνορα».  Δίνετε λοιπόν σήμα ότι θα είστε εκτός Ελλάδος.

Οι αρπακώληδες των ΜΜΕ λένε ότι θα είστε εις τα Λονδίνα.  Χα!  Οι (και καλά) ψαγμένοι ότι θα είστε Γλασκώβη.  Κολοκύθια με  τη ρίγανη απαντούμε εμείς.  

Αφού κι εσείς κι εμείς ξέρουμε ότι θα πάρετε την παρέα σας και θα πάτε στο Εδιμβούργο να δείτε τη θέα από το κάστρο («Εκεί που λες έκανε μπάνιο ο Χαϊλάντερ!»):

Θα σας αρέσει τόσο πολύ που θα θέλετε να τη βγάλετε φωτογραφία μαζί με το κορίτσι σας («Κάτσε να μας βγάλω μια φωτογραφία μπιρμπιλοζουζουνάκι μου.»):

Θα κοιτάξετε χαζοχαρούμενα το αποτέλεσμα («Είδες βλάκα, μια χαρά είναι το κάδρο!»):

Και θα της σκάσετε κι ένα φιλάκι (Αχού, χάου κιούτ!):

Κι όλα αυτά ενόσω πιστεύετε ότι δε σας βλέπει κανείς και είστε απλά δύο τουρίστες στην πόλη, εκείνη την πανέμορφη Δευτέρα του Πάσχα.  Κούνια που σας κούναγε όμως.  Το άγρυπνο μάτι του παρά έξι είναι παντού και πάντα.

Για τις πρωτότυπες φωτογραφίες δεχόμαστε προσφορές στα γνωστά emails.  Σας παρακαλούμε θερμά όπως μη φανείτε καθόλου φειδωλοί στις προτάσεις σας γιατί έρχεται καλοκαίρι κι έχουμε κι έξοδα.

τοπ-5 φώτος από Εδιμβούργο

Και εκεί κάπου μεταξύ της εβδομαδιαίας κωλοβάρας και των σουρεάλ αναζητήσεων του Δασκάλου, είπα να προσθέσω και γω το λιθαράκι μου στο to-know-us-better. Και τι καλύτερο ξεκίνημα από την αγαπημένη μας πόλη που ζούμε και εργαζόμαστε τα τελευταία χρόνια. Είναι ευρύτερα γνωστό ότι το Εδιμβούργο αποτελεί μια από τις ομορφότερες και γραφικότερες πόλεις της Μ. Βρετανίας. Ο Δάσκαλος έχει εδώ και καιρό φροντίσει να ταξιδέψει πολύ κόσμο (παλιούς γνώριμους και όχι μόνο) στους δρόμους της πόλης μας, αλλά και να δώσει διάφορα χρήσιμα χιντς στους νέους και συνήθως πελαγωμένους φοιτητές. Αυτό που λείπει όμως είναι ένα καλό δείγμα οπτικού υλικού που θα επιβεβαιώσει τη φήμη της πόλης και θα δώσει την ευκαιρία σε όλους να πάρουν μια καλή πρώτη γεύση από αυτή και- γιατί όχι- το κίνητρο να μας επισκεφτούν κάποια στιγμή. Επιδόθηκα λοιπόν στο κυνήγι των πέντε καλύτερων φωτογραφιών από διάφορα γνωστά σημεία της πόλης και σας πληροφορώ πως η επιλογή δεν ήταν καθόλου μα καθόλου εύκολη. Πάμε λοιπόν για το τοπ-5(x2) (είπαμε, η επιλογή ήταν πολύ δύσκολη και ο ανταγωνισμός μεγάλος):

1. Victoria terrace – Victoria street, στην παλιά πόλη
2. Το κάστρο του Εδιμβούργου
3. Όψη του ξενοδοχείου Balmoral στην Princess street
4. Salisbury Crags, στο holyrood park
5. Μέρος της Royal mile
6. Meadows park
7. Έντινμπρα μπάι νάιτ, από Calton hill
8. The mound
9. Πανοραμική όψη της Royal mile (σε περίοδο φεστιβάλ)
10. Princess street Gardens

Σίγουρα υπάρχουν και πολλές άλλες φωτογραφίες που αξίζουν να είναι στην παραπάνω λίστα αλλά πόσο να το τραβήξω το τοπ-5 ο άνθρωπος; Νομίζω όμως ότι αρκούν για να σας ανοίξουν την όρεξη και να αρχίσετε να ψάχνετε για εισιτήρια. Σας περιμένουμε…Πι.Ες.: Αν προσέξετε καλά τη φωτό 9, θα μπορέσετε να διακρίνετε το Λαμόγιο που φυσικά κρύβεται. Τι; Δεν τον βλέπετε; No worries, θα τον απολαύσετε σύντομα στο youtube. He has been warned!

Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη…

Ας παίξουμε ένα παιχνιδάκι. Εγώ θα προχωράω από το σπίτι μου προς το πανεπιστήμιο και εσείς θα μετράτε πόσους Έλληνες θα συναντήσω. Ναι; Πάμε…

Δεν προλαβαίνεις να βγεις από το στενό του σπιτιού σου και τσουπ, νάτη η πρώτη γνωστή φυσιογνωμία. Εντάξει, μένει στο διπλανό στενό, δεν είναι και η πρώτη φορά που τον βλέπεις. Λίγο πιο κάτω, σε γνωστό κεντρικό δρόμο της πόλης, διακρίνεις από μακρυά τη δεύτερη γνωστή φυσιογνωμία. Δύο το κρατούμενο λοιπόν. Περπατάς άλλο λίγο και κάποιος άγνωστος με το χάρτη της κεντρικής περιοχής του πανεπιστημίου στα χέρια σου ζητάει (εις την αγγλικήν) κατευθύνσεις για τα Kings Buildings. Του εξηγείς στα Ελληνικά μια και τον «κατάλαβες απ’ τη φωνή». Και αφού τον καλωσορίζεις στο Εδιμβούργο και του εύχεσαι καλές σπουδές, φτάνεις επιτέλους στο κτήριο που στεγάζεται το ινστιτούτο και παίρνεις τον ανελκυστήρα. Και τι βλέπεις; Take a wild guess! Τρεις Έλληνες φοιτητές να κατευθύνονται προς τα εργαστήρια.

Εάν έχετε μετρήσει (παρά-)έξι μέχρι τώρα, κερδίζετε ένα σε-κατάλαβα-απ-τη-φωνή-γκρίκ-ντιτέκτορ που σκέφτομαι σύντομα να πατεντάρω και στη συνέχεια να διαθέσω στην ΑΜΑΝ teleshopping για προώθηση…

Top 5 λόγοι για να πάω βόλτα μετά τις 3 πμ

Μιας και το ξεκίνησε ο Αφάνας, καλό είναι να συνεχιστεί. Η αλήθεια είναι ότι οι επιλογές για top 5 είναι τόσες που πραγματικά μπορώ να γράφω μόνο top 5’s από εδώ και πέρα, αλλά για αρχή δε θα πάω σε κάτι προβλέψιμο. Γενικώς, ό,τι και να γράψω θα είναι και λίγο μαύρο αυτή την εποχή, οπότε είναι καλή διέξοδος.

Λόγοι για βραδυνές εξορμήσεις λοιπόν. Και δε μιλάω για τις βραδυνές εξορμήσεις τύπου «έκλεισαν τα clubs, άντε να πηγαίνουμε σπίτια μας σιγά-σιγά,» αλλά για τις άλλες, τις ατομικές. Τι γίνεται εκείνες τις ώρες;

1. Ακούω τις καλύτερες ιστορίες. Έχω μία τάση (άλλοι το λένε φάτσα) που κάνει τον κάθε κατατρεγμένο να με κόψει από χιλιόμετρα και να θέλει να έρθει να μου μιλήσει για να μου πει τον πόνο του. Αυτό γίνεται καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας, αλλά οι πιθανότητες αυξάνονται όσο περνάει η ώρα. Ίσως βέβαια φταίει και το ότι δεν είναι και πολύς κόσμος στο δρόμο εκείνη την ώρα. Μερικές φορές πάντως οι ιστορίες είναι καταπληκτικές.
2. Είναι η ώρα που οι σκίουροι κάνουν πάρτυ. Δε μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς, πάντα τους βλέπω με μεγαλύτερη πυκνότητα να κόβουν βόλτες, να μασάνε φύλλα, και να ανεβοκατεβαίνουν στα δέντρα και στους φράχτες. Ένας, μια φορά που καθόμουν σε ένα παγκάκι, ήρθε δίπλα και με κοίταζε για κανά πεντάλεπτο λες και προσπαθούσε να μου πει ότι δεν είμαι προσκεκλημένος.
3. Ησυχία. Η φασαρία και η πολυκοσμία πραγματικά με χαλάνε. Βαριέμαι να πρέπει να περνάω μέσα από κόσμο και θορύβους, και τότε είναι η καλύτερή μου ώρα. Είναι απίστευτο το πόσο ήσυχη μπορεί να γίνει μία πόλη που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων σου δίνει την εντύπωση ότι δεν κοιμάται. Καλά όχι ακριβώς κοντά στις 3, και σίγουρα όχι Παρασκευοσαββατόβραδο, αλλά λίγο αργότερα, όταν όλοι πάνε σπίτια τους. Το βήμα σου ακούγεται σε ακτίνα ίσα με εκατό μέτρα, όσο ελαφρύ κι αν είναι το πάτημά σου.
4. Αϋπνία. Δεν κοιμάμαι που δεν κοιμάμαι, δεν πάω μια βόλτα; Ίσως γυρνώντας να έχω κουραστεί λίγο παραπάνω και να κοιμηθώ (κι αν το πω 1000 φορές ακόμα ίσως και να πείσω τον εαυτό μου).
5. Αν μείνω λίγο ακόμα ξύπνιος τότε θα προλάβω την ανατολή. Βέβαια όσο περισσότερο περνούν οι μέρες, τόσο πιο αργά θα έρχεται, μέχρι να την προλαβαίνουν όλοι, αλλά τη συγκεκριμένη εποχή είμαι από τους λίγους προνομιούχους.

Χμ… Σήμερα ο καιρός είναι γλυκός πάντως. Λες να;

Τα γραφεία του παρά έξι

Η αλήθεια είναι ότι από χτες που ο Αφάνας υπαινίχθηκε ότι υπάρχουν φυσικά γραφεία του παρά έξι στο Εδιμβούργο, και ότι οι εννιά μας δεν είναι διάσπαρτοι σε διάφορα σημεία της πόλης, έχει αρχίσει ένα ιδιότυπο κυνήγι.

Η πλειοψηφία των Ελλήνων της πόλης έχουν βγει έξω με κάμερες και χάρτες, προσπαθώντας να βρουν και να συμπαρασταθούν (δήθεν) στη Σαλώμη και το Μπυρατή που διαδηλώνουν για την ελευθερία του στήθους του Τσολιά. Στην πραγματικότητα όμως απλώς ψάχνουν να βρουν που είναι αυτά τα περιβόητα γραφεία μας.

Τα κινητά των αρσενικών wanna-be απογόνων του Sherlock έχουν πάρει φωτιά ενόσω ανακαλύπτουν στοιχεία στις εικόνες της πόλης:

– Έλα ρε, τους βρήκες;
– Όχι, λάθος έκανα. Απλά ένας μεθυσμένος με kilt έτρεχε στις γέφυρες και νόμιζα ότι ήταν ο Τσολιάς.
– Καλά, πάω προς New Town γιατί έμαθα ότι στη γωνία της Princes με τη North Bridge είναι κάποιοι Περουβιανοί Ινδιάνοι και τραγουδάνε playback και νομίζω ότι ένας από αυτούς είναι ο Κιμπάρης.
– Πώς σού’ρθε αυτό; Αφού ο Αφάνας έλεγε ότι ο Μπυρατής είναι επί των Περουβιανών αμανέδων.
– Παραπλανητικό. «Kιμπάρης» πρέπει να είναι από το «Key» και το «Bar», δηλαδή από τα bars στα Keys της Florida που είναι πάνω από την Κούβα, που είναι κοντά στο Περού. Γκετ ιτ;
– Πωωωωω… προφανώς!

Από την άλλη, από τότε που ήρθε μαζί μας η Σαλώμη, όλες οι κοπελιές προσπαθούν να τη βρουν για να της συμπαρασταθούν και να προσπαθήσουν να της αλλάξουν γνώμη που έχει μπλέξει μαζί μας:

– Έλα μωρή, τη βρήκες;
– Είναι μία που χορεύει στο δρόμο και κόβει κεφάλια, αλλά νομίζω ότι είναι παράσταση.
– Τι φοράει;
– Κάτι μαύρα γοτθικά.
– Όχι μωρή, αποκλείεται.
– Αυτό λέω κι εγώ.
– Δεν πάμε για κανά καφέ;
– Όχι, θέλω να πάω στην αγορά.
– Πάλι;
– Γιατί; Πάει μία εβδομάδα, Σάββατο είναι.
– Κι η Σαλώμη;
– Ε, ψάχνουμε στα μαγαζιά να τη βρούμε.

Δε θέλουμε να σας κουράζουμε άλλο. Ας το πάρει το ποτάμι.

Βρισκόμαστε κάτω από τις γέφυρες, στα μπουντρούμια. Οι supervisors μας, μας έχουν κλείσει εκεί χωρίς φως και νερό εδώ και περισσότερο καιρό από όσο θέλουμε να παραδεχτούμε. Ωσάν άλλοι μαστρωποί εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα του κορμιού μας για να βγάζουν papers και να τσεπώνουν τα χρήματα από τις καταπληκτικές μας εφευρέσεις.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το έχουμε διακοσμήσει κατιτίς το μαγαζί:

Σίγουρα έχουμε κι άλλες βελτιώσεις στο μυαλό μας, αλλά ας είναι καλά οι supervisors που μας έχουν χώσει Σαββατοκυριακάτικα. Και μην ακούτε τον Μπυρατή από κάτω για party και αυτά-που-θέλει-ο-Γεωργίου μάντολες — πρώτος και καλύτερος μπήκε online σήμερα, οπότε θα τραβάει κουπί ολημερίς κι οληνυχτίς από ό,τι φαίνεται.

Αν βρεθείτε ποτέ προς τα δω σε κάποιο από τα (απαράδεκτα) ghost tours, τότε μη διστάσετε. Είμαστε το τέταρτο μπουντρούμι, δεύτερο διάζωμα, κάτω από το το βόρειο τόξο της νότιας γέφυρας. Θα χαρούμε να σας δούμε. Μόνο μην ανάψετε φως, έχουμε ξεχάσει πώς είναι.

Hangover Weekends…

Δε λέω, καλός ο συγγραφικός οίστρος του Δρ. Αφάνα (αλήθεια, πού τη βρήκε τόση έμπνευση;;;), καλές και οι arsebanging Παρασκευές, αλλά όπως είπε και ο Δρ, οι ρυθμοί της δουλειάς ανεβαίνουν σιγά σιγά και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να περιφρονεί τα βουτηγμένα στο αλκοόλ και την κραιπάλη σαββατοκύριακα. Ούτε καν εκείνη η στριμμένη γέρο-σκωτσέζα, που δεν άφησε εμένα και το Δρ. μετά από διάλειμμα για καρκινοσωλήνα να ξαναμπούμε στο χώρο εργασίας μας επειδή, λέει, δεν είχαμε διαπιστευτήρια…Και σε μία στιγμή νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κατάσταση πολιορκίας. Λίγο το σκούρο χρώμα του δέρματος, λίγο το αξύριστο look, δε θέλει και πολύ να σε περάσουν για φανατικό μουσουλμάνο που θέλει να τινάξει στον αέρα το bierex γιατί παίζει συνέχεια το ίδιο CD όλο το χρόνο. Για αυτό σας λέω. Ήρθε το σαββατοκύριακο, εμπρός βήμα ταχύ, να βγούμε και να γίνουμε πίτα όλοι μαζί. Δεν κάνω πλάκα.

Ο δείκτης καλοπέρασης του σαββατοκύριακου έχει δύο σκέλη. Όταν το σαββατόβραδο το φαί από το πιο τελειωμένο κεμπαμπτζίδικο της πόλης σου φαίνεται σπεσιαλιτέ του fifteen και η σκωτσέζα στην οποία έριχνες κλεφτές ματιές μία ώρα νωρίτερα σου θυμίζει Gisele, τότε έχεις επιτύχει το στόχο σου, μαζί με το πρώτο σκέλος του δείκτη. Μη βιάζεσαι όμως. Η επιτυχία σου θα κριθεί αυστηρά την επόμενη μέρα (συνήθως αυτή είναι η Κυριακή, εκτός και αν ξυπνήσεις Δευτέρα ξημερώματα). Ένας αφόρητος πονοκέφαλος Κυριακή πρωί έρχεται και δένει το γλυκό, μαζί με την εκτόξευση του δείκτη στα ουράνια. Και έτσι, με τρέλλα και πριονοκορδέλα, πορευόμαστε προς το μακρύ (μην ενθουσιάζεστε οι γυναίκες) και υγρό χειμώνα…Στην υγειά μας.

Ένα για το δρόμο

Οπότε τώρα βγήκες στο δρόμο ξανά, ναι; Τι είναι, επιστροφή ή φευγιό; Μάλλον μόνο εσύ το ξέρεις. Ξέρω ότι θα κάνεις την ερώτηση όταν η πόρτα κλείσει πίσω σου, αλλά δεν ξέρω αν θα τη διαβάσεις από δω. Δεν πειράζει όμως, ό,τι ήταν να μάθεις το έμαθες. Κι ό,τι ήταν να κάνω το έκανα, όσο μπορούσα.

Θυμάσαι τι σου είπα για την πόλη; Έχει μυαλό δικό της. Σήμερα φόρεσε τα μαύρα της, αλλά με ένα πρόστυχο σκίσιμο στο πόδι. Είναι λυπημένη αλλά δεν έχει παραιτηθεί. Θέλει να την κοιτάξεις. Σαν μια άλλη φορά, όταν έφυγε και κάποια άλλη. Τότε που έκλαιγε. Εκεί όμως κράτησε μια πισινή. Κράτησε εσένα πίσω για να της μείνει λίγο γέλιο και να την προσέχεις. Σήμερα κρατάει εμένα.

Χτες το βράδυ, στο δρόμο για το σπίτι, μου είχε κολήσει ο Kerouac. Τι σπάνιο, θα μου πεις…

[…] I shambled after as I’ve been doing all my life after people who interest me, because the only people for me are the mad ones, the ones who are mad to live, mad to talk, mad to be saved, desirous of everything at the same time, the ones who never yawn or say a commonplace thing, but burn, burn, burn like fabulous yellow roman candles exploding like spiders across the stars […]

Αν κάποιος πρέπει να ευχαριστήσει, είμαι εγώ. Καλό δρόμο μικρή. Θα μας λείψεις.