Euro 2008: Arsebanging, the Greek way (δε ριτέρν)

Δεσποινίδες, κυρίες, κύριοι, κι αγαπητά παιδιά.  Όπως ξέρετε, στις 7 του μηνού τουτουνού ξεκινά το Euro 2008, ενώ στις 10 του μηνού η Εθνική μας παίζει το πρώτο της παιχνίδι.  Στο περασμένο Γιούρο η βίλα των οργίων ήταν το Three Sisters, στο οποίο όλο το Ελληναριό μαζευόταν για να δει τα παιχνίδια. Χθες μάθαμε ότι το Blind Poet έχει βγάλει ανακοίνωση ότι ως μαγαζί «supports Greece».  (Αυτό έλειπε, δε φτάνει που έκλεψαν και την ονομασία τους από τον Όμηρο.)  Στο Blind Poet πάντως είναι χλωμό να χωρέσουμε όλοι αν μαζευτούμε.

Σπίκινγκ οβ γουίτς, ήρθε η ώρα να συντονιστούμε για την επιλογή του εν έτει 2008 άνδρου Ευρωπαϊκής ακολασίας και να θέσουμε το θέμα σε ψηφοφορία.  Όσοι είστε από εδώ και διαβάζετε (ναι, κι οι δυο σας!) παρακαλείσθε όπως αφήσετε την προτίμησή σας στα σχόλια του παρόντος ποστ.  Πληζ όμως, γράψτε και μην περιμένετε να γράψουν πρώτα οι άλλοι γιατί τότε θα είμαστε σαν το γνωστό ανέκδοτο.  Οπότε να οργανωθούμε ρε παιδιά γιατί, τόσους που θα ρίξουμε, καλό είναι να μοιραζόμαστε τη χαρά και να μην τρώει όλη τη λύπη κανένας ξέμπαρκος ανοργάνωτος.  Οι προτάσεις λοιπόν:

1. Blind Poet (υποστηρίζει Ελλάδα δηλωμένα, είναι όμως λίγο μικρό)
2. Three Sisters (το γούρικο, εκεί γυρίστηκε το ορίτζιναλ Euro 2004: Arsebanging the Greek way)
3. Peartree (λένε ότι υποστηρίζουν τους Γάλλους, αλλά μπορούμε να πάμε για σπάσιμο — κι έχει και ψησταριά)
4. Σπίτια μας (το BBC και το ITV τα δείχνουν όλα τα παιχνίδια)
5. Κάτι άλλο που μας διαφεύγει.

Τη Δευτέρα αποφασίζουμε ανάλογα με το που προτιμά η πλειοψηφία. Οπότε και θα τα πούμε την Τρίτη εκεί, με τα χρώματα του πολέμου, συνοδευόμενοι, για αρχή, από Σουηδέζες. Μετά θα συνεχίσουμε σε βόρεια μοτίβα και Ρωσσίδες καλλονές, πριν καταλήξουμε στα αξεπέραστα Μεσογειακά κορίτσια και τις Ισπανίδες αιθέριες υπάρξεις της τελευταίας αγωνιστικής του πρώτου γύρου.  Μετά βλέπουμε.

Ούρδου! 

Τσίπρας φορ (Έντινμπρα) πρέζιντεντ

Η αλήθεια είναι ότι το έχουμε παρά-αυτώσει το παρά έξι με την αδιαφορία μερικών-μερικών, οπότε στην απέλπιδα προσπάθειά μου να ανεβάσω λίγο τις επισκέψεις στο βλογ αποφάσισα μία παροδική αλλαγή στο περιεχόμενο και το ύφος μας.  Σήμερα λοιπόν το παρά έξι θα είναι σαν αυτά τα περιοδικά/εφημερίδες που έχουν το όνομά τους σε κόκκινο φόντο με λευκά γράμματα, τύπου espresso, sun, κλπ, κλπ, κλπ.  

Θα αντισταθούμε βέβαια, και εμείς απλά θα αναφέρουμε τα γεγονότα χωρίς σάλτσες.

Ας πούμε λοιπόν ότι είστε ένας νέος αρχηγός κόμματος (και κατά πολλές θηλυκές υπάρξεις είστε και κόμματος).  Ας κάνουμε και την υπόθεση ότι σας λένε Αλέξη Τσίπρα.  Μέσα στις νέες πρακτικές που θέλετε να φέρετε στην ελληνική πολιτική ζωή, αποφασίζετε να σπάσετε το κατεστημένο του «για Πάσχα πάω κάπου και τσουγκράω αυγά με διάφορες θειές ή άρχοντες της τοπικής ηγεσίας ή ακόμα χειρότερα μαλακομπούκες στρατιωτικούς που ξύνονται όσο φυλάν τα σύνορα».  Δίνετε λοιπόν σήμα ότι θα είστε εκτός Ελλάδος.

Οι αρπακώληδες των ΜΜΕ λένε ότι θα είστε εις τα Λονδίνα.  Χα!  Οι (και καλά) ψαγμένοι ότι θα είστε Γλασκώβη.  Κολοκύθια με  τη ρίγανη απαντούμε εμείς.  

Αφού κι εσείς κι εμείς ξέρουμε ότι θα πάρετε την παρέα σας και θα πάτε στο Εδιμβούργο να δείτε τη θέα από το κάστρο («Εκεί που λες έκανε μπάνιο ο Χαϊλάντερ!»):

Θα σας αρέσει τόσο πολύ που θα θέλετε να τη βγάλετε φωτογραφία μαζί με το κορίτσι σας («Κάτσε να μας βγάλω μια φωτογραφία μπιρμπιλοζουζουνάκι μου.»):

Θα κοιτάξετε χαζοχαρούμενα το αποτέλεσμα («Είδες βλάκα, μια χαρά είναι το κάδρο!»):

Και θα της σκάσετε κι ένα φιλάκι (Αχού, χάου κιούτ!):

Κι όλα αυτά ενόσω πιστεύετε ότι δε σας βλέπει κανείς και είστε απλά δύο τουρίστες στην πόλη, εκείνη την πανέμορφη Δευτέρα του Πάσχα.  Κούνια που σας κούναγε όμως.  Το άγρυπνο μάτι του παρά έξι είναι παντού και πάντα.

Για τις πρωτότυπες φωτογραφίες δεχόμαστε προσφορές στα γνωστά emails.  Σας παρακαλούμε θερμά όπως μη φανείτε καθόλου φειδωλοί στις προτάσεις σας γιατί έρχεται καλοκαίρι κι έχουμε κι έξοδα.

Chinese Karaoke

Διαβάσαμε για τα κατορθώματα μερικών από εμάς την Κυριακή που πέρασε και τις περιπέτειές τους στα «χαρούμενα» όρη, στο δρόμο προς την παραλία ρουμιού στην οποία ξεκούρασαν τα κατάκοπα κορμιά τους. Το βλέπεις αυτό ακριβώς μία μέρα μετά από τη Δευτέρα, που είχε τόση σχέση με εκείνη την Κυριακή, όσην έχει το ραντεβού ενός καραφλού στο ακριβότερο κομμωτήριο της πόλης. «Τι έγινε χτες;» αναρωτιέσαι Ρούλα, εσύ, πιστή μας αναγνώστρια.

Άσε, μην τα ρωτάς.

τοπ-5 φώτος από Εδιμβούργο

Και εκεί κάπου μεταξύ της εβδομαδιαίας κωλοβάρας και των σουρεάλ αναζητήσεων του Δασκάλου, είπα να προσθέσω και γω το λιθαράκι μου στο to-know-us-better. Και τι καλύτερο ξεκίνημα από την αγαπημένη μας πόλη που ζούμε και εργαζόμαστε τα τελευταία χρόνια. Είναι ευρύτερα γνωστό ότι το Εδιμβούργο αποτελεί μια από τις ομορφότερες και γραφικότερες πόλεις της Μ. Βρετανίας. Ο Δάσκαλος έχει εδώ και καιρό φροντίσει να ταξιδέψει πολύ κόσμο (παλιούς γνώριμους και όχι μόνο) στους δρόμους της πόλης μας, αλλά και να δώσει διάφορα χρήσιμα χιντς στους νέους και συνήθως πελαγωμένους φοιτητές. Αυτό που λείπει όμως είναι ένα καλό δείγμα οπτικού υλικού που θα επιβεβαιώσει τη φήμη της πόλης και θα δώσει την ευκαιρία σε όλους να πάρουν μια καλή πρώτη γεύση από αυτή και- γιατί όχι- το κίνητρο να μας επισκεφτούν κάποια στιγμή. Επιδόθηκα λοιπόν στο κυνήγι των πέντε καλύτερων φωτογραφιών από διάφορα γνωστά σημεία της πόλης και σας πληροφορώ πως η επιλογή δεν ήταν καθόλου μα καθόλου εύκολη. Πάμε λοιπόν για το τοπ-5(x2) (είπαμε, η επιλογή ήταν πολύ δύσκολη και ο ανταγωνισμός μεγάλος):

1. Victoria terrace – Victoria street, στην παλιά πόλη
2. Το κάστρο του Εδιμβούργου
3. Όψη του ξενοδοχείου Balmoral στην Princess street
4. Salisbury Crags, στο holyrood park
5. Μέρος της Royal mile
6. Meadows park
7. Έντινμπρα μπάι νάιτ, από Calton hill
8. The mound
9. Πανοραμική όψη της Royal mile (σε περίοδο φεστιβάλ)
10. Princess street Gardens

Σίγουρα υπάρχουν και πολλές άλλες φωτογραφίες που αξίζουν να είναι στην παραπάνω λίστα αλλά πόσο να το τραβήξω το τοπ-5 ο άνθρωπος; Νομίζω όμως ότι αρκούν για να σας ανοίξουν την όρεξη και να αρχίσετε να ψάχνετε για εισιτήρια. Σας περιμένουμε…Πι.Ες.: Αν προσέξετε καλά τη φωτό 9, θα μπορέσετε να διακρίνετε το Λαμόγιο που φυσικά κρύβεται. Τι; Δεν τον βλέπετε; No worries, θα τον απολαύσετε σύντομα στο youtube. He has been warned!

Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη…

Ας παίξουμε ένα παιχνιδάκι. Εγώ θα προχωράω από το σπίτι μου προς το πανεπιστήμιο και εσείς θα μετράτε πόσους Έλληνες θα συναντήσω. Ναι; Πάμε…

Δεν προλαβαίνεις να βγεις από το στενό του σπιτιού σου και τσουπ, νάτη η πρώτη γνωστή φυσιογνωμία. Εντάξει, μένει στο διπλανό στενό, δεν είναι και η πρώτη φορά που τον βλέπεις. Λίγο πιο κάτω, σε γνωστό κεντρικό δρόμο της πόλης, διακρίνεις από μακρυά τη δεύτερη γνωστή φυσιογνωμία. Δύο το κρατούμενο λοιπόν. Περπατάς άλλο λίγο και κάποιος άγνωστος με το χάρτη της κεντρικής περιοχής του πανεπιστημίου στα χέρια σου ζητάει (εις την αγγλικήν) κατευθύνσεις για τα Kings Buildings. Του εξηγείς στα Ελληνικά μια και τον «κατάλαβες απ’ τη φωνή». Και αφού τον καλωσορίζεις στο Εδιμβούργο και του εύχεσαι καλές σπουδές, φτάνεις επιτέλους στο κτήριο που στεγάζεται το ινστιτούτο και παίρνεις τον ανελκυστήρα. Και τι βλέπεις; Take a wild guess! Τρεις Έλληνες φοιτητές να κατευθύνονται προς τα εργαστήρια.

Εάν έχετε μετρήσει (παρά-)έξι μέχρι τώρα, κερδίζετε ένα σε-κατάλαβα-απ-τη-φωνή-γκρίκ-ντιτέκτορ που σκέφτομαι σύντομα να πατεντάρω και στη συνέχεια να διαθέσω στην ΑΜΑΝ teleshopping για προώθηση…

Top 5 λόγοι για να πάω βόλτα μετά τις 3 πμ

Μιας και το ξεκίνησε ο Αφάνας, καλό είναι να συνεχιστεί. Η αλήθεια είναι ότι οι επιλογές για top 5 είναι τόσες που πραγματικά μπορώ να γράφω μόνο top 5’s από εδώ και πέρα, αλλά για αρχή δε θα πάω σε κάτι προβλέψιμο. Γενικώς, ό,τι και να γράψω θα είναι και λίγο μαύρο αυτή την εποχή, οπότε είναι καλή διέξοδος.

Λόγοι για βραδυνές εξορμήσεις λοιπόν. Και δε μιλάω για τις βραδυνές εξορμήσεις τύπου «έκλεισαν τα clubs, άντε να πηγαίνουμε σπίτια μας σιγά-σιγά,» αλλά για τις άλλες, τις ατομικές. Τι γίνεται εκείνες τις ώρες;

1. Ακούω τις καλύτερες ιστορίες. Έχω μία τάση (άλλοι το λένε φάτσα) που κάνει τον κάθε κατατρεγμένο να με κόψει από χιλιόμετρα και να θέλει να έρθει να μου μιλήσει για να μου πει τον πόνο του. Αυτό γίνεται καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας, αλλά οι πιθανότητες αυξάνονται όσο περνάει η ώρα. Ίσως βέβαια φταίει και το ότι δεν είναι και πολύς κόσμος στο δρόμο εκείνη την ώρα. Μερικές φορές πάντως οι ιστορίες είναι καταπληκτικές.
2. Είναι η ώρα που οι σκίουροι κάνουν πάρτυ. Δε μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς, πάντα τους βλέπω με μεγαλύτερη πυκνότητα να κόβουν βόλτες, να μασάνε φύλλα, και να ανεβοκατεβαίνουν στα δέντρα και στους φράχτες. Ένας, μια φορά που καθόμουν σε ένα παγκάκι, ήρθε δίπλα και με κοίταζε για κανά πεντάλεπτο λες και προσπαθούσε να μου πει ότι δεν είμαι προσκεκλημένος.
3. Ησυχία. Η φασαρία και η πολυκοσμία πραγματικά με χαλάνε. Βαριέμαι να πρέπει να περνάω μέσα από κόσμο και θορύβους, και τότε είναι η καλύτερή μου ώρα. Είναι απίστευτο το πόσο ήσυχη μπορεί να γίνει μία πόλη που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων σου δίνει την εντύπωση ότι δεν κοιμάται. Καλά όχι ακριβώς κοντά στις 3, και σίγουρα όχι Παρασκευοσαββατόβραδο, αλλά λίγο αργότερα, όταν όλοι πάνε σπίτια τους. Το βήμα σου ακούγεται σε ακτίνα ίσα με εκατό μέτρα, όσο ελαφρύ κι αν είναι το πάτημά σου.
4. Αϋπνία. Δεν κοιμάμαι που δεν κοιμάμαι, δεν πάω μια βόλτα; Ίσως γυρνώντας να έχω κουραστεί λίγο παραπάνω και να κοιμηθώ (κι αν το πω 1000 φορές ακόμα ίσως και να πείσω τον εαυτό μου).
5. Αν μείνω λίγο ακόμα ξύπνιος τότε θα προλάβω την ανατολή. Βέβαια όσο περισσότερο περνούν οι μέρες, τόσο πιο αργά θα έρχεται, μέχρι να την προλαβαίνουν όλοι, αλλά τη συγκεκριμένη εποχή είμαι από τους λίγους προνομιούχους.

Χμ… Σήμερα ο καιρός είναι γλυκός πάντως. Λες να;

Το come-back

Μετά τις (εκτεταμένες) καλοκαιρινές διακοπές ήρθε και για μένα η ώρα να επιστρέψω στην πολυαγαπημένη μας πόλη. Είμαστε στο προσκέφαλο της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς και νέα πρόσωπα έχουν κατακλύσει τις πολυάριθμες πάμπ του Εδιμβούργου μιας και διανύουμε το περίφημο freshers week: την τελευταία εβδομάδα πριν την επίσημη έναρξη του εξαμήνου όπου δίνεται μια ευκαιρία στους «καινούργιους» να γνωρίσουν λίγο καλύτερα την πόλη αλλά και να γνωριστούν και μεταξύ τους. Εμείς βέβαια, την πόλη την ξέρουμε (όπως και τις παμπ) αλλά αυτό δεν είναι δα λόγος να είμαστε και αντικοινωνικοί…

Με την ευκαιρία, να καλωσορίσω και τα νέα μέλη του ιστολογίου μας. Σαλώμη, Μπυρατή και Κιμπάρη, welcome! Μας στοιχίσατε κάτι παραπάνω αλλά είμαι σίγουρος ότι θα αποδώσετε σύμφωνα με τις δυνατότητες σας στον αγωνιστικό χώρο… Ελπίζω και μεις οι λοιποί να σταματήσουμε την εντατική γυμναστική (ναι ρε, αθλούμαστε. Πρόβλημα;) και να συνεχίσουμε την καλή δουλειά (γκουχ-γκουχ).

Καλή ακαδημαϊκή χρονιά σε όλους μας λοιπόν.

Stay tuned…

Σπίτι μου, σπιτάκι μου

Μιας και έχουν γίνει αρκετές ερωτήσεις για το θέμα, καλό είναι να παραθέσουμε ορισμένες επιπλέον πληροφορίες για όλους εσάς που μόλις προσγειωθήκατε, ή σε λίγο απογειώνεστε και όπου νά’ναι θα πάτε για σαφάρι με έπαθλο ένα διαμερισματάκι για σας και τα όνειρά σας.

Κατ’αρχάς, ψυχραιμία: το έχουμε όλοι περάσει αυτό, μην αγχώνεστε.

Δεν υπάρχει λόγος για να τραβάτε τα μαλλιά σας, ή να αποζητάτε τη μαμά σας (αν την αποζητήσετε όμως, μήπως μπορείτε να της πείτε να στείλει λίγα λουκάνικα και κανά τσιπουράκι; — ευχαριστώ!). Μπορεί να γίνει λίγο δύσκολο, αλλά συνήθως είναι πιο εύκολο από ό,τι φαντάζει.

Οπότε πάμε φίλη/φίλε για ένα καφεδάκι, και εκεί μεταξύ κουτσομπολιού, ίντριγκας, και απόφασης αν θα πάρουμε και muffin ή όχι, ας πούμε λίγα λόγια για σπίτια, μεσιτικά, περιοχές, και επιλογές γενικότερα. Σίγουρα θα ξεχάσω πράγματα, αλλά επίσης σίγουρα μπορούν να συμπληρώσουν ή να με διορθώσουν οι υπόλοιποι πέντε (ή και οι αναγνώστες).

Το καλοκαίρι είναι εδώ

Σήμερα (όπως και κάθε νύχτα της 30στης του Απρίλη) καλωσορίζουμε στο Εδιμβούργο την αρχή του καλοκαιριού (αμήν). Κάθε χρόνο λοιπόν το Beltane Fire Society, μια ομάδα εθελοντών, διοργανώνει το φεστιβάλ Beltane Fire που λαμβάνει χώρα στο Calton Hill. Το φεστιβάλ αυτό είναι πολύ διαδεδομένο και λέγεται ότι κάθε χρονιά προσελκύει πάνω από 10.000 θεατές που (προμηθευμένοι με γενναίες ποσότητες ζύθου) επισκέπτονται την πρωτεύουσα στης Σκωτίας για να απολαύσουν τις διάφορες «ιεροτελεστίες» (χορικά) από εθελοντές ηθοποιούς – καλλιτέχνες. Περισσότερα για το φεστιβάλ θα βρείτε εδώ.

Τώρα βέβαια είναι λίγο ειρωνεία να υποδέχεσαι το καλοκαίρι φορώντας 18 μπουφάν και 3 κασκόλ και να μη μπορείς να απολαύσεις και το τσιγαράκι σου επειδή τα χέρια σου έχουν ξυλιάσει, αλλά για το Εδιμβούργο μιλάμε. Παρόλα αυτά είναι αρκετά εντυπωσιακό και αξίζει τον κόπο να το παρακολουθήσει κανείς. Δυστυχώς λόγω ανελλιπών υποχρεώσεων δεν κατάφερα να παρευρεθώ στο συμβάν αυτή τη χρονιά. Ξέρω όμως ότι εσείς το παρακολουθήσατε και περιμένω τα σχόλιά σας. Τι σας άρεσε; Τι δε σας άρεσε; Σας έκοψε το αγιάζι; Γεννήθηκε η May Queen; Τι είναι όλα αυτά τα πολύχρωμα ανθρωπάκια; Μην είστε όμως πολύ αυστηροί μαζί τους, μη ξεχνάτε ότι είναι όλοι τους εθελοντές και ότι χρειάζεται πολύ δουλειά και μεράκι από όλους για να στηθεί όλη αυτή την παράσταση.

Περιμένουμε σχόλια!

Ανάσταση στο Εδιμβούργο

Είναι το τρίτο Πάσχα που περνάω στο Εδιμβούργο, οπότε είπα να γράψω κάτι για τούτη τη πρωτόγνωρη για πολλούς εμπειρία. Εντάξει, δεν ήταν το καλύτερο Πάσχα της ζωής μου αλλά σίγουρα ούτε και το χειρότερο. Γιατί μπορεί να μας λείπουν η οικογένειά μας και οι κολλητοί μας από Ελλάδα, όπως επίσης και τα εκλεκτά εδέσματα που κατασπαράζουμε εκείνες τις Άγιες μέρες μετά την εξοντωτική νηστεία (λέμε τώρα), αλλά τελικά αυτό που έχω καταλάβει είναι πως αρκούν 3-4 καλοί φίλοι και λίγη όρεξη και μεράκι για να περάσεις πραγματικά καλά.